از زندگی دکتر محمد قریب چه می دانید؟

به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه این مرز و بوم و کسانی که کارنامه پر افتخارشان مایه مباهات سرزمین ایران است در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی پایه گذار طب نوین کودکان در ایران و از بنیانگذاران مرکز طبی کودکان، دکتر محمد قریب اختصاص دارد که به مناسبت سالروز رحلت، مطلب زیر را مرور می کنیم:

 دکتر محمد قریب در سال ۱۲۸۸ در یک خانواده مذهبی در تهران متولد شد. وی تحصیلات دوران ابتدایی خود را در دبستان سیروس و تحصیلات متوسطه اش را هم در دارالفنون پشت سر گذاشت.

در سال ۱۳۰۶ محمد قریب جزو اولین گروه دانشجویان ایرانی بود که به قصد ادامه تحصیل به کشور فرانسه مهاجرت کردند. در پایان نخستین سال تحصیلی در شهر رمس فرانسه، توانست جایزه لابراتوار تشریح دانشکده پزشکی را از آن خود کند.

در سال دوم دانشجویی خود، در بیمارستان های شهر رمس مشغول به کار شد. محمد قریب در ابتدای سال چهارم تحصیل خود، توانست در مسابقات اکسترنای بیمارستان پاریس پذیرفته شود. وی همچنین در سال ۱۳۱۴ اولین دانشجوی ایرانی بود که توانست در کنکور انترنای بیمارستان پاریس موفق شود.

جالب است بدانید در کنکور اکسترنای فرانسه از بین چهار دانشجو تنها یک نفر انتخاب می شود، سپس از بین این نفراتی که برگزیده شده اند، از بین هر ۱۲ اکسترن، فقط یک نفر به کنکور انترنا راه پیدا می کند. سپس از هر پنجاه دانشجو فقط یک نفر می توانست به انترنی بیمارستان های پاریس دست پیدا کند. محمد قریب به راحتی موفق شد در هر دو کنکور قبول شود و به عنوان اولین فرد ایرانی که موفق شده بود در چنین آزمون هایی پذیرفته شود، لقب گرفت.

دکتر قریب در سال ۱۳۱۵ با زهرا قریب گرکانی دختر عبدالعظیم قریب ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند پسر به نام های حسین و محسن و دو فرزند دختر به نام های ناهید و مریم بود.

و در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی از رساله دکتری خود به نام «وقفه های تنفسی شیرخوران» دفاع کرد و سرانجام دانشنامه دکترای پزشکی پاریس را اخذ کرد. وی در سال ۱۳۱۷ ه.ش به ایران بازگشت، چون معتقد بود دانشی را که کسب کرده باید در ایران و برای هم وطنان خود عرضه کند.

پزشکان زیادی در آن دوران، دکتر قریب را در تشخیص بالینی فوق العاده و کم نظیر می دانستند. وی از همان سال های آغازین بازگشت به وطن، مطبی در کنار منزل خود بنا کرد و هر روز از ساعت ۲ بعدازظهر تا ۹ شب مشغول معاینه و مداوای بیماران بود و از بیشتر آن ها هیچ پولی بابت طبابت دریافت نمی کرد. جالب است بدانید حق ویزیت او نسبت به آن همه شهرتی که در علم طبابت داشت، حتی از شاگردان خودش هم پایین تر بود.

ایشان پس از طی کردن دوره سربازی در سال 1319 به عنوان دانشیار طب اطفال در دانشگاه  تهران به فعالیت علمی مشغول شد.

 ابتدا در بیمارستان رازی به اداره بخش اطفال مشغول شد و بعد از آن به بیمارستان هزار تختخوابی آمد و بخش اطفال  آن را  دایر کرد. مرکز طبی کودکان از یادگارهای اوست.

وی در سال 1319 کتاب "بیماری‌‌های کودکان" را به چاپ رساند و در سال 1335 با همکاری آقای دکتر اهری آن را با اطلاعات جدید تجدید چاپ کرد.

دکتر قریب در سال 1321 به دریافت نشان عالی دولت فرانسه مفتخر  شد و در سال 1350 به عضویت هیئت مدیره انجمن بین المللی بیماری های کودکان در آمد. همچنین در آخرین سال های عمر، وی موفق به نشان درجه اول فرهنگ از وزارت آموزش و پرورش شد.

دکتر  قریب اولین تعویض خون را در ایران انجام دادند و از بنیانگذاران انتقال خون در ایران بود.

از مهمترین اقدامات ایشان بنیانگذاری و تأسیس اولین بیمارستان تخصصی کودکان یعنی بیمارستان مرکز طبی کودکان  به  همراه دکتر اهری بود که ایشان این اقدام را در زمان بازنشستگی خود انجام دادند.

مرحوم دکتر قریب در حین فعالیت علمی فعالیت سیاسی و اجتماعی نیز داشت به گونه‌ای که در کلاس درس از  اقدامات رژیم شاه  انتقاد  می‌کرد و پس از واقعه 28 مرداد 32 نیز به دنبال امضای یک بیانیه به همراه 10 تن دیگر از اعضای هیئت علمی دانشگاه مانند مهندس بازرگان، دکتر سحابی و دکتر نعمت‌الهی به دستور شاه از دانشگاه اخراج شد که این موضوع باعث افزایش محبوبیت او در بین دانشجویان و جامعه دانشگاهی شد.

وی در سال ۱۳۵۰ به طور رسمی عضو هیئت مدیره انجمن بین المللی بیماری های کودکان شد. ایشان در زمان فعالیت های علمی خود، به کنگره های مختلف بین المللی در کشورهای مختلف دعوت شد که از جمله آن ها می توان به کشورهایی مانند آمریکا، فرانسه، کانادا، ترکیه، ژاپن و اتریش اشاره کرد، همچنین به عضویت چندین مجمع علمی بین المللی درآمد.

مرحوم دکتر قریب در سال 1351 به دفع خون از دستگاه ادراری مبتلا شد که بعدها تشخیص سرطان مثانه داده شد اما اقدامات درمانی انجام شده درایران و آمریکا تأثیر چندانی بر بیماری ایشان نداشت.

او سرانجام در روز سه شنبه اول بهمن ماه 1353 در بیمارستان مرکز طبی کودکان محل خدمت خود دار فانی را وداع کرد و طبق وصیتش در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شدند. آیت الله مرعشی نجفی بر پیکر وی نماز گزاردند.