سالن «هامون» که پیش از این با نام «باران» میزبان اجراهای مختلف بود، از ۲۵ اردیبهشت با مدیریت هنری هادی حجازی‌فر به کارش ادامه می‌دهد. «پروانه الجزایری» اولین نمایشی بود که در این سالن با تیم جدید روی صحنه رفت.
به گزارش جی پلاس، هنوز هم خیلی‌ها او را با نقش حاج احمد متوسلیان در فیلم «ایستاده در غبار» به یاد می‌آورند. هادی حجازی‌فر که به قصد فیلم‌سازی وارد سینما شد امروز در مقابل خبرنگاران از تحقق یک رویای چندین و چند ساله صحبت کرد که برای تشکیل آن حدود دو سال تلاش کرده است. او حالا علاوه بر بازیگر، مدیریت هنری یکی از تماشاخانه‌های تهران به اسم «هامون» را برعهده دارد که با تحویل گرفتن از تیم قبلی، سعی کرده امکاناتش را تجهیز کند تا مخاطبان با خیال آسوده به تماشای نمایش‌ها بنشینند. حجازی‌فر یک برنامه بلند مدت برای سالن «هامون» دارد که فعلا درباره‌شان صحبت نمی‌کند و بیشتر صحبت‌هایش حول محور دیده شدن گروه‌های تئاتری جوان است. اینکه باید از تئاتر خصوصی حمایت شود و «هامون» هم یکی از همین سالن‌های خصوصی است که حجازی‌فر تلاش زیادی برای بقایش می‌کند.
بازیگر فیلم «ماجرای نیمروز» از یک رویای قدیمی سخن می‌گوید: «این علاقه‌مندی به تشکیل یک سالن نمایش به سال ۷۷ برمی‌گردد که من در دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه تهران با دوستانم درس می‌خواندم و همان سال‌ها یک گروهی به اسم «گسست» تشکیل دادیم و رویای این را داشتیم که یک محل برای اجرای تئاتر داشته باشیم. یعنی بعد از به پایان رسیدن دانشگاه جایی باشد که مردم بیایند و اجراهای ما را ببینند. من بعد از دوره فوق لیسانس از سال ۸۴ تا ۹۲ دو کار انجام دادم. در صورتی که دوره لیسانس ۲۰ کار انجام دادم. همان سال‌ها من در یک برنامه در شبکه چهار شرکت کردم و درباره تئاتر خصوصی صحبت کردم و اعلام کردم که با این موضوع موافق هستم. رویکردی که دولت در حوزه خصوصی داشت در زمینه تئاترها مثبت بود. به دلیل اینکه به گروه‌ها فرصت اجرا داده می‌شود. من حدود دو سال برای شروع فعالیت سالن نمایش «هامون» تلاش کردم و اینجا را به مدت چهار سال رهن کردیم. اما متوجه شدیم که سالن یک‌سری مشکلات دارد و ایمن نیست و به همین دلیل پروسه بازسازی شش ماه زمان برد.»
حجازی‌فر درمورد احترام به مخاطب و کسب اعتمادش توضیح می‌دهد: «ما به دلیل احترام به مخاطب تلاش کردیم در همه جای سالن همه چیز را بازسازی کنیم تا تماشاگری که برای دیدن یک نمایش به سالن هامون می‌آید، با خود فکر نکند که ما او را فقط به خاطر ۴۰ یا ۵۰ تومان به سالن آورده‌ایم. حالا رویای داشتن یک سالن خصوصی محقق شده است و سالن «هامون» صرفا قرار نیست یک سالن باشد و گروه‌ها در آن به اجرای نمایش‌هایشان بپردازند. ما فقط در روز دو اجرا داریم تا گروه‌ها مستقر باشند و زمان کافی داشته باشند. ممکن است یک سانس در ساعت پنج هم به سانس‌هایمان اضافه شود که از گروه‌های تجربی با بهای بلیت کم حمایت کنیم. این موضوع به کیفیت کارها هم بستگی دارد و ما هم برای اجرای نمایش‌ها در سالن «هامون» یک بار بازبینی داریم تا از کیفیت کارها مطمئن شویم و بعد از بازبینی اجازه اجرا می‌دهیم. به دلیل اینکه قصد داریم تا تماشاگر به ما اعتماد کند و بعد از مدتی متوجه شود که اجراهای خوبی در سالن هامون روی صحنه می‌روند. «تایم لپس» یکی از همین نمایش‌هاست که اول اجرایش را دیدیم.»
او همچنین درباره حضور گروه‌های تئاتری در عرصه بین‌المللی می‌گوید: «ما قصد داریم تلاش کنیم تا گروه‌هایی که در سالن «هامون» اجرا می‌کنند، در حوزه بین‌المللی هم دیده شوند و این گروه‌ها را به صورت مستقیم به این عرصه معرفی شوند. «پروانه الجزایری» اولین نمایشی بود که در سالن «هامون» روی صحنه رفت. نمایش «مکبث» را هم خودم شروع کردم که کارگردانی کنم اما در حال حاضر بیشتر از قبل نگران کارم در تئاتر هستم و به همین دلیل اجرایش را به مهر و آبان موکول کردم. اما در سینما نگرانی ندارم و بازی در همه نقش‌ها را تجربه می‌کنم. نمایش «رومئو و ژولیت» هم در برنامه‌های آینده‌مان است.»
حجازی‌فر درباره تامین هزینه‌های سالن «هامون» اینطور توضیح می‌دهد: «اگر هزینه‌هایی که برای این سالن انجام داده‌ایم، بازنگردد یعنی این چرخه معیوب است اما فکر می‌کنم این اتفاق می‌افتد و هزینه‌هایمان برمی‌گردد. امیدوارم تا سه سال آینده یک پردیس تئاتر با کمک‌های شهرداری شکل بگیرد و بعد از تقریبا یک سال و نیم سالن «هامون» به اجراهای اختصاصی گروه «گسست» تعلق بگیرد. برای سالن «هامون» برنامه‌های زیادی داریم که ترجیح می‌دهم درمورد هرکدام‌شان در زمان خودشان صحبت کنم. در حال حاضر رویکردمان این است که از گروه‌های تئاتر جوان حمایت کنیم. رویکرد ما این نیست که حتما در نمایش‌هایی که در «هامون» روی صحنه می‌روند، از چهره‌های سینمایی استفاده کنیم. الان ۷۰ درصد از هنرجوهای آموزشگاه‌ها فارغ‌التحصیل یا دانشجوی تئاتر هستند که این رقم وحشتناک به این معنی است که آن‌ها در دانشگاه‌ها چیزی یاد نمی‌گیرند. تئاتر عروسکی و غیرعروسکی نداریم و من ترجیح می‌دهم به کارهای خوب و کارهای عروسکی خوب فرصت اجرا و دیده شدن بدهم. تئاتر برای من ارزش افزوده دارد و من حالم با تئاتر خوب است. من به اینجا نیاز دارم و تلاش می‌کنم بیشتر اینجا باشم. اما باید تا سال دیگر اولین فیلم‌ام را کارگردانی کنم، به دلیل اینکه بیشتر کارگردانم تا بازیگر.»
