چند روزی همقدم با شهید اندرزگو-۱۴
آخرین دیدار شهید اندرزگو و همسرش چگونه گذشت؟/ وی برای استقبال از امام چه لباسی تدارک دیده بود؟
شانزدهم ماه مبارک رمضان سال 57 بود و شهید سید علی اندرزگو آن روز حال و هوای دیگری داشت انگار می دانست که این رفتن بازگشتی در کار ندارد و باید دل از همسر و فرزندانش بکند.
جی پلاس ـ منصوره جاسبی: روز شانزدهم رمضان سال 57 بود. آن روز سید(1) حالش با همه روزها فرق داشت. گاهی در حیاط قدم می زد و گاهی می نشست و با خود زمزمه می کرد. دقایقی به همین منوال گذشت که بانویش(2) را صدا کرد و به او گفت: این بار با همیشه فرق دارد. احساس می کنم ساواک به شدت مرا تعقیب می کند و می خواهد هر طور شده دستگیرم کند و من باید برای چاپ اعلامیه های امام به تهران بروم. ایشان درباره آتش زدن سینما رکس آبادان اعلامیه داده است
.یک دست قبا و عبای نویی را که به تازگی سفارشش را داده بود به تن کرد و عمامه سیاهش را نیز بر سر گذاشت، سید که خود از زیبایی خدادادی برخوردار بود، زیبایی اش در قامت یک روحانی جوان بیشتر به چشم می آمد و دل از بانو می ربایید و از بس که سید مجبور بود برای فرار از دست ساواک به چهره های مختلف در بیاید و قیافه اصلی خود را پنهان کند، حالا بانو دیگر مطمئن بود که چهره واقعی آقا سیدش را نظاره گر است بی هیچ گریمی.
در همین رابطه بخوانید:
چرا همسر شهید اندرزگو تا سال ها نام واقعی اش را نمی دانست؟
پاسخ امام به فرزند شهید اندرزگو درباره ظهور امام زمان(عج)
سید علی لباسش را مرتب کرد و در آینه نگاهی به خود انداخت و بانو نیز محو تماشایش؛ چند لحظه بعد گفت: آقا می گویم چه خوب شد که این لباس را پوشیدید.
شهید اندرزگو با لبخند نگاهی به او کرد و گفت: نه خانم جان این لباس نو باید بماند برای روزی که امام خمینی با پیروزی وارد کشور می شود و من آن روز این لباس را می پوشم و عمامه سیدی ام را هم به سر خواهم گذاشت و به استقبالشان خواهم رفت. آن روز که مردم با خوشحالی به استقبال امام و روحانیون می آیند.
سپس ادامه داد و با تبسم گفت: و آن روز از شما هم بهعنوان اینکه همسر یک مبارز بودید، استقبال گرمی خواهد شد و گوسفند جلوی پایتان قربانی خواهند کرد.
بانو هم با لبخند پاسخش را می داد اما می دانست که این حال و هوا، حال و هوای رفتن است نه ماندن.
دقایقی بعد با بانو و بچه ها خداحافظی کرد و رفت.
صبح روز نوزدهم تلفنی حال و احوالی با اهالی خانه کرد و همین تماس باعث لو رفتن مخفی گاهش و در نهایت شهادتش شد و خانه ای هم که خانواده اش در آن اقامت داشتند اینگونه لو رفت. و هنوز لبخند آن روز آخر یعنی شانزدهم ماه مبارک رمضان در خاطر بانو نقش بسته است.(3)
1. شهید سید علی اندرزگو که در تیم ترور حسنعلی منصور، نخست وزیر وقت شرکت داشت، ساواک که از یافتن او مأیوس شده بود، به طور غیابی حکم اعدام وی را صادر کرد. او با چهره ها و نام های مختلف سال ها بعد از این ترور به زندگی پرداخت تا اینکه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 57 شناسایی و به شهادت رسید. همسرش او را آقا خطاب می کرد.
2. کبری سیل سه پور، همسر شهید.
3. برگرفته از خاطره همسر شهید.
دیدگاه تان را بنویسید