آدم‌ها در جوامع مدرن به فعالیت‌های بدنی بیش‌تری نیاز دارند؛ با این حال، بیشتر آدم‌ها تمایلی به پرداخت هزینه‌های باشگاه ندارند، یا از این‌که مجبور می‌شوند دائما روی تردمیل بدوند، خسته می‌شوند. اگر شما هم از این دسته آدم‌ها هستید، شاید به این نتیجه رسیده باشید که پیاده روی و طبیعت گردی یا راهپیمایی در طبیعت فکر بهتری است.
به گزارش جی پلاس، آدم‌ها در جوامع مدرن به فعالیت‌های بدنی بیش‌تری نیاز دارند؛ با این حال، بیشتر آدم‌ها تمایلی به پرداخت هزینه‌های باشگاه ندارند، یا از این‌که مجبور می‌شوند دائما روی تردمیل بدوند، خسته می‌شوند. اگر شما هم از این دسته آدم‌ها هستید، شاید به این نتیجه رسیده باشید که پیاده روی و طبیعت گردی یا راهپیمایی در طبیعت فکر بهتری است. طبیعت گردی به شما امکان می‌دهد قدری هوای تازه تنفس کنید و از زیبایی‌های طبیعت لذت ببرید؛ به علاوه، با این کار به جای آن‌که مجبور باشید هر روز یک تمرین یا فعالیت بدنی تکراری انجام دهید، می‌توانید مسیرها و راه‌های مختلف را امتحان کنید؛ بنابراین، طبیعت گردی فعالیت بدنی فوق‌العاده جذابی برای‌تان خواهد بود.
ولی تجربه‌ی طبیعت گردی در طبیعت و مناطق خارج از شهر با پیاده‌روی در پارک تفاوت‌های زیادی دارد، و اگر در این کار مبتدی باشید، پیش از اقدام باید آمادگی کامل را به دست بیاورید. در این مقاله، به چند نکته‌ی مهم و ضروری اشاره می‌کنیم که آدم‌های مبتدی در طبیعت گردی باید از آن‌ها آگاه باشند تا هم بتوانند از این کار لذت ببرند و هم این‌که از هر گونه خطر در امان باشند.
۱. آگاهی از محدودیت‌ها
نخستین باری که قرار شد پیاده گردی کنم، تصمیم گرفتم این کار را با خواهرم انجام بدهم؛ زیرا وی سال‌ها تجربه‌ی پیاده گردی را در کوهستان داشت. با این‌که پیاده گردی تجربه‌ی فوق‌العاده‌ای بود و هم‌چنین، کوهستان نیز بسیار زیبا بود، من برای چالش‌های این کار کاملا بی‌تجربه بودم، و پیش از آن‌که خواهرم ذره‌ای احساس خستگی کند، نفس‌ام برید و انرژی‌ام تخلیه شد.
پیاده گردی می‌تواند بسیار سخت‌تر از آن چیزی باشد که به نظر می‌رسد؛ مدت زمانی که در یک باشگاه سپری می‌کنید یا پیاده‌روی در امتداد یک پیاده‌رو نمی‌تواند شما را برای راهپیمایی در یک مسیر شیب‌دار و پر از گل و لای، یا پیدا کردن راه از میان شاخ و برگ‌های درختان آماده کند. اگر در پیاده گردی مبتدی هستید، فارغ از شرایط مناسب بدنی‌تان، بهتر است این کار را از مسیر حرکت آدم‌های مبتدی شروع کنید و سپس، به تدریج سعی کنید مسیر خود را به سمت جلو پیدا کنید. بنابراین، توصیه می‌شود ابتدا مسیرهای آسان‌تر را انتخاب کنید و فشار زیادی بر خود وارد نکنید تا نه تنها خطر جراحت و صدمه را از خود دور کنید، بلکه به طور کلی از پیاده گردی متنفر نشوید.
۲. خودداری از پیاده گردی به تنهایی
نخستین تجربه‌ام در پیاده گردی به همراه خواهرم یکی از سخت‌ترین تجربه‌های‌ام بود، و خیلی زودتر از آن‌چه فکرش را می‌کردم، متوقف شدم. ولی با هر زحمتی که بود، راه را ادامه دادم تا خواهرم را از من ناامید نشود.
پیاده گردی به همراه افراد دیگر، نظیر نخستین تجربه‌ی پیاده گردی من، به دلایل مختلفی حائز اهمیت است. عامل انگیزه، نظیر آن‌چه در بالا گفته شد، یکی از دلایل مهم برای همراه بودن با دیگران در پیاده گردی است؛ هم‌چنین، پیاده گردی با افراد باتجربه می‌تواند چیزهای زیادی به شما بیاموزد. ولی مهم‌ترین دلیل آن، حفظ امنیت است. سفرهای گروهی به افراد کمک می‌کنند از حیوانات وحشی در امان بمانند و در صورتی که یکی از افراد گروه دچار آسیب یا صدمه شود، دیگران می‌توانند از وی مراقبت کنند و کمک‌های اولیه را در موردش انجام دهند. این یکی از نکته‌های کلیدی برای حفظ امنیت در پیاده گردی است که تمام آدم‌های مبتدی باشد به آن توجه کنند.
اگر قادر نیستید فرد یا افرادی را برای همراهی در پیاده گردی پیدا کنید، می‌توانید از طریق شبکه‌های اجتماعی یا تورهای گردشگری با آدم‌هایی نظیر خود یا افراد حرفه‌ای‌تر آشنا شوید. برخی از وب‌سایت‌ها یا صفحات موجود در شبکه‌های اجتماعی اطلاعات مهمی در این خصوص ارائه می‌دهند و کمک‌تان می‌کنند برای پیاده گردی همراه مناسبی پیدا کنید.
۳. آگاهی و استفاده از ۱۰ وسیله‌ی ضروری؛ خودداری از سنگین کردن کوله پشتی
آدم‌های باتجربه در پیاده گردی همیشه از ۱۰ وسیله‌ی ضروری صحبت می‌کنند که در هنگام پیاده گردی باید همراه‌تان داشته باشید؛ فارغ از این‌که تصمیم دارید یک پیاده گردی کوتاه مدت – دو الی سه ساعته – داشته باشید، یا این‌که بخواهید یک یا چند شب داخل چادر بمانید. برای پیاده گردی به آب و مواد غذایی، یک نقشه و قطب‌نما برای یافتن راه درست در منطقه‌ی مورد نظر، چادر اضطراری، وسایل لازم برای روشن کردن آتش – در صورتی که بخواهید شب را در طبیعت سپری کنید، و غیره نیاز دارید.
ولی هنگامی پیاده گردی، به خیلی از وسایل اضافی نیز نیاز ندارد – و نباید آن‌ها را به همراه ببرید. مثلا با این‌که به همراه داشتن جعبه‌ی کمک‌های اولیه برای پیاده گردی بسیار ضروری است، ولی لازم نیست کوله پشتی‌تان را مملو از دارو یا آتل، یا هزاران وسیله‌ی غیر ضروری دیگر کنید که واقعا در طول سفر نیازی به آن‌ها پیدا نخواهید کرد. جدای از ۱۰ وسیله‌ی ضروری برای پیاده گردی، از خودتان بپرسید آیا در طور سفر واقعا به وسایل دیگری نیز نیاز پیدا خواهید کرد یا خیر؛ و حتی اگر پاسخ‌تان با “شاید” همراه بود، آن وسایل را داخل کوله پشتی نگذارید.
۴. پیش بینی آب و هوا
وضعیت آب و هوایی نامساعد در بهترین حالت می‌تواند راحتی و لذت پیاده گردی‌تان را به هم بزند، و در بدترین حالت، برای‌تان بسیار خطرناک باشد. برف و باران مسیرهای پیاده‌روی را لغزنده، و گذر از رودخانه‌ها را دشوار می‌کند؛ رعد و برق، در صورت اقامت در مکان‌های مرتفع، می‌تواند بسیار خطرناک باشد، و سرد یا گرم شدن ناگهانی هوا نیز می‌تواند تمام برنامه‌های‌تان را به هم بزند.
شب قبل از پیاده گردی، حتما وضعیت آب و هوا را از طریق منابع موثق بررسی کنید؛ هم‌چنین، پیش از آن‌که راه بیفتید نیز بار دیگر وضعیت جوی را چک کنید؛ به علاوه، آسمان را نیز نگاه کنید و به دنبال ابرهای سیاه یا ابرهای طوفان‌زا بگردید. اگر در طول مسیر باران ملایمی شروع به بارش کرد یا حتی با یک طوفان مواجه شدید، همیشه لازم نیست برگردید، ولی همیشه از قبل خود را برای چنین وضعیت‌هایی آماده کنید.
۵. مطلع کردن یکی از نزدیکان‌تان
فارغ از این‌که چه‌قدر خودتان را برای پیاده گردی آماده کرده باشید، همیشه ممکن است برنامه‌ها آن‌طور که پیش‌بینی کرده‌اید، پیش نروند. داستان‌هایی زیادی از آدم‌های باتجربه‌ای شنیده‌ایم که با اتخاذ برخی تصمیم‌های نادرست، دچار دردسرهای بد شده‌اند یا حتی راه را گم کرده‌اند. با این‌که ماهواره‌ها و گوشی‌های همراه گاهی اوقات می‌توانند کمک‌تان کنند به سرعت گروه‌های امداد و نجات را به سمت خودتان فرا بخوانید، مطمئن‌ترین روش برای راحت شدن خیال خود و سایر افراد گروه این است که پیش‌تر، برخی از نزدیکان‌تان را در جریان برنامه‌ی پیاده گردی خود قرار دهید، و از آن‌ها بخواهید چنان‌چه در زمان مشخصی به خانه باز نگردید یا با آن‌ها تماس نگیرید، گروه‌های امداد و نجات را به سرعت باخبر کنند.
البته کمی فرصت اضافه نیز آن‌ها بدهید؛ مثلا اگر فکر می‌کنید پیاده گردی‌تان ۳ ساعت طول می‌کشد، از آن‌ها بخواهید پس از گذشت ۶ ساعت از آغاز پیاده گردی، در صورتی که نتوانند خبری از شما بگیرند، مسئله را با گروه‌های امداد و نجات در میان بگذارند. این کار زمان مناسبی را در اختیارتان می‌گذارد تا اگر کمی دچار مشکل شدید، ابتدا خودتان بتوانید مشکل را حل کنید، یا حتی اگر تصمیم گرفتید مدت زمان بیش‌تری در طبیعت سفر کنید، بتوانید با خیال راحت از پیاده گردی‌تان لذت ببرید.
