پایان رنج بیماران قطع نخاعی و درمان زخم بستر

زخم های مزمن بیماری قندی، شایع ترین زخم در میان مردم جهان

پروفسور عزیز قهاری درباره مهم ترین زخم های مزمن که مردم جهان به آن مبتلا می شوند و علت آن، اظهار کرد: بیشترین زخم هایی که مردم جهان به آنها مبتلا هستند و هزینه بسیاری دارد، زخم های مزمن بیماری قندی است به این دلیل که زمینه این زخم ها بهبود نمی یابند و در بسیاری از مواقع درمان هایی که زخم را تسریع می کند، جواب نمی دهد چرا که این داروها خیلی پایدار نیستند.

وی ادامه داد: هرچه نوع دوم بیماری قندی زیاد می شود به همان نسبت هم زخم های قندی افزایش می یابد و متأسفانه هزینه بسیاری دارد برای اینکه 15 درصد افرادی که زخم قندی دارند، ممکن است که عضو پای آنان قطع شود که قطع این عضو بسیار مشکل زاست.

بیماری که با غذاهای نامناسب تشدید می شود

وی با بیان اینکه در حال حاضر مردم همه کشورها با مشکل شیوع زخم های قندی مواجه هستند، گفت: مردم اکثر کشورهای جهان رو به چاقی می روند، عروق و عصب این افراد به خوبی کار نمی کند لذا بیماری و زخم های قندی را بسیار شاهد هستیم و متأسفانه خود این بیماران متوجه این مساله نیستند و به خاطر غذاهای نا مناسب بیماری آنان تشدید می شود.

در کشورهای عربی بیماری قندی نوع دوم بسیار شایع است

پروفسور عزیز قهاری بیماری قندی نوع دوم را در کشور غربی و عربی شایع تر دانست و تصریح کرد: در کشورهای عربی بیماری قندی نوع دوم بسیار شایع است و به همان نسبت هم زخم های قندی به خصوص در قسمت کف پا بسیار هستند.

زخم های فشاری؛ شایع ترین زخم در درجه دوم

وی افزود: پس از زخم های مزمن ناشی از بیماری قندی، زخم های فشاری بسیار شایع هستند. زخم های فشاری در میان افراد قطع نخاع و همچنین کسانی که مدت زیادی در بستر هستند، شیوع می یابد و علت اصلی آن به دلیل شرایط زندگی و بیماری و گرفتاری های مغزی است که در حال حاضر بسیار شایع شده و آرام آرام در حال افزایش است.

وی با اشاره به اینکه درمان زخم های فشاری بسیار مشکل است، گفت: بسیاری از زخم های فشاری، تونل مانند هستند و زیر این زخم ها، زخم هایی هستند که نمی توان آنها را مسدود کرد یا پوستی که سلول نداشته باشد را در این قسمت قرار داد.

هزینه بسیار بالای درمان زخم های فشاری   

این متخصص و پژوهشگر اظهار کرد: زخم های فشاری از جمله زخم های مهم و هزینه بردار است، به عنوان مثال درمان یکی از زخم ها حدود 100 تا 150 هزار دلار هزینه دارد و ممکن است دوره درمان کامل 5 تا 6 سال به طول انجامد.

وی تأکید کرد: برخی از زخم های فشاری درجه یک یا دو هستند و اگر به موقع به آنها رسیدگی شود به درجه سوم و چهارم نمی رسد و درمان راحت تر و هزینه آن کمتر خواهد بود.

وی در ادامه درباره تکنولوژی و راه درمان زخم های فشاری که مبدع آن هست، گفت: ما متوجه شدیم برخی افراد مبتلا به زخم های فشاری برای درمان جراحی می کنند و معمولاً قسمتی از پوست یا عضله خود را در قسمت زخم، قرار می دهند، ولی متأسفانه بهبود نمی یابند و زخم دیگری به نام زخم جراحی ایجاد می شود که عمق آنها بسیار زیاد است و حتی تونل دارد.

استفاده از تکنولوژی جدید برای درمان زخم های فشاری

وی ادامه داد: ما راهی برای درمان زخم های فشاری یافتیم و با توجه به اینکه نمی توان پوست بیولوژیکی در تونل زخم ها تزریق کرد، تصمیم گرفتیم پوست مایع بسازیم که با تکنولوژی های پیشرفته موفق به ساخت پوست مایع شدیم به نوعی که در درجه حرارت پایین به صورت مایع است، ولی به محض اینکه در زخم تزریق می کنیم، زخم از انتها آرام آرام بسته می شود و این بیمار وقتی بعد از یک هفته مراجعه می کند، این مایع جذب شده که دوباره این زخم را با مایع پر می کنیم. 6 تا 7 بار که مراجعه کند و مایع را هر بار تزریق کنیم، سلول های پوستی این زخم را پر می کنند و زخم بسته می شود.

بیماران قطع نخاعی به زندگی باز می گردند

پروفسور عزیز قهاری در پاسخ به اینکه تاکنون این تکنولوژی زخم های فشاری بیماران را درمان کرده است؟ گفت: از این تکنولوژی برای درمان زخم های فشاری تعدادی از بیماران، مخصوصاً کسانی که قطع نخاع هستند، استفاده کردیم؛ درصد بالایی از این افراد در طول عمرشان یک تا دو مرتبه مبتلا به این زخم های فشاری می شوند که برای بیمار بسیار دردسر ساز است چرا که این بیمار نمی تواند در جامعه حضور فعال داشته باشد و به شغلی بپردازد و مجبور است به پرستاران و پزشکان وابسته باشد تا به طور مرتب پانسمان این بیمار تعویض شود؛ این مراقبت ها هزینه های بسیاری را به بیمار تحمیل می کند که این هزینه بالغ بر 100 هزار دلار در سال است.

وی افزود: با تکنولوژی که ما ابداع کردیم، بیماری زخم های فشاری کنترل می شود و وضعیت بیمار وخیم تر نمی گردد لذا حدود 120 هزار دلار در هزینه درمان ها صرفه جویی می شود. مضاف بر اینکه بیمار به زندگی و خانواده بر می گردد و می تواند کارآیی داشته باشد.

وی گفت: تا سال 2035 یعنی 15 سال دیگر امتیاز این تکنولوژی در اختیار ماست و می توانیم آن را تولید کنیم و به کشورهای دیگر نیز انتقال دهیم. دانشگاه بریتیش کلمبیا 50 درصد و مخترعین نیز 50 درصد امتیاز را در اختیار دارند.

حاضرم این تکنولوژی را به ایران منتقل کنم

وی در مورد اینکه آیا برنامه ای برای انتقال این تکنولوژی به ایران دارد؟ اظهار کرد: من به دنبال این هستم که مرکزی را پیدا کنم که این کار را انجام دهد. برای انتقال این تکنولوژی به ایران نیاز به افراد متخصص است. به لحاظ اخلاقی حتماً باید از دانشگاه، مرکز مربوطه و حتی وزارت بهداشت اجازه بگیریم و در صورت تأیید این اقدام را انجام دهیم. می توان موارد لازم برای درمان زخم های فشاری را به صورت پودر به ایران آورد و با آب مقطر به مایع تبدیل کرد و به زخم تزریق نمود.

وی پیشگیری برای مبتلا نشدن به زخم های مزمن را ضروری دانست و تصریح کرد: در کشورهای مختلف مانند اروپا و کانادا، پرستاران دو تا سه روز یک بار، بدن افرادی که سن بالایی دارند و به خصوص کسانی که به بیماری قندی مبتلا هستند را چک می کنند و اگر زخم کوچکی بود، بلافاصله در جهت درمان آن اقدام می کنند، ولی اگر برای درمان این زخم ها اقدام نکنند به زخم بزرگ تر تبدیل و زخم سخت تر می شود.

لزوم توجه ویژه به سالمندان و مراقبت از آنها

وی گفت: من متوجه شدم که در ایران خانه سالمندان زیاد است، یکی از کارهای آن باید چک کردن بیماران به صورت مرتب باشد؛ افرادی که بیماری قندی دارند یا کسانی که زمینه و سابقه بیماری قندی و زخم در خانواده دارند شناسایی شوند و در گروه به خصوصی تحت مراقبت قرار گیرند. صدا و سیما باید در این زمینه ها بسیار فعال باشد و با افرادی که چنین مشکلاتی دارند، گفت وگویی داشته باشند. ما هر وقت برنامه ای داریم، بیمارانی که قطع نخاع هستند، از مشکلات خود می گویند. بیماران قندی که عضوی از بدن خود را از دست دادند نیز در طی جلسه ای مشکلات زندگی خود را بیان می کنند؛ نتیجه این گفت وگوها و جلسات این است که همگی دریابیم اگر این افراد درمان شوند، چقدر برای جامعه و خانواده مفید خواهند بود.

ورزش کنید، غذاهای مناسب بخورید، کارکرد بدن خود را کنترل کنید

پروفسور عزیز قهاری در پایان اظهار کرد: به سایر افراد توصیه می کنم که ورزش کنند و غذاهای نامناسب نخورند و کسانی که در خانواده های خود زمینه بیماری قندی دارند بسیار از خود مراقبت کنند و مدام کارکرد بدن خود را کنترل نمایند. از سوی دیگر زیرساخت ها باید برای کسانی که قطع نخاع هستند، مناسب شود؛ جاده ها ایمن شوند، رانندگی ها با  احتیاط بیشتری باشد، دولت در کمک رسانی به این دسته از بیماران فعال تر باشد، مردم همراه و همیار این بیماران باشند. توجه داشته باشیم که وقتی یک فردی در خانواده به چنین بیماری مبتلا می شود، همه خانواده درگیر این شخص خواهند شد و تنها راه، پیشگیری و آموزش دادن است.