سامان سالور: جشنواره فجر پیش بینی پذیرتر از این است که به من سیمرغ بدهد!/ هیچ سکانسی به "سه کام حبس" اضافه نمی شود

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جی پلاس؛ "سه کام حبس" هفتمین اثر بلند سامان سالور بعد از 6 سال دوری او از کارگردانی سینما بود که در بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر 38 حضور دارد.

فیلمی در ژانر اجتماعی که با قصه ای باورپذیر و پرالتهاب به آثار ویرانگر "اعتیاد" در کالبد افراد و به تاثر از آن یک خانواده جوان و جامعه می پردازد. محسن تنابنده و پریناز ایزدیار در این فیلم بازی های فوق العاده ای داشتند که البته می توانست توسعه پذیرتر باشد.

عمده نقدهای پیرامون این فیلم که حتی می توانیم آن را قوی ترین اثر سامان سالور در کارنامه کارگردانی اش بدانیم معطوف به ضعف شخصیت پردازی ها و البته ریتم بسیار سریع فیلم بود که گویی برای طرح قصه و رسیدن به هدف نهایی، عجله ای وصف ناشدنی دارد.

این کارگردان اما خود چنین اعتقادی ندارد!

بلافاصله پس از اولین نمایش فیلم "سه کام حبس" در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، خبرنگار جی پلاس، گفت وگوی کوتاهی در حاشیه نشست خبری این فیلم با سامان سالور انجام داد:

** ریتم فیلم خوب اما فوق العاده سریع بود؛ شاید حداقل جای خالی دو سکانس که می توانست به روابط عمیق شخصیت های اصلی داستان، پیش از اتفاق فاجعه بار برای آنها و پس از آن بپردازد خالی بود!

اتفاقا ما دو سکانس داشتیم که تقریبا در این تعریف می گنجید. سکانسی که روی موتورسیکلت و دقیقا قبل از مواجه دو شخصیت اصلی با پلیس بود و سکانس دیگر هم بعد از تحویل ماشین به آنها بود که این دو شخصیت با هم شوخی هایی داشتند و رابطه عاشقانه آنها بیشتر مشخص می شد.

اما من به عنوان کسی که تدوین فیلم را هم برعهده داشتم، بعد از اینکه نسخه اصلاح شده فیلم حدود 110 دقیقه شد، ترجیح دادم باز هم فیلم ریتم تندتری داشته باشد و برای همین آن دو سکانس را حذف کردم چون نمی خواستم مقدمه فیلم طولانی شود. این کار برای حفظ ریتم فیلم بود و به نظرم زندگی عاشقانه آنها در همان مقدمه کافی بود.

** در منظور من البته سکانس مهمتر مربوط به پس از آن اتفاق بود؟

به هر حال بعد از آن اتفاق که نسیم متوجه کار اصلی مجتبی را متوجه می شود بنابر اتفاقاتی که افتاد و در فیلم بود، به نظرم می آید سکانس ها کافی بود و البته اینجا دیگر نگاه ها سلیقه ای می شود و من هم به سلیقه شما احترام می گذارم.

واقعا برای من مهم بود فیلمی که در نسخه اولیه 117 دقیقه شده و سپس 109 دقیقه و اکنون در جشنواره به 99 دقیقه رسید، یک فیلم با ریتم خوب و تند باشد که آن تمپوی درونی پلان ها و ریتم درونی فیلم باعث خسته شدن بیننده نشود و مقدمه فیلم، مخاطب را دلزده نکند.

** مممکن است برای اکران عمومی، سکانس هایی به فیلم اضافه شود؟

خیر؛ حتی ممکن است یکی دو دقیقه دیگر هم از آن کم کنیم!

** "سه کام حبس" جزء فیلم های با پایان باز دسته بندی می شود؛ اگر بر اساس سلیقه تان، بخواهید یک پایان مشخص برایش تعریف کنید، چه می گویید؟

سلیقه من همان پلان پایانی فیلم بود و اگر قرار بود چیز دیگه ای در ذهن داشته باشم، حتما در فیلم می گفتم.

** فکر می کنید نگاه داوران به فیلم شما چگونه باشد؟

با داوران هیات انتخاب که صحبت کردم، بعضا آنها فیلم را دوست داشتند و اظهار لطف می کردند؛ موضوع، فیلمنامه، ریتم فیلم و همینطور بازی ها را خیلی دوست داشتند. حالا به هر حال رقابت است و باید همه فیلم ها را ببینیم و مشخص شود واقعا چه کسانی بهتر هستند.

** فکر می کنید فیلم شما در جشنواره 38 سیمرغ می گیرد؟

خیر؛ فکر می کنم جشنواره فیلم فجر قابل پیش بینی تر از آن است که بیاید چنین کاری بکند! فکر می کنم از همان اوایل جشنواره تقریبا معلوم بود امسال چه کسی جایزه می گیرد. این برای من اصلا مهم نیست؛ چون برای جشنواره فیلم نساختم.از نظر من آنچه مهم است، ارتباط برقرار کردن با مردم بوده که خیلی ها فیلم "سه کام حبس" را دوست داشتند. حتی من فکر می کنم در آرای مردمی هم متاسفانه داستان هایی هست. (سامان سالور این صحبت ها را در نخستین روز جشنواره بیان کرد؛ زمانی که هنوز اولین خبر آرای مردمی هم منتشر نشده بود.)

ما تلاش کردیم فیلم تاثیرگذار باشد. یک وقتی شما داروی تلخی را می خورید که اذیتتان می کند اما برای سلامتی مفید است. به نظرم این اتفاق در "سه کام حبس" افتاده و قصه فیلم و بازی ها موید این اثرگذاری هست.