در روزهای از زمان شیوع کرونا، روستای گردشگری کشیت، میزبان مسافران بسیاری است که به دیدن بهشت همیشه بهار قلعه گنج سفر می کنند.
به گزارش جی پلاس، شاید خاصیت کویر شگفت زدگی آن است که باعث می‌شود در عین‌حال که تصور کنی جز بیابان بی‌آب و علف، چیزی در انتظارت نیست به یک‌باره بهشتی سر راهت سبز شود. مانند استان کرمان که در دل کویر باغی به‌نام شازده ماهان دارد و یا قلعه گنج که در جنوب استان قرار گرفته، وجود روستایی به نام کشیت تمام محاسبات را درباره کویر بهم می‌زند؛ آن هم با نخلستان‌های متعدد که کل روستا را گرفته و رودی که از کنار آن می‌گذرد و باغات میوه در لابه لای خانه‌هایی که زمانی کپری بودند، اما حالا به سبک خانه‌های سیمانی تغییر شکل داده‌اند.
روستای کشیت را، جز اهالی قلعه گنج کسی نمی‌شناخت. همان‌طور که قلعه گنج هم برای بسیاری از افراد ناشناخته بوده است. اما اجرای طرح‌های آبادانی و پیشرفت با هدف خارج کردن این منطقه از محرومیت باعث شد این روستا بیشتر زیبایی‌هایش را به رخ گردشگران بکشاند.
حالا کسانی که با هر هدفی از اجرای طرح‌های عمرانی بنیاد مستضعفان گرفته تا طرح‌های پژوهشی و یا حتی به‌منظور گردش به هتل قلعه گنج می‌روند، سری هم به این روستای گردشگری می‌زنند که تنها ۱۰ دقیقه با هتل چهار ستاره این شهرستان فاصله دارد. هتلی که به واسطه بهره‌گیری از معماری بومی منطقه یعنی مصالح ساخت کپر در مناطق کویری، به اولین هتل کپری در خاورمیانه معروف شد و خیلی از افراد تنها برای یک شب اقامت در این هتل تا جنوب کرمان می‌روند.
اما جاذبه‌های روستای کشیت ساختگی نیست این روستا از قدیم الایام هم جزو روستاهای خوش آب و هوای کرمان بوده است. شورای روستا معتقد است که اینجا ۵۰۰ سال قدمت دارد. دلیل‌شان وجود یک‌قدمگاه مرمت شده سفیدرنگ در این روستاست. آن‌طور که اهالی روستا می‌گویند، سال‌ها قبل اینجا پر از باغ‌های میوه و پرتقال بوده اما خشکسالی از باغ میوه‌های آن کاسته ولی هنوز نخل‌های پیچیده به هم خرمای آن باقی مانده است و این روستا را به روستای همیشه بهار تبدیل کرده است.
اصلاً از کجا این روستا به گردشگران معرفی شد؟ زمانی بود که رفت و آمد به هتل قلعه گنج زیاد شد، مدیر داخلی هتل قلعه گنج دیگر امکان اسکان مسافران را در هتل نداشت چون ظرفیت پر بود. برخی از مسافران می‌پسندیدند که در روستای کشیت مستقر شوند. اهالی روستا پذیرای آنها شدند در خانه‌هایشان اقامت دادند و برایشان از غذای محلی خودشان تهیه کردند. کم‌کم رفت‌وآمد به روستا زیاد شد. اکرم قلندری به آنها پیشنهاد داد خانه‌های خود را مرتب کنند و همان چند کپری را که باقی مانده، نگه دارند و مسافر بپذیرند و در ازای پذیرایی و اقامت از آنها هزینه بگیرند.
آثار باقی مانده باستانی در روستا
کم‌کم این کار بین اهالی باب شد. دیگر آنها فهمیدند که کپرهایشان باب میل گردشگران است، حتی برخی از اهالی چند کپر با سبک قدیمی اما تمیز ساختند که میان همه کپرهای دیگر زیباتر جلوه می‌کرد. حالا این خانه‌ها به بومگردی تغییر کاربری داده‌اند.
بوم گردی‌های این روستای گردشگری طبق سلیقه اهالی روستا تزئین و قیمت‌گذاری شده‌اند؛ با همان‌وسایلی که همیشه مردم از آنها استفاده می‌کردند. صنایع دستی را هم می‌توان از اهالی همین‌روستا خرید صنایع دستی که عموماً ساخته شده از برگ درختان خرما و یا درختچه‌های داز است. این صنایع دستی را هم قلندری پیشنهاد کرده که در اختیار مسافران قرار دهند.
حالا روستای کشیت را همه به نام روستای گردشگری و همیشه بهار می‌شناسند. ورودی روستا یک تابلوی زرد دارد که به منزله هشدار است تا کسی به درختان وطبیعت بکر منطقه آسیب نزند. آنها می‌دانند برگ برنده روستایشان همین‌درختان و گل‌های آن است؛ پس به گردشگری اجازه نمی‌دهند که آنها را از بین ببرد. بخش‌هایی از روستا سنگ فرش شده و برای حضور گردشگران در هر زمانی از سال آماده است.
خشکه چینی‌های روستا در حال از بین رفتن است
این میان یکی از مهاجران به روستا که سال‌ها در خارج از کشور زندگی می‌کرده و برای گذراندن اوقات بازنشستگی توانسته در بهترین جای روستا خانه‌ای سنتی برای خود بسازد، در زیبایی کشیت بی‌تأثیر نبوده است.
او سال‌ها به مردم یاد داده محیط زندگی‌شان را باید خودشان تمیز نگه دارند به همین‌دلیل است که وقتی وارد روستا شوید در هیچ کجا جز سبدهایی که برای زباله تعبیه شده، زباله‌ای در روستا پیدا نمی‌کنید و مردم به حقوق خودشان آگاه هستند و می‌دانند که باید با گردشگران از هر فرهنگی چطور رفتار کنند اما در عین‌حال سنت‌های خودشان را حفظ کنند.
حمام عمومی روستا
جدا از زیبایی‌های این روستا که گاهی در تمیزی و گاهی میان‌صدای باد در هیاهوی درختان دیده می‌شود، محرومیت‌های قلعه گنج یقه این روستا را هم گرفته است اما شاید نه به‌اندازه بسیاری از روستاهای دیگر شهرستان که نه زیبایی کشیت را دارند و نه سرسبزی و مسافران آن را.
در اینجا هنوز افرادی هستند که برای درمان بیماری‌های خود دچار مشکل هستند و نمی‌توانند سفری دراز از قلعه گنج تا شهر داشته باشند. در نتیجه به همان‌خانه بهداشتی که بیشترین کارش گرفتن فشار خون افراد است، بسنده می‌کنند.
هنوز هم خیلی از زنان در چشمه روستا که دور تا دور آن دیوار کشیده شده و پر از قورباغه است، حمام می‌کنند؛ لباس می‌شویند. جوانانی هم که در آرزوی کار هستند و پیرمردان و پیرزنانی که داشتن دهها نخل خرما را سرمایه نمی‌دانند، اینجا دیده می‌شوند. این روستا ۵ قنات دارد که برای آبیاری درختان از آن استفاده می‌شود. چشمه آب گرم و سرد نیز دارد و از یکی از قنات‌ها برای آب شرب مردم استفاده می‌شود.
مطلب مرتبط: سفر بانوی عکاس به سیبری و به تصویر کشیدن زندگی بومیان+ تصاویر
