احمد عزیزی که بود؟/ او چه سبکی را در نظم و نثر فارسی ایجاد کرد؟

احمد عزیزی، شاعر گرانمایه کرمانشاهی که در چهارم دی ماه سال ۱۳۳۷در سرپل ذهاب متولد شد. او ارائه دهنده سبکی جدید در مثنوی بود. وی در شانزدهم اسفند سال ۹۵ پس از ۹ سال بستری بودن درگذشت.

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه و ادب این مرز و بوم و کسانی که کارنامه پر افتخار ادبی شان مایه مباهات سرزمین ایران است، در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های شاخص عرصه ادبیات را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی شاعر گرانمایه از دیار کرمانشاه احمد عزیزی اختصاص دارد که ۹ سال پایان عمرش را در حالت نیمه بیهوشی به سر برد. او در شانزدهم اسفند سال ۹۵ رحلت کرد.

زندگینامه احمد عزیزی

احمد عزیزی (زادهٔ ۴ دی ۱۳۳۷ – درگذشتهٔ ۱۶ اسفند ۱۳۹۵) شاعر معاصر کُرد اهل ایران و ارائه‌ دهندهٔ سبک جدیدی از مثنوی بود که در زمینهٔ شعر آیینی و انقلاب با درونمایه‌ ای عرفانی فعال بود. وی بر اثر بروز یک بیماری، ۹ سال پایان عمرش را با سطح هشیاری پایین به سر برد.

اطلاعات فردی

احمد عزیزی

زاده ۴ دی ۱۳۳۷

سرپل ذهاب، کرمانشاه

درگذشته ۱۶ اسفند ۱۳۹۵ (۵۸ سال)

بیمارستان امام رضا، کرمانشاه

انسداد روده

پیشه شاعر و نویسنده

ملیت ایران

بنیانگذار مثنوی و شطحیات جدید

کتاب‌ها کفش‌های مکاشفه، یک لیوان شطح داغ، باران پروانه، ناودان الماس، روستای فطرت، طغیان ترانه، قوس غزل، ترانه‌های ایلیایی

دلیل سرشناسی ارائه‌دهندهٔ سبکی متمایز و نو در شعر (مثنوی) و نثر (شطح‌گونه)

تأثیرپذیرفته از مولوی، سهراب سپهری، بیدل دهلوی

فرزند(ان) ابوالفضل عزیزی

احمد عزیزی

احمد عزیزی در محضر رهبر انقلاب

احمد عزیزی در ۴ دی ماه ۱۳۳۷ در سرپل ذهاب استان کرمانشاه در خانواده‌ ای کُرد به دنیا آمد. وی قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و دقت به نوشته‌ های روی تابلوها و اسامی خیابان‌ها و… فراگرفت. وی قبل از پیروزی انقلاب به‌ دعوت شمس آل احمد به تهران رفت و دیداری نیز با شهید مرتضی مطهری داشت. وی با آغاز جنگ به‌ همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد و برای مدتی ساکن شهرستان نور در مازندران شد، سپس در تهران اقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت.[۱]

وی سرودن شعر را از سال‌ه ای جوانی با مجلۀ جوانان آغاز کرد. وی از پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۶ به علت کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی‌سی‌یو بیمارستان بستری بود. با تأکید رهبر جمهوری اسلامی ایران پس از دیدار با وی، مسئولان بر آن شدند که وی را برای درمان به خارج از کشور اعزام کنند.[۲]

فعالیت‌های ادبی

از وی آثار شعر و نثر ادبی متعددی به جا مانده‌است. تمایل سبک وی به معنویت و عرفان اسلامی با فرم جدیدی از مثنوی — ملهم از مثنوی مولوی — در شعر معاصر قابل توجه است. این سبک تأثیر زیادی در شعر معاصر گذاشته‌ است. اشعار عزیزی با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل‌ بیت علیهم السلام در بیشتر آثارش دیده می‌ شود. او مثنوی‌هایش را غالباً با وصف طبیعت آغاز می‌ کرد و با تمهیدات گوناگون و با توسل به مناسبات و ترکیبات نو و تجنیسات سنتی، رفته‌رفته به موضوع اصلی گریز می‌ زد. وی دست به ساختن ترکیبات نو به شیوهٔ شعرای سبک هندی نیز می‌ زد. برای نمونه می‌توان به این ترکیب‌ ها اشاره کرد: جبرئیل آباد الهام، آب بازی‌های فطرت، تابستان عزلت، تب خیس تکلم، درختان پا به ماه و کولیان شبنم فروش.[۳]

دورهٔ بیماری

وی در ۱۵ اسفند ۱۳۸۶ تا ۱۶ اسفند ۱۳۹۵ بر اثر اختلالات کلیوی دچار اغما شد و در بیمارستان امام رضای کرمانشاه (بخش آی‌سی‌یو) بستری شد و پس از آن به‌ مدت ۹ سال (تا پایان عمر) در سطح هشیاری کمتر از نرمال سپری کرد. حال عمومی او پس از سه سال به حدی رسید که وی نسبت به محرک های بیرونی، پاسخ های غیر کلامی نشان می‌ داد و می‌ توانست سخنان اطرافیان را بشنود و عکس‌العمل نشان دهد.[۴]

رهبر معظم انقلاب در ۲۸ مهر ۱۳۹۰، طی سفرش به کرمانشاه، از احمد عزیزی در بیمارستان دیدار کرد.[۵]

عزیزی در بیمارستان کرمانشاه بستری بود و طبق نظر پزشکی در آبان ۱۳۹۱ اعلام شد حال عمومی وی تغییر خاصی نداشته اما هشیاری او نسبت به قبل بهتر شده است، اگرچه هنوز توانِ صحبت‌ کردن نداشت.[۶]

عزیزی در ۱۳ اسفند ۱۳۹۵ دچار نارسایی و انسداد روده شد. دو روز بعد، تحت یک عمل جراحی اضطراری قرار گرفت که به‌علت ریسک بالا، یک روز بعد از عمل، منجر به مرگ وی شد.[۷]

احمد عزیزی