میزان ابتلا به کرونا در معلولان

این پژوهشگران می‌گویند: افراد ناتوان و معلول ذاتاً در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن یا ابتلا به بیماری شدید نیستند. با این حال، برخی از افراد دارای معلولیت به دلیل شرایط پزشکی خاصی که دارند و یا به دلیل اینکه با مراقبانی که از آن‌ها نگهداری می‌کنند در تماس هستند، ممکن است در معرض خطر عفونت یا بیماری شدید قرار گیرند.

شواهد نشان می‌دهد بزرگسالان دارای معلولیت، سه برابر بیشتر از بزرگسالان بدون معلولیت در معرض بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت یا سرطان قرار دارند. اگر در افراد یکی از انواع ناتوانی‌های ذکر شده در زیر وجود داشته باشد، ممکن است در معرض خطر ابتلای بیماری کووید ۱۹  قرار داشته باشند و باید در مورد خطر ابتلا با ارائه‌دهندگان خدمات سلامت صحبت کنند:
۱) افرادی که تحرک محدود دارند و به ناچار در تماس نزدیک با دیگران (مانند اعضای خانواده) هستند. 
۲) افرادی که در درک اطلاعات یا انجام اقدامات پیشگیرانه مانند شستن دست‌ها و رعایت فاصله فیزیکی مشکل دارند.
۳) افرادی که ممکن است نتوانند علائم بیماری را درک کنند.

به طور کلی افراد دارای معلولیت (مانند بیماری پارکینسون، بیماری‌های عصبی حرکتی، بیماری ام اس، افراد دچار فلج مغزی) در معرض خطر متوسط ابتلا به  کووید ۱۹ قرار دارند و از نظر بالینی آسیب‌پذیر هستند. اشخاصی که به افراد دچار معلولیت و ناتوانی خدمات ارائه می‌دهند و از آن‌ها نگهداری می‌کنند، باید نکات بهداشتی لازم را رعایت کنند. از جمله هنگام ورود به خانه فرد معلول و قبل و بعد از تماس با بدن او (به عنوان مثال در حین پانسمان، حمام کردن، جابجا کردن، توالت بردن، غذا دادن، تعویض لباس یا شستن لباس‌های وی) باید دست‌های خود را با آب و صابون بشویند. اشیا و سطوحی که به طور مکرر لمس می‌شوند را ضدعفونی کنند و همچنین تجهیزاتی نظیر صندلی چرخ‌دار، اسکوتر، واکر، عصا، مخازن و لوله اکسیژن و سایر وسایل کمکی فرد معلول را به روش مناسب ضدعفونی کنند. اگر فرد مراقب با بیمار مبتلا به کووید ۱۹ در تماس است، باید در حین ارائه خدمات به فرد معلول از ماسک و دستکش استفاده کند.