علت ژست های خودکشی بعضی نوجوانان؟! / نقش اعتیاد به اینترنت در خودزنی چقدر است؟

به گزارش جی پلاس؛ نسترن صائبی - به گفته محققان چینی که در پژوهشی جدید روی رفتارهای ناهنجار نوجوانان مطالعه کرده‌اند، «خودآزاری غیرخودکشی» اصطلاحی است که اخیرا وارد ادبیات روانشناسی شده است و به صدمه مستقیم و عمدی بافت بدن مثل تیغ کشیدن و سوزاندن تلقی می‌شود که بدون قصد خودکشی تعریف شده و در بین نوجوانان در سرتاسر جهان مشاهده می‌شود. نرخ شیوع خودآزاری غیرخودکشی می‌تواند بسته به شرایط جامعه یک به پنج باشد و بیشترین نرخ شیوع این پدیده در نمونه‌های بالینی جوانان گزارش شده است. گفتنی است که نتایج این پژوهش حاصل مطالعه روی ۱۶ هزار نوجوان است.

به گفته این محققان، شیوع این نوع خودآزاری با مشکلات روحی مختلفی همراه است که از جمله آن ها می‌توان به افسردگی، بی‌اشتهایی عصبی، مصرف مواد، اختلال عدم توجه یا بیش‌فعالی و اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه (یک الگوی خلقی عصبی یا تحریک‌پذیر، رفتار مجادله‌ای یا تلافی‌جویانه است که حداقل 6 ماه تدوام داشته باشد) اشاره کرد که البته ممکن است فقط به این موارد محدود نشود.

شواهد نشان می‌دهد که این نوع خودزنی یک عامل خطرناک منحصر به‌فرد برای افکار و رفتارهای خودکشی به شمار می‌رود و محققان ادعا می‌کنند که این پدیده نگرانی از بهداشت عمومی نوجوانان را به خوبی نمایان می‌کند.

اما یکی از جنبه‌های توجه بیشتر در مورد این پدیده مدرن، ارتباطی است که محققان در مورد خون‌بازی و اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان یافته‌اند. اعتیاد به اینترنت که با دلهره‌های بیش از حد یا با کنترل کم و همچنین رفتارهای مربوط به دسترسی به اینترنت مشخص می‌شود، معمولا با مشکلات جسمی و عاطفی مانند افسردگی، اضطراب و تنهایی در میان نوجوانان نمود پیدا می‌کند.

تاکنون مطالعات متعددی در مورد ارتباط احتمالی میان خودزنی غیرخودکشی و اعتیاد به اینترنت انجام شده است، اما کمبود اطلاعات، درک کامل میان این دو موضوع را دشوار می‌کند. علاوه براین، بر اساس مطالعات قبلی، ویژگی‌های همه‌گیر شدن یا اپیدمیولوژی اعتیاد به اینترنت و خودزنی ممکن است در میان دختران و پسران متفاوت باشد که البته این موضوع هنوز ثابت نشده است.

با این حال، با توجه به پیامدهای منفی اعتیاد به اینترنت، تلاش‌های عمومی برای شناسایی افراد در معرض خطر اعتیاد به اینترنت و همچنین خودزنی ضروری به نظر می‌رسد.

اسناد

محققان چینی در این پژوهش از نسخه چینی روش «ارزیابی عملکردی خودزنی» استفاده کردند که در واقع یک روند مداوم برای جمع‌آوری اطلاعات با هدف شناسایی فاکتورهای محیطی است که موجب به وجود آمدن یک مساله یا رفتار خاص می‌شود. آن ها از این روش طی ۱۲ ماه برای جمع‌آوری اطلاعات 15 هزار و 623 دانش‌آموز از سنین 11 تا ۲۰ سال استفاده کردند که حدود 8 هزار نفر آن ها پسر و ۷ هزار و ۵۰۰ نفر آنها دختر بودند.

از این دانش‌آموزان سوال شد که آیا طی یک سال گذشته به یکی از موارد خودزنی غیرخودکشی مثل ضربه زدن، ضربه به سر، ضرب و شتم، سوزن زدن، خراشیدن، گاز گرفتن، بریدن و سوزاندن بدن خود اقدام کرده‌اند یا خیر؟ برای تمایز این افراد با افرادی که قصد خودکشی محض را داشته‌اند، همچنین از آن ها سوال شد که آیا قصدشان از این خودزنی‌ها خودکشی بوده یا خیر.

بعد از تحلیل جواب‌ها این افراد به سه دسته تقسیم شدند: دسته اول کسانی که پنج بار یا بیشتر دست به خودزنی غیرخودکشی زده‌اند؛ دسته دوم یک تا چهار بار و دسته سوم اصلا دست به این کار نزده‌اند.

حال ببینیم تعداد این افراد در سه دسته بالا چقدر بوده است:

حدود 2 هزار و 667 نفر از این دانش‌آموزان یعنی 1/17 درصد اعلام کردند که در عرض یک سال گذشته، کمتر از چهار بار دست به خودزنی غیرخودکشی زده‌اند و هزار و 798 نفر یعنی 5/11 درصد اعلام کردند که پنج بار یا بیشتر اقدام به این کار کرده‌اند.

اما جالب توجه اینجاست که اکثریت افرادی که در این دو دسته قرار می‌گیرند، در نظرسنجی‌ها اعلام کردند که به اینترنت اعتیاد دارند یا مشکوک به اعتیاد به اینترنت هستند.

علاوه براین، در میان این افراد به غیر از نوجوانان بین ۱۱ تا ۱۴ سال، هیچ اختلاف جنسیتی در میزان اعتیاد آن ها به اینترنت و اقدام به خودزنی غیرخودکشی به چشم نمی‌خورد و این در حالی است که در گروه‌های سنی دیگر، ارتباط میان اعتیاد به اینترنت و خودزنی غیرخودکشی در پسران به مراتب بیشتر از دختران بود.