احسان حدادی: شاید مدال جهانی می گرفتم برای تمرین تا المپیک انگیزه زیادی نداشتم

به گزارش جی پلاس، احسان حدادی فکرش را هم نمی کرد در جهانی دوحه دستش خالی بماند. آن هم به خاطر افت تکنیکی و مصدومیت. هر چند ناراحت شد و ناراضی اما از طرفی آن را به فال نیک می گیرد.خودش می گوید:« شاید مدال جهانی می گرفتم برای تمرین تا المپیک انگیزه زیادی نداشتم.»

*تو بعداز ششمی دایموند لیگ گفته بودی ،رکورد پرتابگران خیلی به هم نزدیک است و نتیجه غیر قابل پیش بینی، واقعا همین طور بود؟
من درباره رقبایم می دانستم  اما فکر نمی کردم خودم این پرتاب را داشته باشم. فکر می کردم نتیجه خیلی بهتری بگیرم که نشد. ان هم به خاطر مصدومیت پایم دو هفته قبل از مسابقه بود. در واقع یک هفته بعداز شروع اردوی بلاروس پایم درد گرفت تا حدی که نمی توانستم پرتاب کنم. خیلی روی آن کار کردم تا به مسابقه برسم و حتی در قطر هم پیش چند پزشک رفتم که خیلی بهتر شد،بعداز مسابقه مقدماتی فکر می کردم 66:50 تا 67:50 سانتیمتر پرتاب کنم که نشد

*شرایط مسابقه خوب بود؟
فینال دو روز بعداز مقدماتی بود. اتفاقی که تا به حال من تجربه نکرده بودم ،همین کار را سخت کرد. اما قهرمانی جهان نشان داد سطح رکورد پرتاب دیسک دنیا 67 متر است و بعضی ها  70-71 متر را در شرایط خاص می اندازند. به نظرم حتی در المپیک هم رکورد پایین می اید و شک نکنید 66 متر مدال می گیرد. البته که تکرار پرتاب های بالای در مسابقات بزرگ خیلی سخت است. فقط 7-8 نفر دیسک را 65-6 6 متر پرتاب می کنند. حتی دانیال استال سوئدی که رکورد 71 متری دارد هم 5 متر زیر  رکوردش انداخت و قهرمان شد.

*برای خودت چطور بود؟
امسال ،سال خیلی خوبی برای من نبود. من مشکل تکنیکی داشتم و همین مساله باعث شد تا من با راندمان پایین بدنی در مسابقات شرکت کنم. شرایطم طوری بود که حسین توکلی می گفت تو در افت تکنیکی هستی و من با همین شرایط پرتاب کردم و مدال جهانی می خواستم . البته نگرفتن مدال را هم به فال نیک می گیرم چرا که اگر مدال نمی گرفتم انگیزه ام برای تمرین کمتر می شد، اما حالا بیشتر تلاش می کنم.

*چه اتفاقی افتاد که حتی هارتینگ و مالاخوفسکی قهرمانان جهان دوره های قبل ، فینالیست نشدند؟ 
اصلا امکان ندارد یک ورزشکار  بدنش مداوم آماده باشد،ناخودآگاه افت می کند. مالاخوفسکی پارسال با رکورد 69 متر مدام نفر اول دایموند لیگ بود یا حتی دانیال استال و پرتابگر جامائیکایی . مالا خوفسکی که خیلی ناراحت بود و می گفت من خیلی اماده بودم و فکر می کردم فینالیست شوم . او از من دو سال بزرگتر است و مدالهای جهانی زیادی دارد اما بعضی وقت ها نمی شود. من هم برای صعود به فینال  از تجربه ام استفاده کردم . در واقع من نسبت به بقیه خیلی پیشرفت کردم، چرا که بهترین نتیجه ام مدال نقره المپیک 2012 لندن بود  و بعداز ان هم در جهانی شرکت نکردم یا فینالیست نشدم، اما امسال می خواستم مدال بگیرم که نشد .

*فکر می کردی آقای صالحی امیری مسابقه ات را تماشا کند؟
من اصلا نمی دانستم و او را ندیدم. خیلی دوست داشتم بعداز مسابقه او را می دیدم و حتی در فینال هم باشند. به هر حال او سید است و پا قدمش خوب بود و با همان پرتاب اول من فینالیست شدم. امیدوارم در المپیک با قدم او مدال بگیرم.

*از حالا نوبت تمرین برای المپیک است، کی کارت را شروع می کنی؟
من به خاطر مصدومیتم باید 10 روز تا یک ماه ریکاوری و درمان کنم و طبق برنامه ای که دارم کارم را شروع کنم . المپیک جای با تجربه ها است و همه رقبایم جوان هستند. من برای موفقیت در چهارمین المپیک دو سال پیش برنامه ریزی کرده ام و منتظرم تا سرپرست فدراسیون بیاید تا کارها را با او هماهنگ کنم.