ناصر نوآموز از روسای سابق و خوشنام فدراسیون فوتبال است. او در دهههای 50،60، 70 و 80 در فدراسیون فوتبال فعالیت کرده و بهتر از هر کسی میتواند درباره اتفاقهای این روزهای فوتبال ایران نظر بدهد. نوآموز در گفت و گو با خبرنگار جی پلاس میگوید: «از ابتدا یک راه را اشتباه رفتیم و اینکه به نیروهای داخلی تکیه نکردیم. فدراسیون میرود و مربی خارجی میآورد، به خیال اینکه همه چیز حل است و راحت به جام جهانی صعود میکنیم. مربی خارجی که میآید، دردسرها تازه آغاز میشود. از برقراری ارتباط میان او و بازیکنان بگیرید تا مشکلاتی که با فدراسیون فوتبال بهوجود میآید. چون زمان کوتاه است، مربی خارجی هم نمیتواند بازیکنان را بشناسد و تیم ملی را با آمادگی کامل به زمین بفرستد. در این شرایط بهتر است سراغ تقویت باشگاهها برویم. چون هر چه باشگاهها را تقویت کنیم، تیم ملی هم تقویت خواهد شد.»
رئیس سابق فدراسیون فوتبال در ادامه میگوید: «نباید مدام به دنبال مربیان خارجی برویم و آن ها را به هر قیمتی شده استخدام کنیم. باید با نیروهای داخلی کار و به آن ها هم اعتماد کنیم. ضمن اینکه نمیشود باشگاه قوی نداشته باشیم اما تیم ملی قوی داشته باشیم. یک مربی باید بیاورند که همواره با بازیکنان و کنار آن ها باشد، عملکردشان را ببیند و با آن ها آشنا هم باشد. اغلب مربیان خارجی چنین شرایطی را ندارند و به همین دلیل نمیتوانند با تیم ملی نتایج مناسبی بگیرند.»
نوآموز درباره شایعه اخراج ویلموتس از تیم ملی هم صحبت میکند: «باید زودتر تصمیم گرفته و در این زمینه اقدام کنیم. وقتی ویلموتس علاقهای به ماندن ندارد، نگه داشتم او ضرر دارد. چقدر باید منت مربیان خارجی را بکشیم؟ کیروش سالها در ایران بود و هر چه میخواست برایش فراهم میکردند؛ نتیجه چه شد؟ مهمترین مسئله این است که روی تقویت باشگاهها کار کنیم و برای آن ها مربی خارجی بیاوریم. درگیری مربیان خارجی که در لیگ زیاد باشد، آن وقت تیم ملی با مربی ایرانی بهترین نتایج را میگیرد. بنابراین مربیان خارجی خوب را در باشگاه استخدام کنیم و برای تیم ملی یک گزینه ایرانی که بازیکنان را بشناسد، انتخاب کنیم.»
از نوآموز پرسیدیم کدام گزینه ایرانی؟ که در جواب میگوید: «باید بررسی کنند و بهترین مربی داخلی را برگزینند. من سال 58 در سنگاپور با حسن حبیبی نتیجه گرفتم، بعدها با علی پروین هم نتایج خوب تکرار شد و در نهایت هم منصور پورحیدری را برای تیم ملی انتخاب کردیم و در بانکوک به قهرمانی رسیدیم. در همه ادوار بهترین نتایج را با مربی داخلی گرفتیم. الان هم از فوتبال دور هستم و نمیتوانم یک گزینه مجرب را انتخاب کنم اما جوانهایی داریم که میتوانند در تیم ملی کار کنند و نتیجه هم بگیرند. فقط باید یک مربی استخدام کنیم که با دید فوتبالی به قضایا نگاه کند. وقتی همه این ها داخل مملکت حل شود، دیگر نیازی نیست که از خارج مربی بیاوریم.»
نوآموز درباره بحث بازگشت برانکو میگوید: «برانکو بهترین موقعیت را در عمرش داشت تا بعد از قهرمانی با پرسپولیس به نیمکت تیم ملی برسد. او قدر این موقعیت را ندانست و از ایران رفت. او الان فهمیده که هیچ جا بهتر از ایران پیدا نمیکند و علاقهمند است تا این بار به تیم ملی برگردد و جانشین ویلموتس شود. اعتقاد من این است که برانکو هم نمیتواند کار خاصی در تیم ملی انجام بدهد. من میگویم که کار را به مربی ایرانی بسپارند اما در لیگ از مربیان خارجی استفاده کنند.»
یکی از بحثهای فوتبال ایران در ماههای اخیر، حضور محمدرضا ساکت در چند پست مختلف است. نوآموز در این باره میگوید: «من اصلا به این مسائل اعتقاد ندارم و نمیدانم ساکت در چند پست فعالیت میکند. فقط شنیدهام دو یا سه پست دارد. موضوع اصلی اما قوانین فدراسیون فوتبال است. اگر او نباید در چند پست باشد که چرا هست؟ اگر باید باشد و قانون هم اجازه میدهد که چرا اینقدر انتقاد هست؟ اگر حضور او غیرقانونی است، باید استعفا بدهد و برود. طبق قوانین و مقررات باید فعالیتی کنیم که کارساز باشد و البته قانونی.»
آیا در زمان ریاست نوآموز بر فدراسیون فوتبال هم مدیران چند شغله حضور داشتند؟ پاسخ او اما منفی است: «زمان ما اصلا این حرفها نبود و همه مدیران یک شغله و فوتبالی بودند. همدیگر را میشناختیم و ارتباط حسنهای داشتیم. من هم رئیس نبودم، همکار همه بودم و کار را اینگونه جلو میبردیم و بهترین نتایج را میگرفتیم. این همه خرج مربی خارجی نمیکردیم و البته به مربیان ایرانی هم آن چنان دستمزدی نمیدادیم. چون آن ها به حضور در تیم ملی افتخار میکردند.»
امیر عابدینی در کنایه به حضور مدیران اصفهانی در فدراسیون فوتبال، در مصاحبهای گفته بود اگر لهجه اصفهانی نداشته باشید، آسانسور فدراسیون فوتبال بالا نمیرود. نوآموز در این مورد میگوید: «بالاخره یک رئیسی آنجا بزرگ شده و اطرافیانش را بهتر میشناسد. او میگوید من با اینها فوتبال را اداره میکنم و این هم یک مسئله شخصی است. به نظر من ارتباطهای رئیس و مرئوسی و همچنین خیال آسوده تاج و اعتماد او به ساکت و سایر مدیران اصفهانی باعث شده تا آنها در فدراسیون فوتبال حضور داشته باشند.»