با شیوع ویروس کرونا و ماندن افراد در خانه، فرصتی به وجود آمده تا خانواده‌ها بیشتر در کنار هم باشند و از کنار هم بودن لذت ببرند.

به گزارش جی پلاس، همان‌گونه که ما کم‌کم به تحصیل در منزل، آرایشگری در منزل، و کنج عزلت گزیدن خو می‌گیریم، بسیاری از ما متوجه شده‌ایم که مهارت‌های زناشویی و به احتمال زیاد مهارت‌های آرایشگری ما نیاز به دوره بازآموزی دارند. اما در چنین روزگار بی‌سابقه‌ای به کجا می‌توان روی آورد؟ چه کسی می‌تواند به ما توصیه کند که چگونه در کنار هم بمانیم، وقتی قرار است این قدر زیاد با هم باشیم؟ مجله تایم نظر سه زوج از متخصصان روابط، که خود در کنار هم زندگی و کار می‌کنند، را جویا شد. در اینجا هفت نکته برتر آن‌ها آورده شده است.

۱- از انتقاد کردن اجتناب کنید

هیچ زمانی وقت مناسبی برای اشاره به اشتباهات همسرتان نیست. اما در میانه بحران، این کار خطایی فاحش است، به خصوص وقتی پای مسائل مالی به میان می‌آید. "خیلی آسان است که انگشت اتهام به سوی او بگیرید و بگویید: من که بهت گفتم که نباید این کار را انتخاب کنی." در عوض، اکنون زمان قدرشناسی است. جولی شوارتز گاتمن، که با همکاری همسرش جان گاتمن چندین کتاب پرفروش را نوشته، می‌گوید: "این بسیار مهم است که افراد به دنبال آنچه همسرشان به درستی انجام می‌دهد باشند، و برای آن ابراز قدردانی کنند. از او بخاطر درست کردن قهوه، حتی اگر برای پانصدمین بار باشد، سپاسگزاری کنید."

۲- بیشتر کنجکاو باشید تا خشمگین

با تمام مسئولیت‌های جدیدی که به خاطر کرونا برعهده شما قرار گرفته است، ممکن است احساس کنید همسر شما به اندازه کافی سهم خود را به عهده نمی‌گیرد. اما به احتمال زیاد او فقط پریشان احوال است، یا نگرانی‌هایی دارد که برای شما آشکار نیست. هلن لاکللی هانت که به همراه همسرش هارویل هندریکس، روش ایماگوتراپی را برای زوج درمانی ابداع کرده‌اند، می‌گوید: "استرس زیاد، همیشه مهارت‌های سازگاری افراد در رابطه (یا فقدان آن) را آشکار می‌کند." تنها سؤال از شریک زندگی خود و در واقع گوش دادن به جواب او قبل از بی‌فایده خواندن و خاتمه بحث، می‌تواند تأثیر مثبتی داشته باشد.

چگونه در زمان قرنطینه عاشق بمانیم؟

هندریکس می‌گوید: "صحبت کردن، خطرناک‌ترین کاری است که مردم انجام می‌دهند، به خصوص وقتی که تحت استرس هستند؛ و نیز، گوش دادن، نادرترین کاری است که افراد انجام می‌دهند، به خصوص هنگامی‌که استرس دارند. "

۳- زمان بخرید، یا برای آن داد و ستد کنید

در صورت امکان، زمانی برای خلوت شخصی خود در برنامه روزانه باز کنید، حتی اگر فقط نیم ساعت در روز باشد. این ممکن است نیازمند معامله پایاپای برای لحظاتی فارغ از بچه‌ها یا کار‌های روزمره برای هر یک از شما باشد. اشلی ویلیس می‌گوید: "داشتن خلوت شخصی دشوار است. من باید هوای خودم را داشته باشم. من به زمانی برای خودم احتیاج دارم." غرق شدن در صفحه موبایل در کنار یکدیگر جزء این زمان‌ها به حساب نمی‌آید. لازم است برای لحظاتی بتوانید نه یکدیگر را ببینید و نه صدای هم را بشنوید.

۴- برای انفجارات خشم خود یک قرار مشخص تعیین کنید

اگر یک درگیری به ظاهر ناچیز ناگهان از کنترل خارج شد، حداقل برای نیم ساعت (اما نه بیشتر از ۲۴ ساعت) پرداختن به آن را به تعویق بیاندازید. مطابق «اصول حل تعارض» گاتمن‌ها، همسران تنها پس از اینکه بتوانند دیدگاه طرف مقابل را تا حصول رضایت او به درستی بیان کنند، می‌توانند روی یک راه‌حل مشترک کار کنند. جان می‌گوید: "۹۵ درصد کار حل تعارض، تلاش برای درک دیدگاه شریک زندگی است."

زندگی زناشویی در قرنطینه

۵- به مرز‌هایی که در حال حاضر نامرئی شده‌اند، احترام بگذارید

حتی اگر شریک زندگی شما مشغول به نظر نرسد، او صرفا یک تخته سفید خالی نیست که در انتظار شما برای نوشتن افکار و نیازهایتان باشد. ابتدا بپرسید که آیا الان زمان خوبی است؟ و اگر اینطور نیست، یک قرار بگذارید.

۶- آنچه را که می‌خواهید، درخواست کنید

شریک زندگی شما احتمالاً فردی فوق العاده است، اما به طور قطع ذهن خوان خوبی نیست. شما باید نیاز‌های خود را به صورت صریح و دقیق توضیح دهید . "دوست دارم اگر بتوانی یک شب در میان برنامه شام را تو به عهده بگیری." بسیار بهتر است از "تو باید بیشتر در خانه کمک کنی." آنقدر اتفاقات زیادی در جریان است که هیچ‌کس نمی‌تواند متوجه همه چیز‌هایی شود که طرف مقابل به آن نیاز دارد، یا دلش می‌خواهد. پس مودبانه درخواست کنید.

چگونه در زمان قرنطینه عاشق بمانیم؟

۷- اگر همه موارد دیگر شکست خورد، طنز را امتحان کنید

توانایی خندیدن به اوضاع، یا به خودتان (و البته نه همسرتان)، یک تسکین دهنده بزرگ استرس است. حس شوخ‌طبعی برای همین روزهاست.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

  • کدخبر: 1406476
  • منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
  • نسخه چاپی
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.