سرمربی سابق تیم ملی کشورمان گفت: من برای هر مربیای که سرمربی گری تیم ملی ایران را در اختیار میگیرد، آرزوی موفقیت دارم.
به گزارش جی پلاس؛ کارلوس کیروش از ایران رفت... منتقدانش میگفتند امکان ندارد به ایران برگردد و بعد از حذف تیم ملی در نیمهنهایی، مستقیم از امارات به پرتغال میرود، اما کیروش با تیم ملی به تهران برگشت تا برای چند ساعت ترس بخشی از ساختار ورزش ایران را در بر بگیرد که مبادا مهدی تاج و کفاشیان میخواهند بدون هماهنگی با وزارت، قرارداد او را باز هم تمدید کنند!
همین شد که بعضیها از تاج خواستند تا کیروش به تهران نرسیده، بیانیه خداحافظیاش را بنویسد. تاج در سایت فدراسیون فوتبال نوشت: «ممنون و موفق باشی» یعنی خوش آمدی... یک جور خداحافظی یواش و محترمانه با کیروش... بعد گفته شد کیروش آمده طلبش را بگیرد و تا پولش را نگیرد، نمیرود، اما کارلوس بدون هیچ هیاهویی صبح پنجشنبه برای همیشه از تهران رفت.
هرچند خودش در جواب دوستانی که میپرسیدند یعنی هرگز یکدیگر را نمیبینیم، میگفت: فردا روز دیگری است. هرگز نگویید دیگر احتمال دیدارمان وجود ندارد. همیشه فردایی وجود دارد.
کیروش هیچ شرط و شروطی هم برای دریافت طلب خود نگذاشت. به او گفتند AFC از محل مطالبات ایران، طلب تو را پرداخت میکند و کارلوس هم تشکر کرد و رفت. قوانین فیفا باعث شده خیال او راحت باشد که به پولش میرسد.
هر چند خودش دلش میخواست در ایران بماند؛ «برای مردی به سن و سال من، همین که فاصله پرتغال تا ایران یک پرواز ۵ ساعته هوایی است و فاصله پرتغال و کلمبیا بیش از ۱۴ ساعت، یک تفاوت عمده است و دلایل عاطفی و احساسی دیگر که به هر حال بعد از ۸ سال کار و زندگی دلبستگیهایی ایجاد میشود.»، ولی خودش که نمیتوانست بگوید با من تمدید کنید، «هیچ پیشنهادی برای تمدید به من ارائه نکردند. باید میرفتم. هر مسابقهای یک خط پایان دارد. هر نمایشی به پرده آخر میرسد. این مسیر هم تمام شد. بله، من دوست نداشتم اینگونه تمام شود، ولی تمام شد.»
مردم ایران با لبخندهایشان خاطرهای خوش برای کارلوس رقم زدند؛ «در امارات حمایتها از تیم ملی عالی بود، درست مثل استرالیا، برزیل، روسیه و هرجا که با تیم ملی ایران رفتیم و ایرانیها بودند. وقتی به ایران هم برگشتیم مردم با لبخند در فرودگاه، خستگی را از تن ما خارج کردند.».
اما جالبترین بخش حرفهای کیروش آنجاست که میپرسیم شنیدهای چه کسانی کاندیدای نشستن روی صندلی تو هستند؟ میگوید: «هیچ یک از مربیان در هیچ جای دنیا، نیمکت و صندلی برای خودشان ندارند. این صندلی متعلق به سرمربی تیم ملی ایران است و من برای هر مربیای که این پست را در اختیار میگیرد، آرزوی موفقیت دارم.»
این بار میپرسیم برای زیدان؟ مورینیو؟ کلینزمن؟ لوران بلان؟ این اسمها را شنیدهاید؟ نظرتان چیست؟ کیروش میخندد: «دوست دارند با مردم شوخی کنند.»