آقای طباطبایی می گوید: اطلاعیه ای صادر کردم به این مضمون که هر مغازه ای که برنج خود را در مغازه یا خیابان در معرض دید عموم بگذارد، برنجش مصادره نمی شود اما هر کس برنج خود را در انبار مخفی کند، مصادره می شود.
جی پلاس: زمان دولت مرحوم بازرگان، شایع کرده بودند آرد نداریم. آن موقع با اینکه هنوز حاکم شرع شهرداری نشده بودم ولی به واسطه آقای گیلانی، آنجا کار می کردم. من پیشنهاد کردم که تمام نانواها موظفند آردهایشان را در خیابان بگذارند. همه آردها را بیرون مغازه نانوایی گذاشتند. جالب است بدانید این حرکت به صورت سنتی در آمده بود که تا ده پانزده سال بعد هم به همین روش عمل می شد تا اینکه شهرداری دستور داد کیسه های آرد از پیاده روها جمع آوری شده و به داخل مغازه ها انتقال داده شوند چون دیگر ضرورتی نداشت. در مازندران هم با گرانی برنج مواجه شدیم. علت گرانی هم احتکار انتقال برنج به تهران بود. اطلاعیه ای صادر کردم به این مضمون که هر مغازه ای که برنج خود را در مغازه یا خیابان در معرض دید عموم بگذارد و چراغی آنها روشن کند، برنجش مصادره نمی شود اما هر کس برنج خود را در انبار مخفی کند، مصادره می شود. البته مصادره نکردیم یک جایی را در نظر گرفتیم و برنج هم گذاشتیم، پرچم و پارچه نوشته ای هم به عنوان دادستانی انقلاب نوشتیم و نصب کردیم و به این وسیله برنج ارزان به مردم فروختیم. برنج ها هیچ کدام مصادره ای نبود بلکه خودمان خریده بودیم و برای شکستن قیمت، ارزان می فروختیم. گزارشی هم از تلویزیون پخش کردیم که این برنج ها را مصادره کردیم به این قیمت، در گزارش تلویزیونی گفته می شد، نماینده دادستان برنج یک تومان را به قیمت هشت ریال مصادره می کند. نتیجه پایین آمدن نرخ برنج بود، به صورتی که از قیمت قبلی هم پایین تر آمد و گران هم نشد. این سیاست مورد استقبال شورای تامین استان تهران هم قرار گرفت. بدون هزینه برنج را جلوی چشم مردم قرار دادیم. این کار باعث شد مردم فکر کنند برنج به اندازه کافی موجود است و حرص و عجله ای برای خرید نداشته باشند لذا قیمت پایین آمد.
برشی از کتاب اخلاق و مبارزه؛ ج 2، ص 118-119؛ چاپ اول (1397)؛ موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س).
