اعمال شب جمعه
برای شب جمعه اعمال زیادی از جمله خواندن سوره هایی مانند اسرا، کهف، سجده، یس و... توصیه شده است.
به گزارش جی پلاس، شب جمعه را اعمال بسیارى است که ما در اینجا تنها به ذکر چند عمل بسنده می‌کنیم.
اوّل: بسیار گفتن «سُبْحَانَ اللّٰهِ، وَاللّٰهُ أَکْبَرُ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ» و زیاد صلوات فرستادن.
روایت شده است: که جمعه، شبش تابناک و روزش بس روشن است، پس ذکر «سُبْحانَ اللّٰهِ وَ اللّٰهُ أَکْبَرُ وَ لاٰ إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ» گفته و بر محمّد و آل محمّد بسیار صلوات فرستید؛
و در روایت دیگر آمده: که کمترین صلوات در این شب، «صد مرتبه» است و هرچه بیشتر باشد بهتر است؛ و از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است که صلوات بر محمّد و آل محمّد در شب جمعه با هزار کار نیک برابر است و هزار گناه را پاک می‌کند و مقام انسان را هزار درجه بالا می‌برد و مستحب است که پس از نماز عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه بر محمّد و آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) بسیار صلوات فرستند؛ و با سند صحیح از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است که به هنگام عصر روز پنجشنبه فرشتگان از آسمان با قلم‌های طلا و صحیفه‌های نقره فرود می‌آیند و در عصر پنجشنبه و شب و روز جمعه تا هنگام غروب خورشید جز صلوات بر محمّد و خاندان آن حضرت چیزی ننویسند؛ و شیخ طوسی فرموده است: در روز پنجشنبه مستحب است فرستادن هزار صلوات بر محمّد و آل محمّد؛
و آنکه در آن بگوید:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ، وَأَهْلِکْ عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنَ الأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ.
خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و فرج ایشان را تعجیل نما و دشمنانشان را از جن و انس از اولین و آخرین نابود فرما.
و گفتن این صلوات «صد مرتبه» از بعد از عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد.
و نیز شیخ فرموده: مستحب است در آخر روز پنجشنبه به این صورت استغفار کنند:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِى لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ ، وَأَتُوبُ إِلَیْهِ ، تَوْبَةَ عَبْدٍ خاضِعٍ مِسْکِینٍ مُسْتَکِینٍ ، لَایَسْتَطِیعُ لِنَفْسِهِ صَرْفاً وَلَا عَدْلاً وَلَا نَفْعاً وَلَا ضَرّاً وَلَا حَیَاةً وَلَا مَوْتاً وَلَا نُشُوراً ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْأَخْیارِ الأَبْرارِ وَسَلَّمَ تَسْلِیماً.
طلب آمرزش می‌نمایم از خدایی که نیست معبودی جز او، زنده و پایدار است و توبه می‌کنم به‌سوی او، توبه‌ی بنده‌ی فروتن بی‌چیز که فقیر و عاجز و ناتوان است برای نفس خود و نه دفاعی و نه سودی و نه زیانی و نه زندگی و نه مرگی و نه رستاخیزی و درود خدا بر محمّد و خاندان او، پاک و پاکیزگان، از برگزیدگان و نیکان و درود فراوان فرست.
دوّم: آنکه در شب جمعه این سوره‌ها را بخواند که از براى هریک فواید و ثواب بسیار روایت شده:
«بنى‌اسرائیل (اسراء)، کهف، (سه) طس [شعراء و نمل و قصص]، سجده، یس، ص، احقاف، واقعه، حم سجده، حم دخان، طور، اقتربت، جمعه» و اگر فرصت نشد همه را تلاوت کند، «واقعه» و سوره‌هاى قبل از آن را انتخاب کند، زیرا از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده:
هرکه در هر شب جمعه سوره «اسراء» را بخواند، نمى‌میرد تا خدمت حضرت قائم (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) رسد و از اصحاب آن حضرت شود و هرکه در هر شب جمعه سوره «کهف» را بخواند، نمی‌میرد مگر شهید و خداوند او را در قیامت با شهیدان محشور می‌کند و در قیامت همراه ایشان نگاهش می‌دارد؛ و هرکه در شب جمعه سوره‌هاى «شعراء» و «نمل» و «قصص» را تلاوت کند، از دوستان خدا شده و در امان و حمایت حق تعالى قرار می‌گیرد و نیز در دنیا دچار فقر و تنگدستى نمى‌شود و خدا در آن جهان چندان از بهشت به او عطا کند که خشنود شود و بلکه افزون بر خشنودى‌اش بر او کرامت کند و صد زن زیبا چشم از زنان دلرباى بهشت را به همسرى او درآورد؛ و هرکه در شب جمعه سوره «سجده» را بخواند خدا در قیامت نامه اعمالش را به دست راست او دهد و در حسابرسى اعمال بر او آسان گیرد و از دوستان محمّد و خاندان او باشد.
و به سند معتبر از امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده: هرکس هر شب جمعه سوره «ص» را قرائت کند، از خیر این جهان و جهان دیگر آن اندازه به او ببخشند که جز به پیامبری مرسل یا فرشته‌ای مقرّب نبخشیده و او را با هرکس از اهل خانه‌اش که بخواهد وارد بهشت کنند، حتی خدمتکاری که به او خدمت کرده باشد، هرچند از خانواده او به‌حساب نیاید و در حدّ شفاعت او نباشد؛ و از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هرکه در شب جمعه یا روز جمعه سوره «اَحقاف» را بخواند، در دنیا دچار بیم و هراس نشود و در روز قیامت از وحشت و ترس در امان باشد و هرکه در شب جمعه سوره «واقِعَه» را بخواند، خدا او را دوستش بدارد و او را محبوب تمام مردم کند و در دنیا دچار بدحالی و تنگدستی نشود و آفتی از آفات دنیا به او نرسد و از دوستان حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) باشد و این سوره مخصوص امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) است؛ و روایت شده: هرکه سوره «جُمعه» را در هر شب جمعه تلاوت کند کفّاره اعمال او از این جمعه تا جمعه دیگر خواهد بود؛ و نیز همین فضیلت برای کسی که در هر شب جمعه و بعدازظهر و عصر جمعه سوره
«کهف» را بخواند وارد شده است.
سوّم: و بدان که برای شب جمعه نمازهای بسیاری وارد شده است.
اوّل: نماز «حضرت امیرالمومنین» (علیه‌السلام).
دوّم: دو رکعت نماز که در هر رکعت «حَمد» و «پانزده مرتبه» سوره «زلزال».
در روایت است: هرکه این نماز را به جا آورد، خداوند او را از عذاب قبر و هول و هراس قیامت ایمن کند.
سوّم: آنکه در شب جمعه در رکعت اوّل نماز مغرب و رکعت اوّل نماز عشا سوره «جُمعه» و در رکعت دوّم نماز مغرب سوره «توحید»
و در رکعت دوم عشا، سوره «اعلى» را بخواند.
چهارم: خواندن شعر را در شب جمعه ترک کند، زیرا در حدیث صحیح از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده: براى شخص روزه‌دار و شخص مُحرِم و نیز در حرم خدا و در روز جمعه و در شب آن روایت کردن شعر مکروه است؛ راوى به حضرت عرض کرد: هرچند معناى آن شعر مطلب حقى باشد؟ فرمود: هرچند شعر بحق باشد.
و در حدیث معتبر از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده: رسول خدا فرمود: هرکه در شب یا روز جمعه یک شعر بخواند، در آن شب و روز بهره‌اى از ثواب به غیر آن نداشته باشد. و بر اساس روایت معتبر دیگر، در آن شب و روز نمازش مورد قبول واقع نشود.
[از آنجا که شعر و خواندن آن مورد علاقه مرد و زن، پیر و جوان، عالم و عامى و خلاصه تمام مردم است، شاید اصرار روایات بر ترک خواندن شعر در شب و روز جمعه به خاطر این باشد که اهل ایمان از قرائت قرآن و دعا و مستحبات شب و روز جمعه باز نمانند و ثواب‌هاى عظیم و بهره‌هاى وافر الهى را از دست ندهند. مترجم].
پنجم: در حق مؤمنین بسیار دعا کند، چنانکه حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) بسیار دعا می‌کرد؛ و روایت شده اگر برای ده نفر از برادران مؤمن که از دنیا رفته باشند طلب آمرزش کند، بهشت برای او واجب می‌شود.
ششم: دعاهای مخصوص شب جمعه را بخواند که آن دعاها بسیار است و ما به ذکر برخی از آن‌ها بسنده می‌کنیم.
به سند صحیح از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده: هرکس در شب جمعه در سجده‌ی آخر نافله شب این دعا را «هفت بار» بخواند، هنگامی‌که از آن فارغ شود آمرزیده شده باشد و اگر در هر شب این دعا را در سجده آخر نافله شب بخواند، بهتر است. و آن دعا این است:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَاسْمِکَ الْعَظِیمِ ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِى ذَنْبِىَ الْعَظِیمَ.
خدایا! از تو می‌خواهم به عنایت کریمانه و نام بزرگت که درود فرستی بر محمّد و خاندان محمّد و از گناهان بزرگم درگذری.
از حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه و آله) روایت شده: هرکس در شب یا روز جمعه این دعا را «هفت بار» بخواند، اگر در آن شب یا در آن روز از دنیا برود وارد بهشت می‌شود و آن دعا این است:
اللّٰهُمَّ أَنْتَ رَبِّى لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، خَلَقْتَنِى وَأَنَا عَبْدُکَ وَابْنُ أَمَتِکَ، وَ فِى قَبْضَتِکَ وَناصِیَتِى بِیَدِکَ، أَمْسَیْتُ عَلَىٰ عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِرِضاکَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ بِنِعْمَتِکَ، وَأَبُوءُ بِذَنْبِى، فَاغْفِرْ لِى ذُنُوبِى إِنَّهُ لَایَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلّا أَنْتَ.
خدایا! تویی پروردگار من، شایسته‌ی پرستشی جز تو نیست، تو مرا آفریدی و من بنده‌ی تو و فرزند کنیز تو و در دست قدرت توام و زمام زندگی‌ام به دست توست، تا توانستم بر عهد و پیمان و وعده تو روز را به شب آوردم؛ از شرّ آنچه انجام دادم به خوش‌بینی و خشنودی تو پناه می‌آورم، به نعمتت اعتراف و به گناهم اقرار می‌کنم پس گناهانم را بیامرز، زیرا گناهان را جز تو نمی‌آمرزد.
شیخ طوسى و سیّد کفعمى و سیّد ابن باقى (رحمهم اللّه) فرموده‌اند: در شب و روز جمعه و شب و روز عرفه مستحب است دعاى
«اَللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ...» خوانده شود؛ ما آن را از کتاب «مصباح شیخ» نقل می‌کنیم و آن دعا این است: اللّٰهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَیَّأَ وَأَعَدَّ وَاسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَىٰ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نائِلِهِ وَجائِزَتِهِ، فَإِلَیْکَ یَا رَبِّ تَعْبِیَتِى وَاسْتِعْدادِى رَجَاءَ عَفْوِکَ وَطَلَبَ نائِلِکَ وَجَائِزَتِکَ، فَلَا تُخَیِّبْ دُعَائِى یَا مَنْ لَایَخِیبُ عَلَیْهِ سائِلٌ وَلَا یَنْقُصُهُ نائِلٌ، فَإِنِّى لَمْ آتِکَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ، وَلَا لِوَفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ، أَتَیْتُکَ مُقِرّاً عَلَىٰ نَفْسِى بِالْإِساءَةِ وَالظُّلْمِ، مُعْتَرِفاً بِأَنْ لَاحُجَّةَ لِى وَلَا عُذْرَ؛
خدایا! هرکس به امید کمک و طلب عطا و جود و جایزه مخلوقی، مجهّز و مهیا و آماده دیدار او شود، تنها به‌سوی توست ای پروردگار من استعداد و آمادگی من به امید عفو درخواست و جایزه‌ات، پس مرا از خواسته‌ام ناامید مساز، ای آنکه پرستنده‌ای از او محروم نشود و بخشیده‌ای از او نکاهد، من به پشتوانه عمل شایسته‌ای که انجام داده باشم یا به امید آفریده‌ای که به او دل‌بسته باشم به پیشگاهت نیامده‌ام، به درگاهت آمده‌ام با اعتراف بر نفس خویش به بدکاری و ستم و با اعتراف به اینکه هیچ دلیل و نه عذری بر بدکاری‌ام نیست؛
أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الَّذِى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئِینَ، فَلَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلىٰ عَظِیمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَةِ، فَیَا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَةٌ، وَ عَفْوُهُ عَظِیمٌ، یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ، لَایَرُدُّ غَضَبَکَ إِلّا حِلْمُکَ، وَلَا یُنْجِى مِنْ سَخَطِکَ إِلّا التَّضَرُّعُ إِلَیْکَ، فَهَبْ لِى یَا إِلٰهِى فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِى تُحْیِى بِهَا مَیْتَ الْبِلَادِ؛
گذشت فراگیرت را که به آن از خطاکاران درمی‌گذری امیدوارم، پس پافشاری بر جرم بزرگشان از اینکه بر آنان دوباره مهرورزی تو را بازنداشت، پس ای آنکه رحمتش فراگیر و گذشتش بس بزرگ است ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، جز بردباری‌ات خشم تو را برنگرداند و جز زاری به پیشگاهت از ناخشنودی‌ات رهایی نبخشد، پس خدایا! با نیرویی که با آن سرزمین‌های مرده را زنده می‌کنی برایم گشایشی بخش؛
وَلَا تُهْلِکْنِى غَمّاً حَتَّىٰ تَستَجِیبَ لِى، وَتُعَرِّفَنِى الْإِجابَةَ فِى دُعَائِى، وَأَذِقْنِى طَعْمَ الْعَافِیَةِ إِلَىٰ مُنْتَهىٰ أَجَلِى، وَلَا تُشْمِتْ بِى عَدُوِّى، وَلَا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ، وَلَا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقِى، اللّٰهُمَّ إِنْ وَضَعْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى یَرْفَعُنِى وَ إِنْ رَفَعْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى یَضَعُنِى وَ إِنْ أَهْلَکْتَنِى فَمَنْ ذَا الَّذِى یَعْرِضُ لَکَ فِى عَبْدِکَ أَوْ یَسْأَلُکَ عَنْ أَمْرِهِ؛
و از اندوه هلاکم مکن تا آنکه دعایم را مستجاب نمایی و مرا به اجابت دعایم آگاه کنی و شیرینی سلامت و تندرستی را تا پایان عمر به من بچشان و مرا در معرض سرزنش دشمنم قرار مده و او را بر من چیره مکن و بر گردنم مسلّط مکن؛ خدایا! اگر تو مرا حقیر و پست بداری، پس چه کسی بلندم گرداند و اگر تو مرا بلند گردانی، پس کیست آنکه مرا خوار کند و اگر هلاکم کنی، پس کیست آنکه درباره‌ی بنده‌ات در برابر تو خودنمایی کند یا از کار او از تو پرس‌وجو کند؟
وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّهُ لَیْسَ فِى حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَلَا فِى نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ، وَ إِنَّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنَّمَا یَحْتاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِیفُ، وَقَدْ تَعالَیْتَ یَا إِلٰهِى عَنْ ذٰلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِکَ فَأَعِذْنِى، وَأَسْتَجِیرُ بِکَ فَأَجِرْنِى، وَأَسْتَرْزِقُکَ فَارْزُقْنِى، وَأَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فَاکْفِنِى، وَأَسْتَنْصِرُکَ عَلىٰ عَدُوِّى فَانْصُرْنِى، وَأَسْتَعِینُ بِکَ فَأَعِنِّى، وَأَسْتَغْفِرُکَ یَا إِلٰهِى فَاغْفِرْ لِى، آمِینَ آمِینَ آمِینَ.
با آنکه به‌یقین می‌دانم که نه در حکم تو ستمی است و نه در انتقامت شتابی، چه تنها کسی در انتقام شتاب می‌کند که از دست دادن فرصت را می‌هراسد و فقط کسی محتاج ستمگری است که ناتوان است و حال آنکه تو ای خدای من! از این امور بسیار برتری. بار خدایا به تو پناه می‌آورم، پس پناهم ده و از تو امان می‌جویم پس امانم ده و از تو روزی می‌طلبم پس روزی‌ام ده و اعتماد می‌کنم بر تو، پس تو خود مرا کافی باش و برای غلبه بر دشمنم از تو یاری می‌خواهم پس یاری‌ام ده و از تو مدد می‌جویم پس مرا مدد فرما، ای خدای من! دعایم را بپذیر، بپذیر، بپذیر.
هفتم: دعای کمیل را بخواند که در فصل بعد خواهد آمد ان‌شاء‌الله. [کمیل بن زیاد نخعی، از اصحاب امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) است که حضرت به اصرار وی دعای کمیل را انشاء و به او تعلیم فرمود.]
هشتم: دعاى «اللهم یا شاهد کل نجوی» را که در شب عرفه هم خوانده مى‌شود بخواند، این دعا نیز ان‌شاء‌الله تعالی خواهد آمد.
نهم: «ده مرتبه» بگوید: یَا دائِمَ الْفَضْلِ عَلَى الْبَرِیَّةِ، یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالْعَطِیَّةِ، یَا صَاحِبَ الْمَوَاهِبِ السَّنِیَّةِ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ خَیْرِ الْوَرَىٰ سَجِیَّةً، وَاغْفِرْ لَنا یَا ذَا الْعُلىٰ فِی هَذِهِ الْعَشِیَّةِ.
ای کسی که جود و بخشش تو به آفریدگان همیشگی است! ای آنکه دو دست سخاوت خود را برای عطا گشوده‌ای! ای صاحب عطاهای گران‌بها! بر محمّد و خاندان او، نیکوخوترین مردمان درود فرست و ما را ای خدای بلندمرتبه در چنین شبی بیامرز.
این ذکر شریف در «شب عید فطر» نیز خوانده می‌شود.
دهم: آنکه انار بخورد، چنانکه امام صادق(علیه‌السلام) در هر شب جمعه میل می‌فرمود و اگر هنگام خوابیدن بخورد، شاید بهتر باشد، چه آنکه روایت شده: هرکه وقت خوابیدن انار بخورد تا صبح در جان خود ایمن خواهد بود؛
و سزاوار است هرگاه انار بخورد، در زیر آن دستمالی بگستراند که هر دانه‌ای از آن بیفتد جمع کرده و بعد بخورد و بهتر است دیگری را در آن انار شریک نکند.
شیخ جعفر بن احمد قمی در کتاب «عروس» از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده است: هرکه مابین دو رکعت نافله و فریضه صبح «صد مرتبه» بگوید:
سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَبِحَمْدِهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ.
منزه است پروردگار بزرگ من و به ستایش او را سزاست، از خدا، پروردگار خود، آمرزش می‌طلبم و به سوی او باز می‌گردم.
خدا در بهشت خانه‌اى براى او بنا کند.
و شیخ طوسی و سید ابن طاووس و دیگران این دعا را ذکر کرده و گفته‌اند: مستحب است در سحر شب جمعه این دعا خوانده شود:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَهَبْ لِىَ الْغَداةَ رِضَاکَ، وَأَسْکِنْ قَلْبِى خَوْفَکَ، وَاقْطَعْهُ عَمَّنْ سِواکَ، حَتَّىٰ لَاأَرْجُوَ وَلَا أَخافَ إِلّا إِیَّاکَ، اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَهَبْ لِى ثَباتَ الْیَقِینِ، وَمَحْضَ الْإِخْلاصِ، وَشَرَفَ التَّوْحِیدِ، وَدَوَامَ الاسْتِقامَةِ، وَمَعْدِنَ الصَّبْرِ وَالرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَالْقَدَرِ، یَا قَاضِىَ حَوَائِجِ السَّائِلِینَ، یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِى ضَمِیرِ الصَّامِتِینَ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ؛ وَاسْتَجِبْ دُعَائِى، وَاغْفِرْ ذَنْبِى، وَأَوْسِعْ رِزْقِى، وَ اقْضِ حَوَائِجِى فِى نَفْسِى وَ إِخْوانِى فِى دِینِى وَأَهْلِى،
خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و در این بامداد خشنودی خود را بر من ارزانی بدار و ترس از خویش را در دلم جای ده و دلم را از غیر خود ببر تا به غیر تو امید نبندم و جز از تو نترسم، خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و مرا یقین استوار و اخلاص بی‌شائبه و شرف یکتاپرستی و دوام پایداری و معدن شکیبایی و رضا به قضا و قدر خود ببخش، ای برآورنده‌ی نیازهای پرستندگان! ای آنکه هرچه در نهاد خاموشان می‌گذرد می‌داند! بر محمد و خاندانش درود فرست؛ و خواهشم را برآور و گناهم را بیامرز و روزی‌ام را وسعت بخش و نیازهای درونی‌ام و حوائج برادران دینی‌ام و خانواده‌ام را برآور،
إِلٰهِى طُمُوحُ الْآمالِ قَدْ خابَتْ إِلّا لَدَیْکَ ، وَمَعَاکِفُ الْهِمَمِ قَدْ تَعَطَّلَتْ إِلّا عَلَیْکَ ، وَمَذَاهِبُ الْعُقُولِ قَدْ سَمَتْ إِلّا إِلَیْکَ ، فَأَنْتَ الرَّجَاءُ وَ إِلَیْکَ الْمُلْتَجَأُ ، یَا أَکْرَمَ مَقْصُودٍ ، وَأَجْوَدَ مَسْؤُولٍ ، هَرَبْتُ إِلَیْکَ بِنَفْسِى یَا مَلْجَأَ الْهَارِبِینَ، بِأَثْقالِ الذُّنُوبِ أَحْمِلُهَا عَلَىٰ ظَهْرِى؛ لَاأَجِدُ لِى إِلَیْکَ شَافِعاً سِوىٰ مَعْرِفَتِى بِأَنَّکَ أَقْرَبُ مَنْ رَجَاهُ الطَّالِبُونَ ، وَأَمَّلَ مَا لَدَیْهِ الرَّاغِبُونَ ،
خدای من آرزوهای دور و سرکش جز نزد تو ناکام است، همت‌های بلند جز آنکه بر گرد کوی تو گردد بیهوده باشد و راه‌های خرد بسته است جز به‌سوی تو، پس تویی امید دل‌ها و به‌سوی توست پناهگاه، ای گرامی‌ترین مراد و بخشنده‌ترین درخواست شده! با همه وجودم به‌سوی تو گریخته‌ام، ای پناهگاه گریختگان، با بارهای گناه که بر دوش می‌کشم؛ درحالی‌که برای رسیدن به تو یاوری نمی‌یابم جز آگاهی از اینکه تو نزدیک‌ترین کسی هستی که امید جویندگان به اوست و آنچه را که نزد اوست راغبان آرزومندند،
یَا مَنْ فَتَقَ الْعُقُولَ بِمَعْرِفَتِهِ، وَأَطْلَقَ الْأَلْسُنَ بِحَمْدِهِ، وَجَعَلَ مَا امْتَنَّ بِهِ عَلَىٰ عِبَادِهِ فِى کِفَاءٍ لِتَأْدِیَةِ حَقِّهِ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَلَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطَانِ عَلَىٰ عَقْلِى سَبِیلاً، وَلَا لِلْباطِلِ عَلَىٰ عَمَلِى دَلِیلاً.
ای آنکه خردها را به معرفت خویش شکوفا کرد و زبان‌ها را به ستایش خود گشود و آنچه را بر بندگانش منّت گذارد، برای ادای حق خود بسنده کرد، بر محمّد و خاندان او درود فرست و برای شیطان بر خردم راهی و به‌سوی باطل بر عملم راهنما و دلیلی قرار مده.
و به هنگام طلوع صبح روز جمعه این دعا را بخواند:
أَصْبَحْتُ فِى ذِمَّةِ اللّٰهِ، وَذِمَّةِ مَلائِکَتِهِ، وَذِمَمِ أَنْبِیائِهِ وَرُسُلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، وَذِمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَذِمَمِ الْأَوْصِیاءِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ . آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَعَلَانِیَتِهِمْ وَظَاهِرِهِمْ وَبَاطِنِهِمْ، وَأَشْهَدُ أَنَّهُمْ فِى عِلْمِ اللّٰهِ وَطَاعَتِهِ کَمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ.
شب را صبح کردم در امان خدا و امان فرشتگان و امان پیامبران و فرستادگان او (درود بر آنان باد) و امان محمّد (درود خدا بر او و خاندان او باد) و امان‌های جانشینان خاندان محمّد (درود بر آنان باد)، ایمان آوردم به نهان خاندان محمّد (بر ایشان درود باد) و ظاهر و باطن ایشان و گواهی می‌دهم که همانا ایشان در معرفت به خدا و طاعت او همچون محمّد (درود خدا بر او و خاندان او) هستند.
روایت شده: هرکس پیش از نماز صبح روز جمعه «سه مرتبه» بگوید:
أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِی لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ.
آمرزش می‌جویم از خدایی که شایسته پرستشی جز او، آن زنده‌ی پاینده نیست و به‌سوی او باز می‌گردم.
گناهانش آمرزیده شود، هرچند از حباب نشسته بر دریا بیشتر باشد.
دیدگاه تان را بنویسید