متخصص غدد اطفال گفت: در اکثر بیماری‌ها و اختلالات طبی از جمله کم کاری تیروئید، گرفتن شرح حال دقیق بیمار و انجام معاینه کامل بر انجام تست‌های آزمایشگاهی اولویت دارد.
به گزارش جی پلاس، فهیمه سهیلی‌پور، متخصص غدد اطفال درباره تشخیص کم کاری تیروئید گفت: در اکثر بیماری‌ها و اختلالات طبی، گرفتن شرح حال دقیق بیمار و انجام معاینه کامل، بر انجام تست‌های آزمایشگاهی اولویت دارد. در غالب موارد پیش از برخورد با شکایت‌ها و یافته‌هایی که سرنخ یک بیماری خاص باشد، پزشک به سراغ بررسی های آزمایشگاهی نمی‌روند.
وی افزود: استثنای عمده این قانون، بیماری‌هایی هستند که از یک سو در ابتدا علائم واضح و هشدار دهنده‌ای ندارند و از سوی دیگر در صورت تشخیص و درمان تأخیری یا دیر هنگام ممکن است عوارض شدید و جبران ناپذیری دامنگیر بیمار کنند مثال بارز این نوع از بیماری‌ها کم کاری مادرزادی تیروئید در نوزادان است.
سهیلی پور ادامه داد: درخصوص این فرم از این بیماری، صرف نظر از اینکه نوزاد به چه روشی و با چه شرایطی متولد شده و در زمان تولد شرایط بالینی او چگونه باشد و صرف نظر از اینکه سابقه فامیلی کم کاری تیروئید را دارد یا ندارد، در اولین روزهای تولد، نمونه گیری برای تشخیص بیماری احتمالی انجام می‌شود.
به گفته این متخصص غدد، متعاقب این نمونه‌گیری فراگیر و اولیه، موارد مشکوک فراخوان شده و با انجام تست‌های آزمایگاهی دقیق تر و البته دشوارتر و هزینه برتر بیماران واقعی تشخیص داده می‌شوند.
وی ادامه داد: اما آنچه مهم است و نباید فراموش شود این است که بیماریابی یا غربالگری مشابه آنچه ذکر شد، فقط برای تعداد محدودی از بیماری‌ها توصیه شده است و در عمده بیماری‌ها، بررسی‌های آزمایشگاهی فقط پس از شک بالینی قوی توصیه می‌شود.
سهیلی پور با بیان اینکه در مورد کم کاری تیروئید غیر مادرزادی یا فرم اکتسابی کم کاری تیروئید که معمولا در کودکان پس از سه سالگی، نوجوانان و بزرگسالان دیده می شود افزود: علائم بالینی شامل اختلال رشد قدی و در سنین بالاتر، خستگی زودرس ، اضافه وزن، یبوست، عدم تحمل سرما ، پوست خشگ، ریزش مو و اختلالات قاعدگی در زنان است.
وی گفت: همچنان‌که به راحتی قابل تصور است هر یک از این شکایت‌ها ممکن است در اثر علت‌های متنوع و متعدد دیگری غیر از کم کاری تیروئید هم در بیمار مشاهده شود. بنابراین چنین شکایت هایی به هیچ عنوان برای تشخیص کم کاری تیروئید کافی نبوده و ارائه چنین تشخیصی فقط با انجام تست های آزمایشگاهی و تأیید بیماری با توجه به نتایج آزمایشات انجام می شود.
