علیپور: ورزش ایران برای من کم گذاشت

او افزود: این دکتر تاکید کرده بود که به آلمان بروم و در آنجا تحت درمان قرار بگیرم در غیر اینصورت نمی‌توانستم مانند آدم عادی راه بروم.  من برای شرکت در مسابقات، آتلی برای خود درست کردم و در مسابقات قهرمانی جهان و بازی های آسیایی که برای من مهم بود شرکت کردم، در حالی که 30 درصد از پایم را نمی توانستم استفاده کنم و با آتل مسابقه دادم قهرمان بازی آسیایی شدم و موفق شدم رکورد آسیایی را بشکنم.  10 روز بعد از مسابقات آسیایی در رقابتهای قهرمانی جهان ، قهرمان شدم و بعد از برگشتن از این مسابقات درد پایم زیاد شد و مجبور شدم تمریناتم را کم کنم. 

این ملی‌پوش سنگنوردی اضافه کرد: بعد از آن در مسابقات شرکت کردم و توانستم برنز جهانی 2018 را کسب کنم. بعد از این رقابتها بود که متوجه شدم درد بیشتر و طاقت فرسا شده است. اجبارا دو ماه استراحت کردم زیرا از لحاظ مفصلی به مشکل خوردم. این درد مفصل هم به دلیل تمرینات بسیار سنگین بود و بدنم نمی توانست مواد معدنی را ذخیره کند و با نظر پزشک 2 ماه استراحت مطلق کردم. 

علیپور در خصوص مسابقات آسیایی که چند وقت پیش برگزار شد، گفت: باید در مسابقات آسیایی قهرمان می شدم،  حتی می خواستم رکورد پایین تر بزنم و بدنم خیلی آماده بود و بعد از مصدومیت ها بدنم تازه آماده شده بود و  شده بودم رضا علیپور سابق. به عملکرد خوب بدنی خود رسیده بودم زیرا بعد از  دو ماه تمرین نکردن شرکت در رقابت ها بسیار سخت است. در مسابقات آسیایی چهاردهم شدم و ناداوری هایی در آن رقابت صورت گرفت و من مقصرنبودم. من در این مسابقات حریف مقابل را حذف کرده و آماده مرحله بعد بودم ولی مسئولان برگزاری مسابقه گفتند که سنسور مسابقات خراب شده  و باید دوباره مسابقه بدهی! در مسابقات استاندارد نباید یک بازی دو بار تکرار شود. من داشتم برای دور بعد خودم را گرم می‌کردم و ضربان قلبم را تا حدود 180 بالا برده بودم که همان لحظه مسئولین گفتند یا مسابقه می دهی در غیر این صورت حذف می شوی!

او افزود:در این مسابقات از لحاظ  بدنی خیلی آماده بودم. در تمرینات برای آمادگی این مسابقات شرایط خیلی خوبی داشتم و حتی توانسته بودم پنج صدم بالاتر از رکورد خودم را بزنم.

او در پاسخ به اینکه آیا رکورد شما شکسته شده است، تاکید کرد: رکورد من را کسی نشکسته و دیواره ای که لایسنس ندارد از لحاظ ثبت رکورد مورد قبول واقع نمی‌شود. در مسابقات آسیایی دیواره لایسنس و تائید فدارسیون جهانی را نداشت و زمان های ورزشکاران رکورد حساب نمی شود. 

علیپور با گلگی از مسئولین گفت: این همه ماجرا نیست. من با این همه مدال  چرا باید در دمای منفی20 و منفی 18 تمرین کنم؟ چرا باید خودم را با آتش گرم کنم؟ چرا باید با این همه مدال در ورزشگاهی که سرد است و هیچ کسی در آن نیست تمرین کنم؟ چرا مجبورم با چهار لباس و چهار شلوار تمرین کنم؟چرا؟!

او گفت: کل ورزش ایران برای من کم گذاشته است. منظورم فدارسیون کوهنوردی نیست و این فدراسیون به اندازه وسع خود به من کمک کرده است. بیشتر منظورم تربیت بدنی استان و وزارت ورزش است که خیلی کم به من کمک کرده است. من قهرمان جهان هستم، قهرمانی که یک ایرانی است و من اگر دارم شکست می خورم علت تمرین نکردن من نیست و قسم می خورم روزی چهار  جلسه بیشتر از دفعات گذشته تمرین می کنم. مشکل اینجاست که از لحاظ روحی روانی علیپور سابق نیستم. کلی مدال آوردم، وزارت ورزش به جز یکی دو مورد به من پاداش نداد و همش وعده و وعید و حرف بود!

او تاکید کرد: قهرمان جهان شدم  و رکورد جهان را شکستم اما هیچ تشکر و قدردانی از من نکردند. رکورد بازی های آسیایی را شکستم پول ندادند. حدود 20 مدال دارم اما...

علیپور در پایان تاکید کرد: من  به حریفانم نباختم زیرا آنها اصلا در حد من نیستند بلکه به مسئولینی باختم که خواب هستند و فکر کردند علیپور با پیت حلبی می تواند خودش را گرم کند و مسابقه دهد و قهرمان شود. این رکوردی که به دست آوردم یک سوم آرزو های من است و من را بالجبار کم کار کرده اند.

او در پایان در پاسخ به اینکه آیا صحبت خاصی دارید؟ گفت: من هیچ صحبت و کاری با مسئولین ندارم!