مدرس فدراسیون بین المللی فوتبال با تاکید بر اینکه مشکل تیم امید سرمربی نیست گفت: به المپیکی شدن این تیم امیدی نیست چون مشکلات فوتبال آنقدر بزرگ هست که مانع صعود این تیم شود.
به گزارش جی پلاس، تیم فوتبال امید کشورمان در اولین دور از مسابقات مقدماتی المپیک ۲۰۲۰ در حالی که از شرایط میزبانی استفاده می‌کرد، بعد از عراق تیم دوم گروه شد تا به سختی و به عنوان یکی از تیم‌های دوم گروه‌های هشتگانه به مرحله بعدی این مسابقات راه یابد.
همین موضوع باعث شد تا نظرات مختلفی پیرامون ادامه همکاری با کرانچار در ادامه این مسیر شکل گیرد. برخی از کارشناسان معتقدند کرانچار بماند و برخی‌ها هم مخالف ادامه کار با وی هستند.
در همین رابطه مسعود اقبالی مدرس رسمی کنفدراسیون فوتبال آسیا نقطه نظراتی را بیان داشت.
عمده‌ترین مشکلات فوتبال ما مدیریتی بوده
فوتبال ما به طور کلی فضای سالمی ندارد. جسم و روح فوتبال ما بیمار و مشکلات زیادی مثل بیماری سرطان سلول‌های فوتبال ما را احاطه کرده است. یکی از بزرگترین و مهمترین مشکلات در این فوتبال، مشکل مدیریت است. سوءمدیریت در فوتبال مشکلی دیرینه است که در این ۳۰-۴۰ سال وجود داشته است. مشکلات مدیریتی هرگز از بین نرفته بلکه از مدیری به مدیری دیگر منتقل شده است. متأسفانه این مشکلات نه تنها از بین نرفته و حتی ضعیف نشده، بلکه قوی‌تر هم شده است.
همه تیم‌های ملی مشکل دارند
مشکلات ما گریبان همه تیم‌های ملی را در همه رده‌های سنی گرفته است. شما می‌بینید که تیم ملی ما هنوز سرمربی ندارد و در دیگر تیم‌های ملی رده‌های پایه هم مربیانی اصلح حضور ندارند. ملاک انتخاب مربیان اصلاً درست نیست. مربیان در تیم‌های پایه می‌آیند، نتیجه نمی‌گیرند و می‌روند و هیچ مقامی در فدراسیون فوتبال توضیح نمی‌دهد که فلان مربی چرا آمد و چرا رفت. تیم امید ایران هم یکی از همین تیم‌هاست که در این مشکلات غوطه‌ور است.
سیاسی کاری در انتخاب مربی
در تیم امید یک مربی کاملاً کارآمد مثل کرانچار را انتخاب می‌کنیم، اما ابزاری که برای نتیجه گرفتن او باید در اختیارش قرار بدهند وجود ندارد. یکی از مهمترین ابزار هر سرمربی، کادر فنی بسیار قوی متشکل از مربیان باتجربه، بزرگ و میدان دیده می‌باشد. دوستان در فدراسیون نیمکت را به کرانچار می‌سپارند اما با سیاسی کاری دستیارانی جوان برای او انتخاب می‌کنند تا نیمکت را بین استقلال و پرسپولیس تقسیم کنند.
امید چندانی به صعود نیست
در حالی که در مرحله گروهی میزبان بودیم، با چاشنی شانس به مرحله بعدی راه یافتیم و اگر واقع بین باشیم باید بگوییم به این تیم امید، برای المپیکی شدن امید چندانی نیست. این تیم که به نام «امید ایران» در آسیا حضور پیدا می‌کند توانایی قرار گرفتن در بین ۳ تیم برتر آسیا و راهیابی به المپیک را ندارد. اغلب بازیکنان این تیم نمی‌توانند پشتوانه خوبی برای تیم ملی بزرگسالان باشند.
ایراد از کرانچار نیست
حالا زمزمه شده که قرار است کرانچار را برکنار کنند. در حالی که اگر مشکلی هم هست، از کرانچار نیست. کرانچار یک مربی حرفه‌ای، کاربلد و امتحان پس داده است. اگر قرار باشد کرانچار را برداریم و بزرگترین مربی دنیا را هم جانشین او کنیم، با این امکانات و این مشکلات مدیریتی و این همکاری نکردن باشگاه‌ها، باز هم همین آش است و همین کاسه.
باشگاه‌ها نمی‌توانند
یکی از عمده‌ترین مشکلاتی که به صورت جزئی‌تر می‌توان به آن اشاره کرد این است که باشگاه‌ها در امر سازندگی و تیم‌های پایه عزم جدی ندارند. نتیجه گرایی بلای جان مدیران در باشگاه‌ها و به خصوص در باشگاه‌های بزرگ است و این باعث می‌شود که نگاهی جدی به تیم‌های پایه و سازندگی نداشته باشند. همین موضوع تبدیل به یک چرخه معیوب می‌شود که دود آن ابتدا به چشم تیم‌های ملی پایه و سپس به چشم تیم‌های باشگاهی و ملی بزرگسال می‌رود. یعنی فوتبال ما در آینده از این موضوع صدمه جدی تری خواهد دید.
