مرتضی پورعلی‌گنجی که در تابستان به اروپا، لیگ بلژیک و باشگاه یوپن رفته بود، در نقل و انتقالات زمستانی به لیگ ستارگان قطر برگشت تا پیراهن العربی را بر تن کند.
پورعلی‌گنجی 27 ساله که یکی از مدافعان ثابت ایران در سال‌های اخیر بوده، در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی‌پلاس سکوت خود را می‌شکند و درباره انتقال به العربی و حذف ایران از جام ملت‌های آسیا صحبت می‌کند.
** با انتقال به العربی همه را غافلگیر کردی. تو که تازه به اروپا رفته بودی، چه شد که به لیگ ستارگان برگشتی و پیراهن العربی را پوشیدی؟
من برای آرامش و خوشحالی خانواده‌ام زحمت می‌کشم و بازی می‌کنم. البته در اروپا اتفاق‌های خوبی برای من رقم خورد. با مصدومیتی که برایم پیش آمد، باز هم توانستم به زمین برگردم و برای یوپن بازی کنم. حتی بازوبند کاپیتانی یوپن در یکی دو بازی به من رسید و البته تجربه کار با مربی خوبی همچون کلود ماکله‌له را هم به‌دست آوردم. یوپن، انتخاب آخر من بعد از جام جهانی 2018 بود و با هدف پرش از این تیم به لیگ‌های معتبر به بلژیک رفتم. همه چیز خوب پیش رفت اما در نهایت تصمیم گرفتم به لیگ قطر برگردم و برای العربی بازی کنم. من برای رفاه خانواده‌ام بازی می‌کنم و این مهمترین دلیل بازگشتم بود.
** مگر خانواده‌ات نمی‌توانستند در بلژیک همراه تو باشند؟
فاصله‌ی ایران تا بلژیک 5 ساعت بود و البته دریافت ویزا برای خانواده‌ام هم تقریبا غیرممکن. همه‌ی اینها دست به دست هم داد تا به قطر برگردم و نزدیک خانواده‌ام باشم. حالا به راحتی می‌توانم خانواده را به قطر ببرم تا کنار من حضور داشته باشند. مگر چند سال می‌خواهم بازی کنم؟ 12 سال دور از خانواده بودم و به همین دلیل چنین تصمیمی گرفتم.
- نقش اسپانسر یوپن در این انتقال چقدر بود؟
اسپانسر یوپن قطری بود و به همین دلیل با چند تیم از لیگ ستارگان قطر مذاکره کردم اما در نهایت با العربی به توافق رسیدم. العربی تیم اسم و رسم‌داری است که تلاش می‌کند به جمع تیم‌های مدعی لیگ ستارگان برگردد. آنها به همین دلیل چند بازیکن جدید جذب کرده‌اند تا پیشرفت کنند و نتایج بهتری بگیرند.
** درباره‌ی انتقال تو، از اروپا به لیگ قطر هنوز قانع نشده‌ام! نمی‌شد در اروپا بمانی، پیشرفت کنی و خانواده‌ات را اینگونه خوشحال کنی؟
شرایط من با یک فوتبالیست جوانتر فرق می‌کرد. باور کنید در یوپن همه چیز مهیا بود. آنها به من احترام می‌گذاشتند و من هم همینطور. جای پیشرفت هم وجود داشت اما همه‌ی جوانب را در نظر گرفتم و العربی را انتخاب کردم. من 27 ساله هستم و از این به بعد باید برای آینده خودم و خانواده‌ام تلاش کنم. مطمئن باشید اگر 20 سال داشتم، در اروپا می‌ماندم و چندین سال تلاش می‌کردم تا پیشرفت کنم. دوری راه و البته نگاه به آینده باعث شد تا به قطر برگردم و به فکر کسب درآمد باشم. فکر می‌کنم حالا قانع شده‌اید که چرا به لیگ ستارگان برگشتم؟ (با خنده)
** نمی‌دانم این بحث کهنه شده یا همچنان تازگی دارد. می‌خواهم درباره‌ی پست اینستاگرامی بهداد سلیمی هم حرف بزنی. پستی که سر و صدای فراوانی به پا کرد و باعث شد بازیکنان تیم ملی علیه او موضع بگیرند.
بهداد سلیمی بچه‌ی مازندران است و احترام خاصی برای او قائلم. او به عنوان افتخار ایران و مازندران، تا جایی که توانسته و انرژی داشته برای ورزش ایران افتخار آفریده. بازیکنان تیم ملی هم مطمئنا تلاش می‌کنند و بیشترین انرژی‌شان را می‌گذارند تا تیم ملی نتیجه بگیرد. حداقل از طرف خودم می‌توانم این را بگویم که با جان و دل برای تیم ملی بازی می‌کنم. بارها سرم را جلوی توپ گذاشته‌ام تا مبادا اتفاقی بیافتد که توپ به دروازه‌ی تیم ملی برسد. بقیه‌ی بازیکنان همینطور. پای‌شان را گذاشته‌اند تا تیم ملی به موفقیت برسد. اینها منت نیست اما برای پرچم کشورمان زحمت می‌کشیم. حالا یک روز، روز خوب ما است و یک روز، روز بد. حرف‌های بهداد اصلا در شأن و شخصیت یک بازیکن تیم ملی نبود و دیدید که خودش هم عذرخواهی کرد.
** اما بحث اصلی بهداد درباره‌ی پاداش‌هایی بود که به بازیکنان تیم ملی پرداخت شد.
من نمی‌خواهم مقایسه کنم اما ما به جام جهانی رفتیم و درآمدی نصیب فدراسیون فوتبال شد. در جام ملت‌ها هم به ازای هر برد، پولی به فدراسیون دادند. او و همه‌ی ورزشکاران باید بدانند که ما هم زحمت می‌کشیم. نه تنها بهداد بلکه همه مردم باید به تمام رشته‌ها احترام بگذارند، تلاش ورزشکاران را نادیده نگیرند و بدانند که بازیکنان همه‌ی رشته‌ها برای شادی آنها تمام انرژی‌شان را صرف می‌کنند.
** ماجرای پاداش‌ها چه شد؟ سردار می‌گوید پاداشی نداده‌اند اما علیرضا بیرانوند نظر متفاوتی دارد. بالاخره پاداش را گرفتید یا نه؟
یکسری از پاداش‌ها را نگرفتیم و بخشی را که متعلق به قبل بود به ما دادند. در همین حد، حالا نمی‌دانم گرفتند و ندادند یا کلا نگرفتند.
** آخرین سوال هم به جدایی کارلوس کی‌روش از تیم ملی مربوط می‌شود. نظرت چیست؟
کی‌روش نسبت به بضاعت، شرایط و امکاناتی که در اختیار داشت، کارنامه‌ی موفقی به جا گذاشت و تمام تلاش خود را انجام داد تا تیم ملی شخصیت بگیرد. ما چمن نداریم، موضوعی پیش پا افتاده که نخستین آیتم برای موفقیت یک تیم است. حرف‌های کی‌روش، همه برای احترام به تیم ملی و بازیکنان بود. ما در جام ملت‌های آسیا قهرمان نشدیم که شاید دلیل آن بی‌تجربگی، بچگی و اتفاق بود اما نباید همه‌ی اتفاق‌های خوب را فراموش می‌کردیم. مقابل ژاپن هم تا وقتی که گل نخوردیم، بازی پایاپایی انجام دادیم. برای کی‌روش آرزوی موفقیت می‌کنم و دوست دارم در کلمبیا روزهای خوبی را تجربه کند. از طرفی امیدوارم هر کسی که جانشین کی‌روش می‌شود، روزهای موفقی را برای فوتبال ایران رقم بزند. هر چند با توجه به شرایط فعلی، حفظ این تیم ملی کمی سخت است.
