دعای چهارم صحیفه سجادیه+ترجمه
دعای چهارم صحیفه سجادیه به درود امام سجاد علیه السلام به پیروان و ایمان آورندگان به ایشان تعلق دارد.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، صحیفه سجادیه پس از قران و نهج البلاغه مهمترین میراث مکتوب شیعه به حساب می آید که امام سجاد علیه السلام بسیاری از معارف دینی از جمله خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت را در قالب دعا بیان کرده اند. این کتاب گرانقدر به زبور آل محمد (ص) شهرت دارد و از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و شرح های بسیاری بر آن نوشته شده است. متن دعای چهارم صحیفه سجادیه به همراه ترجمه آن در ادامه آمده است:
و کانَ مِن دعائهِ علیه‌السلام فى الصّلوة على اَتْباعِ
دعای آن حضرت در درود بر پیروان
الرُّسُلِ و مُصَدّقیهِمْ
و ایمان آورندگان به ایشان
اَللَّهُمَّ وَ اَتْباعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ مِنْ اَهْلِ الْاَرْضِ بِالْغَیْبِ
بارالها، و پیروان انبیا و تصدیق کنندگان ایشان از مردم روى زمین که تصدیقشان از عمق قلب بود،
عِنْدَ مُعارَضَةِ الْمُعانِدینَ لَهُمْ بِالتَّکْذیبِ وَالْاِشْتِیاقِ اِلَى
آن هم به وقتى که دشمنان به جهت معارضه در مقام تکذیب آنان برآمدند، ولى مؤمنان به سبب حقایق ایمانیه
الْمُرْسَلینَ بِحَقآئِقِ الْایمانِ، فى کُلِّ دَهْرٍ وَ زَمانٍ اَرْسَلْتَ فیهِ
مشتاقانه به انبیا روى آوردند، در هر عصر و زمانى که پیامبرى
رَسوُلاً، وَ اَقَمْتَ لِأَهْلِهِ دَلیلاً، مِنْ لَدُنْ ادَمَ اِلى مُحَمَّدٍ - صَلَّى اللَّهُ
فرستادى، و براى جامعه چراغ راه قرار دادى، از زمان آدم تا دوران محمد - درود خدا
عَلَیْهِ وَ الِهِ - مِنْ اَئِمَّةِ الْهُدى، وَ قادَةِ اَهْلِ التُّقى -، عَلى جَمیعِهِمُ
بر او و آلش باد - از رهبران هدایت، و جلوداران اهل تقوا - که بر همه آنان
السَّلامُ، فَاذْکُرْهُمْ مِنْکَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوانٍ. اَللَّهُمَّ وَاَصْحابُ
سلام باد - خداوندا تمام آنان را از جانب خود به آمرزش و رضایت مخصوص گردان. بارالها و به خصوص اصحاب
مُحَمَّدٍ خآصَّةًالَّذینَ اَحْسَنُوا الصَّحابَةَ، وَالَّذینَ اَبْلَوُا الْبَلآءَ
محمد (ص) آنان که شرط مصاحبت او را به خوبى پاس داشتند، و آنان که در یارى آن
اَلْحَسَنَ فى نَصْرِهِ، وَ کانَفُوهُ، وَ اَسْرَعُوا اِلى وِفادَتِهِ،
حضرت به سعى نیکو برخاستند، و حضرتش را یارى دادند، و براى قرار دادنش به صحنه قدرت شتافتند،
وَ سابَقُوا اِلى دَعْوَتِهِ، وَاسْتَجابُوا لَهُ حَیْثُ اَسْمَعَهُمْ
و براى قبول دعوتش بر یکدیگر سبقت گرفتند، و چون دلیل رسالت‌هاى خود را به گوش آنان رساند
حُجَّةَ رِسالاتِهِ، وَ فارَقُوا الْاَزْواجَ وَالْاَوْلادَ فى اِظْهارِ کَلِمَتِهِ،
دعوتش را پذیرفتند و در راه اعلای کلمه‌اش از همسران و فرزندان خود دورى جستند،
وَقاتَلُوا الْابآءَ وَالْاَبْنآءَ فى‌تَثْبیتِ نُبُوَّتِهِ، وَانْتَصَرُوا بِهِ، وَمَنْ
و با پدران و فرزندان خود براى برقرارى نبوّتش نبرد کردند، و به برکت وجود او در آن نبردها پیروز شدند.
کانُوا مُنْطَوینَ عَلى مَحَبَّتِهِ یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ فى مَوَدَّتِهِ،
و آنان که در عمق دلشان مهر او را مى‌پروردند و در عشق او به تجارتى امید داشتند که کسادى و ضرر در آن راه نداشت،
وَالَّذینَ هَجَرَتْهُمُ الْعَشآئِرُ اِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ، وَانْتَفَتْ مِنْهُمُ
و یارانى که وقتى دل به او بستند قبایل و عشایرشان از آنان دورى جستند، و زمانى که در
الْقَراباتُ اِذْ سَکَنُوا فى ظِلِّ قَرابَتِهِ، فَلاتَنْسَ لَهُمُ اللَّهُمَّ ماتَرَکوُا
سایه قرابت او آرمیدند دودمان آنان پیوند قرابت گسیختند، بارالها پس براى اصحاب محمد آنچه را براى
لَکَ وَفیکَ، وَاَرْضِهِمْ مِنْ رِضْوانِکَ، وَ بِما حاشُوا الْخَلْقَ
تو و در راه تو از دست دادند از نظر لطف دور مدار، و آنان را از خشنودیت خشنود کن و نیز به خاطر آنکه
عَلَیْکَ، وَ کانوُا مَعَ رَسوُلِکَ دُعاةً لَکَ اِلَیْکَ، وَاشْکُرْهُمْ
مردم را پیرامون دینت جمع کردند، وبا فرستاده تو در دعوت خلق هم‌آواز بودند، و آنان را
عَلى هَجْرِهِمْ فیکَ دِیارَ قَوْمِهِمْ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ
به خاطر اینکه در راه تو از شهر و دیار قوم خود دورى گزیدند، و از فراخى معیشت به
الْمَعاشِ اِلى ضیقِهِ، وَ مَنْ کَثَّرْتَ فى اِعْزازِ دینِکَ مِنْ مَظْلُومِهِمْ.
سختى در افتادند، و آن افراد بسیارى را که براى بزرگداشت دین تو ستمها دیدند پاداش عنایت فرما.
اَللَّهُمَّ وَ اَوْصِلْ اِلَى التّابِعینَ لَهُمْ بِاِحْسانٍ، الَّذینَ یَقُولُونَ:
بارالها و به پیروان اصحاب در ایمان و اخلاق و عمل، آنان که مى‌گویند:
«رَبَّنااغْفِرلَنا وَ ِلاِخْوانِنَا الَّذینَ سَبَقُونا بِالاْیمانِ» خَیْرَ جَزآئِکَ،
«الهى ما و آن برادران ما را که به ایمان بر ما پیشى جستند بیامرز»، بهترین اجر و مزد خود را ارزانى دار،
الَّذینَ قَصَدُوا سَمْتَهُمْ، وَ تَحَّرَوْا وِجْهَتَهُمْ، وَ مَضَوْا عَلى
همانان که راه و روش اصحاب را پیش گرفتند، و طریقه آنان را طلبیدند، و به منش آنان زندگى را
شاکِلَتِهِمْ، لَمْ‌یَثْنِهِمْ رَیْبٌ فى بَصیرَتِهِمْ، وَ لَمْ یَخْتَلِجْهُمْ
آهنگ دادند، در حالى که هیچ شک و شبهه‌اى آنان را از عقیده‌شان برنگرداند، و در پیروى از
شَکٌّ فى قَفْوِ اثارِهِمْ، وَالْایتِمامِ بِهِدایَةِ مَنارِهِمْ، مُکانِفینَ
آثار اصحاب و اقتدا به نشان هدایتشان - هیچ شکى خاطرشان را پریشان نکرد، یاران
وَ مُوازِرینَ لَهُمْ، یَدینُونَ بِدینِهِمْ، وَ یَهْتَدُونَ بِهَدْیِهِمْ،
و یاوران ایشان بودند، در دین موافق آنان - بودند، و به راه و روش آنان مى‌رفتند،
یَتَّفِقُونَ عَلَیْهِمْ، وَ لایَتَّهِمُونَهُمْ فیما اَدَّوْا اِلَیْهِمْ. اَللَّهُمَّ
درباره اتفاق نظر داشتند، و به آنان در برنامه‌هایی که از رسول خدا خبر دادند بدگمان نبودند. بارالها
وَ صَلِّ عَلَى التّابِعینَ مِنْ یَوْمِنا هذا اِلى یَوْمِ الدّینِ، وَ عَلى
از امروز تا روز قیامت از جانب خودت بر تابعین و
اَزْواجِهِمْ وَ عَلى ذُرِّیّاتِهِمْ وَ عَلى مَنْ اَطاعَکَ مِنْهُمْ، صَلوةً
همسران و فرزندانشان درود فرست و بر هر کس از آنان که اطاعت تو کرده، درودى که به سبب
تَعْصِمُهُمْ بِها مِنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ تَفْسَحُ لَهُمْ فى رِیاضِ
آن ایشان را از معصیت بازدارى، و در باغهاى بهشت خود به آنان گشایش
جَنَّتِکَ، وَ تَمْنَعُهُمْ بِها مِنْ کَیْدِ الشَّیْطانِ، وَ تُعینُهُمْ بِها عَلى
دهى، و از نیرنگ شیطان در امانشان دارى، و به هر کار نیک که از تو
مَااسْتَعانُوکَ عَلَیْهِ مِنْ بِرٍّ، وَ تَقیهِمْ طَوارِقَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ اِلاّ
مدد جویند توفیقشان دهى، و از حوادث شب و روز حفظشان فرمایى مگر
طارِقاً یَطْرُقُ بِخَیْرٍ، وَ تَبْعَثُهُمْ بِها عَلَى اعْتِقادِ حُسْنِ الرَّجآءِ
از حادثه‌اى که مژده خیر رساند، و به آن درود آنان را بر اعتقاد نیکو برانگیزى تا تنها به تو چشم امید
لَکَ، وَالطَّمَعِ فیما عِنْدَکَ، وَ تَرْکِ التُّهْمَةِ فیما تَحْویهِ اَیْدِى
دوزند، و به آنچه نزد توست دلبسته شوند، و از بدگمانى نسبت به تو در آنچه نزد خلق است
الْعِبادِ، لِتَرُدَّهُمْ اِلَى الرَّغْبَةِ اِلَیْکَ وَالرَّهْبَةِ مِنْکَ، وَ تُزَهِّدَهُمْ
برحذر باشند، تا چنان کنى که تنها شوقشان به تو باشد و بیمشان از حضرت تو، و آنان را
فى سَعَةِ الْعاجِلِ، وَ تُحَبِّبَ اِلَیْهِمُ الْعَمَلَ لِلْاجِلِ،
به فراخى جهان از دست رفتنى بى‌رغبتشان گردانى، و محبت عمل کردن براى آن جهان،
وَالْاِسْتِعدادَ لِما بَعْدَ الْمَوْتِ، وَتُهَوِّنَ عَلَیْهِمْ کُلَّ کَرْبٍ
و آمادگى براى بعد از مرگ را در دلشان افکنى، و هر مشکلى که
یَحُلُّ بِهِمْ یَوْمَ خُرُوجِ الْاَنْفُسِ مِنْ اَبْدانِها، وَ تُعافِیَهُمْ
ایشان را به وقت جان کندن مى‌رسد آسان کنی، و آنان را
مِمّا تَقَعُ بِهِ‌الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُوراتِها، وَ کَبَّةِ النّارِ وَ طُولِ‌الْخُلُودِ
از هر محذورى که از فتنه‌ها و محنتها خیزد در عافیت دارى، و از سختى و صدمه آتش دوزخ و طول خلود
فیها، وَ تُصَیِّرَهُمْ اِلى اَمْنٍ مِنْ مَقیلِ الْمُتَّقینَ.
در آن معاف گردانى، و آنان را به مقام امن و امان که جایگاه اهل تقواست منتقل کنی.
دیدگاه تان را بنویسید