مطالبه گری بازیکنان پرسپولیس پس از پیروزی مقابل تراکتور و انعکاس فزاینده و عجیب آن در برخی رسانه ها، تا حدی بچگانه و نخ نما شده بود که حکایت از رنج ناتمام از بی سوادی فضای فوتبال ایران دارد!
گروه ورزشی جی پلاس؛ کافی است برای چند لحظه، چند ساعت و شاید هم چند روز خودتان را جای بازیکنان پرسپولیس بگذارید. فکر کنید ابتدای فصل قرارداد چند میلیاردی بسته‌اید، درصدی از آن را تا به امروز دریافت کرده‌اید. درصدی از آن برای برخی بازیکنان این تیم می‌شود یکی دو میلیارد تومان! و برای سایرین هم کمتر از چند صد میلیون تومان نمی شود.
با این پول هر طور زندگی کنید، حتی در شرایط بغرنج مالی این روزها، باز هم خم به ابرو نمی‌آورید. چون پول دریافتی، پول هنگفتی است که در اوضاع و احوال کنونی جامعه ایران کمتر کسی قدرت دسترسی به آن را دارد.
آیا اگر یکی دو ماه در دریافت مطالبات‌تان تأخیر بیافتد، باز هم شرایط زندگی‌تان طوری به این سمت پیش می‌رود که حتی اجاره خانه نداشته باشید؟ آیا با این درآمد میلیاردی خانه ندارید؟ و اگر ندارید آیا مبلغ اجاره خانه را نمی‌توانید از این میلیاردها تومان کنار بگذارید؟! آیا حتی پول خریدن کفش ندارید؟!!!!
در اینکه پرسپولیس به عنوان یک باشگاه حرفه‌ای وظیفه دارد به وعده‌های مالی خود عمل کند و مبلغ قرارداد بازیکنان و مربیان را سر موعد پرداخت کند شکی نیست. در فوتبال حرفه‌ای دنیا از این مشکلات کمتر می‌بینیم اما فوتبال ایران نشان داده همیشه باید با بحران‌های مالی دست و پنجه نرم کند و این معضل هیچگاه دست از سر باشگاه‌ها و حتی فدراسیون فوتبال بر نمی دارد؛ حتی در شرایط آرام! چه برسد به الان که مشمول تحریم هم هستیم.
** خدمتگزاران مطالبات صنفی میلیاردرهای پرسپولیس؟!
اما از طرفی بازیکنان پرسپولیس بعد از کسب یک پیروزی ارزشمند به شکلی هماهنگ‌شده (که البته برخی خبرگزاری ها و سایت ها دربست در اختیارشان بودند و تربیون عمومی را در اختیار مطالبات صنفی آنها قرار دادند!) از مشکلات مالی نالیدند، آن‌هم چه ناله‌ای! یکی می‌گفت امید عالیشاه پول ندارد کرایه خانه بدهد، آن یکی از وضعیت اسفبار مالی‌اش گفت که حتی اجازه نمی‌دهد کفش بخرد. یکی دیگر هم ادعای جالبی مطرح کرد و مدعی شد به بازیکنان پول می‌دهد تا کرایه ماشین بدهند و سر تمرین بیایند!
این نوع اعتراض‌ها، قدیم ها بیشتر رواج داشت؛ وقتی کسی خبر نداشت فلان بازیکن با چه مبلغی قرارداد بسته و چه اتومبیلی سوار می‌شود. آن موقع بود که بعضی فوتبالیست ها می توانستند با مظلوم نمایی و تهدید باشگاه درست بعد از موفقیت، به نتایج دلخواه خود برسند اما این ترفندها دیگر نخ نما شده و استفاده از آن توسط فوتبالیست های سال 1398 ، شکلی عجیب به خود می گیرد.
الان فضای مجازی به سمتی پیش رفته که قریب به اتفاق مردم می‌دانند بازیکنان چه قراردادهایی با چه دستمزدهایی امضاء می‌کنند یا با چه اتومبیلی سر تمرین حاضر می‌شوند. برای بازیکنی که قیمت اتومبیل او کمتر از یک میلیارد نیست، چطور شرایطی پیش می‌آید که نتواند کفش بخرد یا اجاره خانه خود را پرداخت کند؟ شما باور می کنید؟
دیگر کسی باور ندارد یک بازیکن فوتبال با میلیاردها تومان دارایی، 10 میلیون در حساب خود نداشته باشد تا زندگی روزمره خود را پشت سر بگذارد؛ هر چند قریب به اتفاق بازیکنان با پول‌های خود سرمایه‌گذاری می‌کنند اما نه تا این حد که پول خرید کفش نداشته باشند.
** مثال نقض علیه اعتراض پرسپولیسی ها
برای این موضوع نمونه هم می‌آوریم. یکی از بازیکنان پرسپولیس که بازیکن ثابت تیم ملی هم هست و این روزها بحث جدایی‌اش هم مطرح شده، با آپشن‌های قراردادش مبلغی بالغ بر 7 میلیارد تومان دریافت خواهد کرد. شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید برای هر بازی مبلغی چند میلیونی برای او در نظر گرفته می‌شود و وقتی در ترکیب قرار نمی‌گیرد، از دریافتی او کاسته و به همین دلیل و شاید دلایل دیگر صدای اعتراض او بلند می‌شود. آیا چنین بازیکنی که حتی دریافت آپشن‌های قراردادش چند روز هم به تأخیر نمی‌افتد، باید با مشکلات مالی سر و کله بزند و برای اداره زندگی‌اش با معضلاتی مواجه شود؟
قریب به اتفاق مردم در روزگار تحریم با مشکلات مالی عدیده ای دست و پنجه نرم می‌کنند. کارگرها چند ماه یک بار حقوق می‌گیرند و برخی کارمندان نیز همینطور اما اگر اعتراضی هم داشته باشند، راه به جایی نمی برند و در اوج مظلومیت همچنان مقاومت می کنند و ساکت هستند.
درآمد ماهیانه بسیاری از خدمتگزاران این مردم (حتی بعضی پرسنل شریف همین رسانه ها) شاید کمتر از ارزش ریالی یک کفش این بازیکنان باشد اما بعضی از آنها همین حقوق اندک راچندماه یکبار می گیرند و مساله شان اصلا در حدی نیست که به حساب بیاید! آن وقت اگر نگاهی به تیتر مصاحبه های دیشب بازیکنان پرسپولیس در خبرگزاری ها بیاندازید، متوجه می شوید چطور برخی از رسانه ها دربست خدمتگذار مطالبات صنفی بازیکنان سرخ پوش بودند! آن هم مطالبات میلیاردی نه حقوق های چند میلیونی!
پرسیدن یک سوال واحد توسط یک یا چند خبرنگار و آمادگی بالای بازیکنان برای دادن پاسخ ها کامل! تا جایی که اصلی ترین بخش های مصاحبه اکثر آنها دریافت مطالبات مالی بود.
