مرد خیاط به شلاق و تبعید محکوم شد

مرد میانسال ادامه داد: «همسرم در یک کارگاه خیاطی کار می‌کرد و زمانی که برای آخرین بار به دیدن بچه‌هایم رفته بودم از پسرم شنیدم که همسرم با صاحب کارگاه که مردی به نام رضا است ارتباط دارد. من عصبانی شدم و از همسرم خواستم در این مورد توضیح دهد. او ادعا کرد که رضا او را فریب داده‌است. از همسرم خواستم تا از رضا شکایت کند، اما همان شب همسرم با خوردن قرص خودکشی کرد و فوت شد.»

با طرح این شکایت رضا بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت. او به مأموران گفت: «مدتی بود که زیبا در کارگاه من کار می‌کرد تا اینکه تصمیم گرفتیم به صورت شراکتی یک کارگاه تولیدی راه‌اندازی کنیم. او می‌گفت مطلقه است و همراه فرزندش تنها زندگی می‌کند به همین خاطر به او علاقه‌مند شدم.» متهم ادامه داد: «بعد از مدتی شراکت ما به هم خورد به همین خاطر از او خواستم پولی که هزینه کردم را پس دهد، اما او زیر بار نمی‌رفت تا اینکه مجبور شدم ماجرای ارتباطمان را با پسرش مطرح کنم تا تحت فشار قرار بگیرد و پولم را پس دهد.»

بعد از اقرارهای متهم، پرونده به شعبه هشتم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد و در اولین جلسه رسیدگی هیئت قضایی رضا را مجرم شناخته و او را به اعدام محکوم کردند، اما این حکم با اعتراض متهم در دیوان عالی کشور نقض و به همان شعبه ارجاع داده شد.

بنابراین متهم بار دیگر در همان شعبه به ریاست قاضی رحمانی پای میز محاکمه قرار گرفت. او بعد از درخواست اشد مجازات از سوی شاکی در آخرین دفاعش گفت: « متوفی گفته بود مطلقه است و خودش بارها ابراز علاقه کرده‌بود، اما این رابطه به خاطر اختلاف در شراکت کاری به هم خورد و من متحمل خسارت زیادی شدم، اما او برای برگرداندن پول‌هایم طفره می‌رفت. فکر کردم اگر ماجرای ارتباط را به پسرش بگویم او طلبم را پس می‌دهد. باور کنید نمی‌دانستم این کار به قیمت جان او تمام می‌شود و پشیمانم.»

در پایان هیئت قضایی بعد از شور متهم را از اتهام تجاوز به عنف تبرئه و وی را به خاطر رابطه نامشروع به ۱۰۰ ضربه شلاق و دو سال تبعید محکوم کرد.