بازگشت والیبال به دوران داورزنی؛ خوب یا بد؟

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ نهایی شدن و اعلام رسمی بازگشت امیر خوش خبر، سومین تکه از پازل اقدامات افشین داوری در فدراسیون والیبال بود که بیش از هرچیز نشان داد این فدراسیون در راه بازگشت به دوران رئیس پیشین خودش است.

1. زمانی که احمد ضیایی به عنوان رئیس فدراسیون والیبال انتخاب شد، خیلی ها منتظر بودند تا ببینند او راه داورزنی را ادامه می دهد. اتفاقی که نه تنها نیفتاد بلکه مسیر حرکت نایب رئیس گذشته و رئیس وقت، دقیقا خلاف جهت با داورزنی بود. ضیایی یکی یکی تمام مدیران و مسئولان دوران رئیس قبلی را از فدراسیون بیرون کرد و نفرات جدیدی را بر سر کار آورد. از رئیس سازمان لیگ گرفته تا دبیر و خزانه دار و غیره. او در آخرین تصمیم که تلاش و البته صبر قابل توجهی برای انجامش به خرج داد، امیر خوش خبر را برکنار کرد که پر سر و صدا ترین تصمیمش هم بود. ضیایی البته پروسه برکنار کردن کولاکوویچ را هم به راه انداخته بود که عمر دوران مدیریتش کفاف نداد. 

2. قانون منع بکار گیری بازنشستگان احمد ضیایی را از کار برکنار کرد. او رفت و افشین داوری سرپرست فدراسیون شد. مدیری که از سوی وزارت ورزش آمد و البته تصمیماتش به طور کامل منطبق با سلیقه داورزنی است و والیبال را به دوران این مدیر باز می گرداند.

داوری در اولین اقدامش کولاکوویچ را که داورزنی به فدراسیون آورده بود، ماندنی کرد. سپس منوچهر پورحسن که به نوعی دست راست رئیس اسبق بود را به سازمان لیگ برگرداند و حالا هم در سومین گام با حرف و حدیث های فراوان، امیر خوش خبر را یک بار دیگر سرپرست تیم ملی کرد. آن هم با حکمی دو ساله! یعنی افشین داوری که خودش نهایت تا چند ماه آینده سرپرست است، حکمی دو ساله به سرپرست می دهد که در نوع خودش بسیار جالب است.

3. هر سه این تصمیمات که چه با دستور داورزنی و چه در قالب مشاوره به داوری انتقال داده شده باشد و یا حتی به طور مستقل گرفته شده باشد، والیبال را بیش از هرچیز به سمت دوران رئیس اسبق پیش می برد. داوری در انتخاب دبیر هم دقیقا با خط مشی داورزنی پیش می رود و یکی از بازیکنان سابق و در اصطلاح افراد والیبالی را برای سمت دبیری انتخاب کرده است. به این ترتیب چهارمین تکه پازل هم کامل می شود اما نکته اینجاست که آیا بازگشت به دوران رئیس اسبق، برای والیبال اتفاق خوبی است؟

4. دوران داورزنی اگرچه روزهای بسیار خوبی داشت و رشد چشمگیری به والیبال ایران داد اما تقریبا همه معتقدند که در سال های آخر در سراشیبی قرار گرفته بود. حواشی این رشته هر روز بیشتر می شد و کیفیت تیم ملی به عنوان ویترین فدراسیون هم پایین تر می آمد. پس اگر خود داورزنی هم قرار بود بماند، باید تغییرات قابل توجهی در سیستم مدیریتی و نفرات مورد استفاده اش ایجاد می کرد.

به گزارش جی پلاس؛ به این ترتیب شاید خیلی بیراه نباشد که بازگشت به دوران پایانی داورزنی را نوعی بازگشت به عقب مضر برای والیبال بدانیم. والیبالی که دیگر تک بردهای اتفاقی برابر تیم های بزرگ هوادارانش را خوشحال نمی کند و تمام مدیرانش بارها فریاد زده اند که به دنبال سکوی المپیک 2020 است. پس برای رسیدن به این هدف بسیار بزرگ، نمی شود به رویه ای که زمان و تجربه ثابت کرده تاریخ انقضایش سپری شده ادامه داد و انتظار موفقیت هم داشت.

البته از یک جهت هم اگر قرار باشد روند کنونی را با دوران احمد ضیایی مقایسه کرد، شاید بشود آن را نسبتا خوب دانست. البته نباید فراموش کرد که ضیایی عمر دوران مدیریتش آنقدر نبود که بشود درباره اش قضاوت کرد اما به هر ترتیب آرامش چندانی در این رشته وجود نداشت و حالا انتخاب ها آرامش را به والیبال برگردانده است؛ آرامشی که البته در آینده مشخص می شود خوب بوده یا خیر.