در حالی که رادیو خبر رحلت امام را پخش کرده بود، مسئولان اردوگاه اقدام به پخش موسیقی کردند که قرار شد بچه ها حقشان را کف دستشان بگذارند که...
جی پلاس: در حالی که یک سال از پذیرش قطعنامه می گذشت، هنوز فشار عراقی ها کماکان ادامه داشت. در همین ایام بود که امام عزیز کسالت پیدا کرده بودند و در بیمارستان به سر می بردند. 48 ساعت بعد از پخش فیلم امام در بیمارستان از تلویزیون عراق، رادیو عراق اعلام کرد که امام از دنیا رفت و آن روز روزی بود که تمام اسرا آرزو به دل شدند؛ اسرایی که همیشه در نمازها و جلساتشان می گفتند اگر عمری باشد و به ایران برگشتیم اول می رویم خدمت امام. همان روز که رادیو خبر رحلت امام را پخش کرد، عراقی ها اقدام به پخش موسیقی و ترانه از بلندگوهای اردوگاه کردند تا نمکی بر زخم دل ما پاشیده باشند. با توافق همه برادران مصمم شدیم چنانچه فرمانده اردوگاه، پخش موسیقی و ترانه را قطع نکند، هجوم ببریم و بلندگوها را با سیم از جا بکنیم و پرت کنیم جلو اردوگاه.
این خبر به گوش فرمانده اردوگاه رسید. بلافاصله صدای بلندگوها قطع شد. در سوگ حضرت امام مراسم ختمی گرفتیم و تا یک هفته عزای عمومی اعلام کردیم و مشغول عزاداری و سینه زنی شدیم. همه ناراحت بودند از اینکه در ایران نبودند تا در تشییع جنازه رهبر دلبند خود شرکت کنند و گوشه ای از تابوت پدر مهربانشان را بگیرند.
برشی از کتاب روایت هجران؛ ص 351-352؛ چاپ چهارم (1386)؛ ناشر: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)؛ خاطره به نقل از یدالله نیکنام.
