کاهش درد در زنان مبتلا به ام اس با ماساژ در آب

در این پژوهش که توسط دکتر عبدالرسول دانشجو از دانشگاه آزاد اسلامی، دکتر مهدی قیطاسی از دانشگاه شهید بهشتی و نسرین جعفری از دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده، آمده است:« تحقیق حاضر پژوهشی کاربردی است که طی آن تلاش شده است تاثیر متغیر مستقل( ماساژ در آب) بر روی متغیرهای وابسته(سرعت راه رفتن، کنترل پاسچر(تعادل استاتیک و دینامیک)، شدت درد، خستگی و کیفیت زندگی مورد بررسی قرار گیرد.»

بر اساس آنچه در این مقاله بیان شده است، تعداد ۳۰ نفر از بیماران ام‌اس شهرستان خمینی‌شهر که زیر نظر پزشک متخصص تحت درمان بودند، در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی‌ها به صورت هدفمند و با استفاده از نرم‌افزار G Power  که حداقل تعداد نمونه موردنیاز این مطالعه را ۰.۸ جامعه هدف نشان داد، انتخاب شده و در این پژوهش شرکت کردند.

تعداد گروه ماساژ در آب ۱۵ نفر بودند که شش هفته به انجام تمرینات مداخله‌ای پرداختند و تعداد ۱۵ نفر نیز در گروه کنترل قرار گرفتند که فعالیت‌های طبیعی زندگی روزانه را انجام دادند و هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند.

ابزارهای اندازه‌گیری در این پژوهش، تست راکپورت جهت تعیین سرعت راه رفتن، تست لک‌لک برای اندازه‌گیری تعادل ایستا جهت کنترل پاسچر( تعدیل شده برای بیماران ام‌اس)، تست Y برای اندازه‌گیری تعادل پویا، پرسشنامه بصری درد VAS جهت سنجش درد، پرسشنامه خستگی MFIS جهت سنجش خستگی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF۳۶ جهت سنجش کیفیت زندگی بودند.

در این مقاله  درباره پروتکل ماساژ در آب آمده است:« مداخله تمرینی به این شکل انجام شد که فرد ماساژور رو به روی آزمودنی قرار می‌گرفت، آزمودنی و ماساژور برای تعادل بهتر روی صندلی نشسته و به مدت ۲۰ دقیقه ماساژ در هر جلسه در زیر آب برای روی اندام تحتانی انجام شد. تمرینات برای سه جلسه در هفته و به مدت شش هفته انجام شد. دمای آب بین ۲۵-۲۸ و حداکثر ۳۰ درجه سانتی‌گراد و شرایط استاندارد، ایمن و بهداشتی بود.

نویسندگان این مقاله می‌گویند: «نتایج این تحقیق نشان داد که شش هفته ماساژ در آب باعث افزایش سرعت راه رفتن، افزایش تعادل استاتیک و دینامیک، کاهش شدت درد، کاهش خستگی و افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به ام‌اس شده‌است.»

این مقاله در اولین شماره‌ی یازدهمین دوره‌ی فصلنامه علمی پژوهشی بیهوشی و درد منتشر شده است.