سیاه و سفید های جام دانکلوف برای ایران/ از بازگشت خوب یزدانی ها تا دست های خالی سرمربی!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ رقابت های کشتی جام دانکلوف در بلغارستان به پایان رسید و از میان چهار نماینده ایران سه کشتی گیر به مدال رسیدند. تیم ملی کشتی ایران که با حسن و رضا یزدانی، پرویز هادی و مصطفی حسین خانی به جام معتبر دان کلوف بلغارستان رفته بود، در نهایت با دو طلای حسن یزدانی و پرویز هادی و همچنین برنزی که رضا یزدانی گرفت، به کار خود پایان داد. پایانی که در مجموع برای هر سه وزنی که به مدال رسیدند اتفاق های خوبی در بر داشت.

با این حال ابتدا باید دید که چرا کشتی ایران تنها با چهار کشتی گیر راهی این تورنمنت شد؟!

• دست های خالی و ترس از شکست

یکی از حقیقت های تلخ کشتی آزاد ایران در این روزها، خالی بودن دست سرمربی در برخی اوزان است. اوزانی که دیدیم سرمربی تیم ملی نتوانست به جمع بندی برسد تا به هر ترتیب یک نماینده را به جام دان کلوف بفرستد و محک بخورد. یعنی کشتی گیرانی در اختیار سرمربی هستند که حتی نیاز به محک خوردن هم ندارند و مشخص است که نتیجه نمی گیرند.

تست کشتی گیران جدید و جوان هم هزینه دارد و آن هم باخت های پی در پی است که برای تیم اتفاق می افتد. باخت هایی که مشخص است غلام محمدی تمایلی به تجربه کردن آنها نداشته و ترجیح داده با همان چهار کشتی گیری که تصور می کند شرایط بهتری دارند راهی بلغارستان شود.

• یک شکست دیگر

شرایط در وزن مصطفی حسین خانی (74 کیلوگرم) هم تفاوت چندانی با اوزان غایب در دان کلوف ندارد. پس از باخت های پی در پی حسین خانی در جام ها و تورنمنت های مختلف در سال های اخیر، اگر کورسوی امیدی برای جانشینان و کشتی گیران پشت سر او وجود داشت، قطعا جایش را گرفته بودند و حالا دیگر برای چندمین بار شکست او را تماشا نمی کردیم!

• دو طلای ارزشمند

جام دان کلوف در دهه های گذشته جام بسیار معتبری بوده و اگرچه اکنون کمی از اعتبارش کاسته شده اما هنوز یکی از مهمترین جام های کشتی دنیاست. کما اینکه در دستور العمل های جدید اتحادیه جهانی کشتی، این تورنمنت در رنکینگ کشتی گیران و قرعه شان در رقابت های جهانی نیز تاثیر داشته و از این نظر هم اهمیت خاص خودش را دارد.

به این ترتیب کسب مدال های طلا در این جام اتفاق بسیار مهمی برای کشتی گیران مطرح و مدعی است. کما اینکه دیدیم جردن باروز در 74 کیلو همه رقبا را شکست داد و قهرمان شد. در 96 کیلو اسنایدر آمریکایی با شکست تمام رقبا روی سکوی اول ایستاد و در وزن 120 کیلوگرم هم پتریاشویلی قهرمان جهان اگر با مصدومیت مواجه نمی شد، رو در روی پرویز هادی در فینال قرار می گرفت. اتفاق هایی که نشان می دهد کشتی گیران برتر دنیا هم به این جام آمده بودند تا خودشان را محک و امتیاز لازم را کسب کنند.

به این ترتیب دو مدال طلایی که هادی و یزدانی بدست آوردند، اتفاق بسیار خوب و قابل توجهی بود. از یک طرف گرفتن طلای سنگین وزن حتی در یک جام بین المللی برای کشتی آزاد ایران ارزش بسیاری دارد و از طرف دیگر پرویز هادی با کارنامه نه چندان موفق در رقابت های جهانی به این مدال رسیده و امیدهای زیادی را برای رسیدن به مدالی خوشرنگ در رقابت های سال آینده زنده کرد.

طلای حسن یزدانی هم یکی از نقاط روشن این جام بود. یزدانی اگرچه سابقه طلایی شدن در المپیک و رقابت های جهانی را در کارنامه دارد اما پس از آن باخت عجیب در رقابت های جهانی گذشته و همینطور رفتن رسول خادم از تیم ملی، بازگشت قابل توجه و خوبی به تیم ملی و رویدادهای بین المللی داشت و نشان داد که می شود در سال های آینده هم روی مدال هایش حساب کرد.

از طرف دیگر یزدانی در این جام علی رغم نتیجه گیری و کسب طلا، نشان داد می تواند یکی از اصلی ترین نقاط ضعفش را اصلاح کند. نقطه ضعفی که خیلی ها بخاطرش به او انتقاد داشتند و علت باخت او به تیلور در رقابت های جهانی را هم همین ماجرا می دانستند.

نقطه ضعف یا ایراد اصلی کار حسن یزدانی این بود که خیلی فن نمی زد و بخش اعظم امتیازهایش را با خسته کردن حریف می گرفت. او در دان کلوف اما تلاش کرد با شیوه دیگری کشتی بگیرد و بیشتر به اجرای فن بپردازد. او البته در رده سنی جوانان فنون بسیاری را اجرا می کرد و حالا اگر بتواند با قدرت امروزش به آن دوران برگردد، هیچ کشتی گیری در دنیا نخواهد توانست او را شکست دهد.

• بازگشت پلنگ جویبار

در کنار همه این ها شاید برجسته ترین اتفاق این جام بازگشت رضا یزدانی به رقابت های بین المللی بود. یزدانی که پس المپیک 2016 ریو دیگر در هیچ رویداد بین المللی شرکت نکرده و تنها یک کشتی در لیگ برتر گرفته بود، پس از رفتن خادم به تیم ملی برگشت و با مدت کوتاهی، تمرین راهی بلغارستان شد.

یزدانی با کشتی های خوبی که گرفت به نیمه نهایی رسید اما در این مرحله به مصاف آندریتسف نایب قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن از اوکراین رفت و در یک کشتی نزدیک ۵ بر ۴ شکست خورد و راهی دیدار رده بندی شد. او در رده بندی حریفش را شکست داد تا دست خالی به ایران باز نگردد.

همین مدال برنز پس از دو سال و نیم دوری از دنیای کشتی برای رضا یزدانی کافی بود اما دو کشتی پایانی او نشان داد که آن چنان که باید و شاید آماده نیست و توان گرفتن چندین کشتی سنگین را ندارد. یزدانی هم در کشتیِ نیمه نهایی که به حریف اکراینی باخت و هم در رده بندی از لحاظ بدنی به شدت کم آورد. مسئله ای که اگرچه با توجه به زمان اندک تمرینات او و صد البته 34 ساله بودنش رابطه مستقیم دارد اما اگر او می خواهد سال آینده در رقابت های جهانی با رقبای سرسختی چون اسنایدر 22 ساله و سعد الله اف روس رقابت کند، باید بسیار بیش از این ها آماده باشد.