جی پلاس/مروری بر یک نامه؛
برخورد امام با کسانی که وجوهات شرعیه را حیف و میل می کردند، چگونه بود؟
امام خمینی در نامه ای که در بیست و ششم بهمن سال ۵۰ خطاب به حجت الاسلام محمد هاشمیان نوشتند، تکلیف کسانی را که به بهانه های مختلف وجوهات شرعیه را حیف و میل می کردند، معلوم کردند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در بیست و ششم بهمن سال ۵۰ مطابق با بیست و نهم ذی الحجه سال ۱۳۹۱، امام خمینی که آن روزها در تبعید در عراق به سر می بردند، در نامه ای خطاب به حجت الاسلام محمد هاشمیان(۱) درباره سوء استفاده برخی اشخاص از وجوه شرعیه تذکر دادند. متن نامه امام در ادامه آمده است:
"بسمه تعالی
29 شهر ذی الحجه 91
خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام و حجت الاسلام آقای هاشمیان ـ دامت افاضاته
مرقوم شریف واصل، و از مضمونش مطلع شدم. شکایت از مخالفت بعضی نموده بودید؛ معلوم است در هر امری که انسان کفیل آن است مشکلاتی وارد می شود، با اشخاص و اغراض مختلفه مواجه خواهد شد. انسان باید مواظب ادای تکلیف الهی باشد، و از امور دیگر پس از ادای وظیفه باک نداشته باشد. خداوند تعالی اصلاح امور را بفرماید.
در همین رابطه بخوانید:
محتوای نامه امام به حاج احمد چه بود که از او خواستند از پدر نرنجد؟
روایت امام از بی رغبتی آشیخ عبدالکریم حائری به ریاست بر حوزه
روزی که نگارش وصیتنامه امام به پایان رسید
اشخاصی که در وجوه شرعیه عمل به وظیفه و مقررات شرعیه نمی کنند، پس از تذکر، اگر... [متنبه] نشدند مرقوم دارید تا تکلیف آنها را معلوم کنم.اشخاصی که وجوه شرعیه را به عنوان اینجانب می گیرند و به بهانۀ اینکه دسترسی ندارند به اینجانب، حیف و میل می کنند یا به اشخاص دیگر می رسانند، با آنکه اینجانب در قم و در تهران وکیل دارم و معروف هستند ـ از قبیل حجت الاسلام آقای پسندیده اخوی اینجانب در قم و حجت الاسلام آقای حاج سید محمد صادق لواسانی در تهران و جنابعالی در رفسنجان ـ آنها را از کار خلاف نهی کنید، و اگر منتهی نشدند اجازۀ اینجانب را پس بگیرید و بفرستید؛ و اگر ندادند مرقوم دارید تا تکلیف آنها را معیّن کنم. از جنابعالی امید دعای خیر دارم.
راجع به آقای فلسفی؛[۲] چون منبر ایشان مربوط به جهات اینجانب بوده جالب نمی دانم از جانب من مستقیماً به ایشان چیزی برسد ولی جنابعالی مختار و مجازید که خودتان و برای تشکر از زحمت ایشان هر مبلغ مناسب می دانید ـ در همه مورد ـ قبول است. ان شاءالله تعالی اینجانب را از دعای خیر فراموش نمی فرمایید. والسلام علیکم.
روح الله الموسوی الخمینی"
۱.حضرت آیت الله محمد هاشمیان ( ره ) در سال 1307 شمسی در شهرستان رفسنجان دیده به جهان گشود. پدرش حجت الاسلام آقا میرزا عباس از علمای منطقه و از شاگردان آیت الله حاج شیخ حسین کمال آبادی و آیت الله جهانگیر قشقایی بود. آقا میرزا عباس در رفسنجان محل رجوع طبقات مختلف بود و به مرتبه ی قریب الاجتهاد رسیده بود محمد تا سن هفت سالگی در رفسنجان اقامت داشت و هنگامی که پدرش بر اثر فشار عوامل حکومت مجبور به اقامت اجباری در قریه های جوار رفسنجان شد او نیز همراه خانواده در این روستای تابعه ی رفسنجان رحل اقامت افکند....
با تبعید امام در 13 آبان ماه 1343 حجت الاسلام محمد هاشمیان در اعتراض به این اقدام 13طومار خونی را به امضای مردم نوق رساند و به 13 کشور جهان فرستاد که متن این طومارها از رادیو عراق و مصر قرائت شد. این اقدام موجب شد که جانش در معرض خطر قرار گیرد. از همین رو به مدت 40 روز در خفا به سر برد تا سرانجام بر اثر تعهد و ضمانت آقا سید جلال هجری مبنی بر عدم اقدام علیه رژیم و حمایت شدید مردم نوق از وی دستگیری اش نافرجام ماند.
از این زمان فعالیت آیت الله محمد هاشمیان به شکلی دیگر استمرار یافت و او با ارسال وجوهات برای رهبری نهضت در تقویت آن می کوشید....
با پیروزی انقلاب اسلامی آیت الله شیخ محمد هاشمیان علاوه بر نمایندگی ولی فقیه و امامت جمعه ی شهر رفسنجان تا سال 1365 حاکم شرع منطقه بود و از این سال تا زمان رحلت حضرت امام ریاست کل دادگستری رفسنجان را بر عهده داشت. علاوه بر این از دیگر مسئولیت های ایشان می توان به ریاست دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان اشاره کرد. وی زمانی که امام جمعه شهر رفسنجان بود خدمات فرهنگی و عمرانی فراوانی در منطقه انجام داد که از آن جمله می توان به تاسیس دبیرستان در نوق، احداث مسجد جامع نوق، ایجاد حوزه علمیه ی دینی برای برادران و خواهران در رفسنجان، و بازسازی مسجد حاج شریف در این شهر اشاره کرد آیت الله با وجود مشاغل سیاسی به تدریس در حوزه علمیه و دانشگاه های گوناگون اشتغال داشت.
آیت الله شیخ محمد هاشمیان، امام جمعه رفسنجان پس از 30 سال در سمت امام جمعه و نماینده ولی فقیه در رفسنجان در 19 آذر 1390 در بیمارستان علی ابن ابیطالب شهر رفسنجان درسن 84 سالگی دارفانی را وداع گفت.
۲ـ اشاره به منبر آقای محمدتقی فلسفی، واعظ و خطیب معروف، در بهمن ماه 1350 در مسجد سید عزیزالله تهران؛ که در جواب به یاوه های سناتور جمشید اعلم، بر مرجعیت و رهبری امام تأکید ورزید و سخنان ایشان با تأیید جمعیت حاضر در مسجد مواجه شد.
دیدگاه تان را بنویسید