چرایی توقیف سریال کتونی زرنگی

به گزارش جی پلاس، تا قبل از دیدن این سریال، دو جریان خبری در مورد آن در رسانه‌ها وجود داشت. اول این‌‎که علت توقیف این سریال به پُست نامربوط کارگردان در اینستاگرامش مربوط است و دوم این‌که طبق نظر معاون سیما و کارشناسان تلویزیون، کیفیت محتوایی و ساختاری «کتونی زرنگی» به قدری نازل و سطحی است، که شانیت پخش در رسانه ملی را ندارد!.

مرتضی میر باقری، معاون سیما، در ۱۴ بهمن سال گذشته در پاسخ به سوالی درباره وضعیت پخش این سریال گفته  بود: «مجموعه تلویزیونی «کتونی زرنگی» از نظر کیفی صلاحیت پخش ندارد و در تراز مردم ایران نیست.»

در مورد آن پست اینستاگرامی نامربوط، هم مدیران شبکه سه توضیح دادند و هم خودِ ملاقلی‌پور به سرعت آن را حذف و چندی بعد، معذرت‌خواهی مبسوطی هم منتشر کرد. به نظر می‌رسد، ظاهرا علت توقیف این سریال، دیگر ربطی به آن جار و جنجال ندارد. ولی در مورد دوم چون هنوز کسی کار را ندیده است، شاید قضاوت راحت نباشد.

ولی به هر حال صحبت‌های میرباقری، برای خیلی‌ها جای سوال و تعجب داشت که مگر کیفیت یک سریال چقدر می‌تواند بد باشد که صلاحیت پخش برای مردم ایران را نداشته باشد. یعنی واقعا «کتونی زرنگی» از این همه سریال‌های ضعیف، بی‌هدف و باری به هرجهتی که از شب تا صبح از سر و کله  تلویزیون می‌بارد، بدتر است؟

به هر حال آن چیزی که من روی پرده دیدم، با صحبت‌های میرباقری، بسان خشکی و دریا و آب و آتش بود؛ با ۱۸۰ درجه تفاوت.

واقعیت این است که سریال «کتونی زرنگی» نه کار ضعیف و سطحی بود و نه سریالی بی‌هدف و ندانم‌کار. اتفاقا بسیار هدفمند، با شناخت و با ایده ساخته شده است؛ یک سریال کمدی پر ریتم و بزن و بکوبی از جنس فیلم‌های «احمق و احمق‌تر».

«کتونی زرنگی»، کمدی فانتزی است که هم قصه تازه و خوبی دارد و هم در زمینه‌هایی که قرار است پیام و حرف فیلم زده شود، درست و نقطه‌زن عمل کرده است. توجه به تولید ملی، نقد به جریانات سیاسی و اقتصادی ناسالم، حمایت از کالای ایرانی و کلی پیام و حرف که بر خلاف مابقی تولیدات تلویزیون اتفاقا در بطن روایت و قصه زده شده است و اصلا از فیلم بیرون نزده.

ملاقلی‌پور تلاش کرده است که ایده‌های تازه و اتفاقا سینمایی به سریالش بدهد و در بعضی قسمت‌ها، سکانس‌های جذاب و بکری دارد. برای مثال سکانس گاوداری و خوراندن دلار به گاوها.

جان کلام این است که «کتونی زرنگی» نه یک شاهکار بی‌بدیل است و نه یک کار سطحی و هدر رفته. ولی به جرات می‌توان گفت اگر پخش بشود، جزو سریال‌های با کیفیت و آبرومند تلویزیون خواهد بود که مخاطبان خودش را سریع پیدا خواهد کرد.

به نظر می‌رسد حاشیه‌های پیرامون این سریال بیشتر به درگیری‌های درون سازمانی بر می‌گردد و به قول معروف، گوشت قربونی در این وسط، مخاطب بی‌نوایی است که باید از پسِ دعوای مدیران سیما به شبکه‌های ماهواره‌ای پناه ببرد.