چگونه محل اختفای شهید اندرزگو پس از سال ها تغییر چهره لو رفت؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: روز شانزدهم ماه مبارک رمضان بود که آقا[1] می خواست 20 دقیقه ای بخوابد، از من[2] خواست تا بچه ها را آرام کنم.

همیشه عادت داشت رو به قبله بخوابد، هنوز 10 دقیقه ای بیشتر نخوابیده بود که بیدار شد و دست به سینه گذاشت و گفت: السلام علیک یا صاحب الزمان (عج). گفتم: آقا چرا نخوابیدی که گفت: خوابی دیدم، می خواهم بروم حمام غسل شهادت کنم، فکر می کنم این روزها، روزهای آخر عمرم است. گفتم: من با این چهار بچه کوچک چه کار کنم؟! گفت: تو باید زنده بمانی و نتیجه اینهمه نفرینی را که به پهلوی کردی با دربه دری و اسارتشان ببینی... .

خداحافظی کرد و رفت. شب نوزدهم تلفنی با من که در مشهد بودم تماس گرفت و همان شد که جای ما لو رفت. در منزل یکی از دوستانش احیا می گیرد و حالی خوش پیدا می کند، قبل از اینکه ساواک به سراغش بیاید به دوستش می گوید: وقتی آدم می خواهد بمیرد چقدر سخت است زن و بچه داشته باشد، برای آنها خیلی ناراحتم.[3]