همه امکانات رفاهی خودروها لزوما کاربردی نیست، اما شما حتما هزینه‌اش را می‌پردازید.
جی پلاس، داشتن آپشن یا همان امکانات رفاهی، این روز‌ها به یکی از مهم‌ترین معیار‌ها برای خرید یک خودروی جدید تبدیل شده و به طور کلی هرچه ماشین امکانات بیشتری داشته باشد، قیمت تمام‌شده بالاتری هم خواهد داشت. البته اگر با اوضاع فعلی قیمت‌ها بتوانیم بخریم! باید به این موضوع نیز اشاره کرد که امروزه تمام خودرو‌های تولیدشده در دنیا با یک سطح امکانات رفاهی پایه، به بازار عرضه می‌شود و برند جام جم آنلاین نوشت: سازنده فهرستی از امکانات قابل سفارش (آپشنال) و البته در برخی موارد تیپ‌های مشخص که مجموعه امکانات و گزینه‌های متفاوت به مصرف‌کننده ارائه می‌کند را آماده کرده و خریدار می‌تواند براساس نیاز‌های خود امکانات سفارشی یا تیپ مدنظرش را انتخاب کند.
هر یک از این موارد، هزینه‌ای جداگانه را به قیمت خودرو اضافه می‌کند و این موضوع می‌تواند تا جایی ادامه پیدا کند که خودروی مدنظر شما به تمام امکانات قابل سفارش خود مجهز شود. در این صورت چنین خودرویی را حداقل در ایران، تحت عنوان «فول‌آپشن» می‌شناسند. حال سوال اینجاست که آیا تمام این امکانات رنگارنگی که در کاتالوگ خودرو‌های متفاوت دیده می‌شود، کاربردی و با اهمیت هستند یا کاربرد چندانی ندارند و می‌توان با چشم‌پوشی از آن‌ها پول کمتری پرداخت؟
استارت/ استاپ
قطعا فعالان محیط‌زیست و طرفداران کاهش آلایندگی خودروها وجود چنین گزینه‌ای را تحسین می‌کنند. اما اگر شما یک‌بار پشت فرمان خودرویی بنشینید که چنین گزینه‌ای دارد، قطعا نظر کارشناسان خودرو را تایید خواهید کرد. در خودرو‌های مجهز به این امکان، به محض توقف کامل و نسبتا طولانی (حداقل پنج ثانیه)، خودرو به طور خودکار خاموش شده و پس از فشردن پدال گاز روشن می‌شود. این ایده با هدف کاهش مصرف سوخت و کاهش گاز‌های آلاینده مطرح شده و روی خودرو‌های مختلفی قرار گرفته است. اما نتایج بسیاری از بررسی‌ها از تاثیر ناچیز این سیستم بر مصرف سوخت و آلایندگی و از سوی دیگر افزایش استهلاک پیشرانه خبر می‌دهد.
تاچ‌پد
این مورد از امکانات خلاقانه و جذابی است که در برخی از خودرو‌های مدرن مثل محصولات آکیورا، کادیلاک یا لکسوس به چشم می‌خورد و از طریق آن می‌توانید سیستم مولتی‌مدیا و کامپیوتر داخلی خودرو را کنترل کنید.
اما مسأله اینجاست که امروزه نمایشگر‌های لمسی در بسیاری از خودروها دیده می‌شود و فناوری این نمایشگر‌ها نیز پیشرفت بسیار خوبی داشته و از آنجا که استفاده از مانیتور‌های تاچ‌پد بسیار ساده‌تر است، پس تاچ‌پد گزینه چندان مناسبی برای خودرو نیست؛ زیرا ممکن است استفاده از آن برای بسیاری از کاربران سخت‌تر باشد.
یخچال
بسیاری از خودرو‌های مدرن، لوکس و گرانقیمت به همراه یک یخچال کوچک که ظرفیتی به اندازه دو یا سه قوطی نوشابه (یا کمی بیشتر) دارد نیز قابل سفارش است. این گزینه هرچند در ابتدا بسیار جذاب و خواستنی
به‌نظر می‌رسد، اما طبق نظرسنجی‌های انجام شده، بسیاری از مالکان خودروها به‌ندرت از آن استفاده می‌کنند و مبلغی که برای آن پرداخت‌شده عملا بی‌فایده خواهد بود. البته با این حال این گزینه برای افرادی که دوست دارند همیشه یک نوشیدنی سرد در دسترس‌شان باشد، خواستنی است.
کیلومترشمار دیجیتالی
در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، زمانی که فناوری راه خود را به صنعت خودرو باز کرده بود و خودروسازان اصرار داشتند محصولات خود را به نوعی با قطعات الکترونیکی به‌ظاهر خلاقانه پیوند بزنند و بر سر این موضوع با هم رقابت داشتند، روی برخی از خودروها کیلومترشمار دیجیتالی نصب می‌شد. البته این روز‌ها هم بسیاری از خودرو‌های مدرن به جای عقربه‌های آنالوگ، نمایشگر‌های هوشمند دارند؛ اما حقیقت این است که در آن سال‌ها این کیلومترشمار‌های دیجیتالی چیزی جز دردسر‌های خرابی و البته بعضا گمراهی راننده در خواندن اعداد و ارقام و اطلاع از وضعیت لحظه‌ای خودرو نداشت.
آینه برقی میانی
برقی و اتوماتیک‌شدن و به‌طور کلی تغییر وضعیت بسیاری از چیز‌هایی که در داخل خودرو باید تنظیم شود، به ظاهر جذاب و خواستنی است.
مواردی مثل صندلی‌ها، آیینه‌های جانبی شیشه‌ها و... که امروزه در بسیاری از خودرو‌های مدرن به چشم می‌خورد. اما در دهه ۹۰ میلادی مرسدس‌بنز تصمیم گرفت امکان تنظیم آیینه میانی به صورت برقی را نیز به محصولات گران‌قیمت‌تر و لوکس‌ترش اضافه کند که نتیجه هم جالب بود.
اما نکته بامزه اینجاست که در آن سال‌ها بسیاری از مرسدس‌بنز‌های اتاق تانک (اس‌کلاس) به دلیل شکستگی آیینه میانی به نمایندگی مراجعه می‌کردند؛ زیرا آیینه‌های میانی نمونه‌های فول آپشن این خودروها به صورت برقی تنظیم می‌شد و بسیاری از راننده‌ها، غافل از این موضوع، به محض این‌که قصد تنظیم آیینه را داشتند؛ آن را می‌شکستند یا موتور الکترونیکی‌اش خراب می‌شد!
ردیف سوم در کراس‌اوور‌ها
برخی از خودرو‌های کراس‌اوور (شاسی‌بلند‌های کوچکی که اصولا بر پایه خودرو‌های سواری ساخته شده‌اند و شاسی فضایی دارند) دارای امکانی تحت عنوان ردیف سوم صندلی‌ها هستند که اصولا به صورت استاندارد روی خودرو قرار نمی‌گیرد و خریداران بسته به نیازشان این امکان را سفارش می‌دهند. مسأله اینجاست که این امکان برای خانواده‌های پرجمعیت مورد چندان بدی نیست، اما باید توجه داشته باشید که فضای پای ردیف سوم در کراس‌اوور‌ها بسیار محدود است و به غیر از این در صورت باز کردن این ردیف، فضای صندوق بار شما بسیار محدود خواهد شد و البته ایمنی سرنشینان در این ردیف هم چندان تضمین‌شده و مناسب نیست.
اتصال به شبکه‌های اجتماعی
در حالت عادی هم شبکه‌های اجتماعی سهم بسیار زیادی از ۲۴ ساعت شبانه‌روز ما را به خود اختصاص داده. فکرش را بکنید که سیستم مولتی مدیای خودرو هم این گزینه را به شما پیشنهاد بدهد! موضوع اینجاست که اگر نیاز به چک کردن حساب اینستاگرام یا فضای دیگری داشته باشید؛ قطعا تلفن همراه‌تان در دسترس شماست و نیازی به این نیست که از طریق نمایشگر خودرو اقدام کنید!
چراغ‌های مخفی
تا حدود دو دهه پیش، خودرو‌های زیادی در بازار جهانی حضور داشتند که از چراغ‌های مخفی بهره می‌بردند. مواردی مثل شورولت کوروت سی ۳، مزدا ام‌ایکس۵، ب‌ام‌و سری ۸، هوندا ان‌اس‌ایکس و... از گل‌های سرسبد صنعت خودروسازی بود که با این امکان جالب به بازار عرضه می‌شدند. هر چند این چراغ‌ها برای بسیاری از افراد و به‌ویژه قشر ماشین‌باز بسیار دوست‌داشتنی و جذاب است، اما حقیقت امر اینجاست که این چراغ‌ها اصولا دردسری مضاعف در زمینه نگهداری داشت.
سامانه ناوبری ماهواره‌ای
هرچند که سامانه‌های ناوبری و مسیریابی ماهواره‌ای در پیدا کردن مسیر‌ها بسیار کمک‌کننده و کاربردی است، اما این سیستم در بسیاری از خودروها گیج عمل می‌کند! به همین خاطر بسیاری ترجیح می‌دهند
به جای سامانه ناوبری خودرو از نرم‌افزار‌های همراه در گوشی‌های هوشمند استفاده کنند. البته این به آن معنی نیست که سامانه ناوبری ماهواره‌ای به طور مطلق بی‌مصرف است، بلکه تنها در برخی موارد در حد انتظارتان ظاهر نمی‌شود. طبق بررسی‌های انجام‌شده، خودرو‌هایی مثل جیپ گلادیاتور، آئودی آ ۸، ب‌ام‌و سری ۵ و... سامانه‌های ناوبری مناسبی دارند.
کمربند‌های خودکار
در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، خودروسازان مشهور دنیا امکانات خلاقانه زیادی را برای محصولات‌شان ایده‌پردازی و اجرا می‌کردند که یکی از آن‌ها کمربند‌های خودکار یا اتوماتیکی بود که در آن سال‌ها روی خودرو‌هایی مثل تویوتا کمری، بیوک رگال، آکیورا اس‌ال‌ایکس و... قرار می‌گرفت. این امکان هرچند که از دور جذاب و خواستنی به نظر می‌رسید، اما به‌زعم بیشتر افرادی که از آن استفاده کرده‌اند، بسیار بی‌فایده است؛ زیرا کمربند‌های اتوماتیک دیر بسته می‌شدند و به غیر از این هیچ انسانی را نمی‌توان یافت که در بستن کمربند خودرو تا این حد تنبل باشد و آرزو کند ای‌کاش کمربند به صورت خودکار و جادویی بسته می‌شد!
