کاوشگر آژانس فضایی آمریکا به نام "نیو هورایزنز" (افق های نو) سه سال بعد از عبور از مجاورت پلوتون، در مسیر گذر از کنار یک جرم دورافتاده‌تر منظومه شمسی قرار دارد.
به گزارش سرویس علم و فناوری جی پلاس، کاوشگر قرار است در روز اول سال جدید میلادی از کنار این جرم ۳۰ کیلومتری به نام آلتیما تولی بگذرد. این دورافتاده ترین جرم در منظومه شمسی است - با فاصله ۶.۵ میلیارد کیلومتری از زمین- که ابزارهای ساخت بشر از آن بازدید می‌کنند.
کاوشگر از فاصله ۳۵۰۰ کیلومتری سطح یخی این جرم خواهد گذشت تا ضمن گرفتن عکس، اطلاعاتی درباره آن جمع آوری کند.
نیو هورایزنز سه سال پیش از کنار پلوتون، که زمانی نهمین سیاره منظومه بود اما حالا یک سیاره کوتوله دسته بندی می‌شود، عبور کرد.
کاوشگر با سرعت ۵۱ هزار کیلومتر در ساعت از کنار این جرم کوچک خواهد گذشت و اگر ابزارها و دوربین‌های آن درست هدفگیری نشده باشد ممکن است از ثبت جزئیات آن بازبماند.
الیس بومن، مدیر عملیات این ماموریت هفته پیش در نشست پاییزی انجمن ژئوفیزیک آمریکا در واشنگتن گفت: آیا می‌توانیم از فاصله ۳۵۰۰ کیلومتری این جرم عبور کنیم و کاری کنیم که جرم درست وسط عکس‌ها بیفتد و از ثبت صحیح آن بازنمانیم؟ این جنبه هیجان‌انگیز ماموریت و چالش ماست.
فضاپیمای نیو هورایزنز با ارسال عکس‌هایی از محل آلتیما در روزهای آینده به مسئولان اتاق فرمان کمک خواهد کرد ابزارهای آن را برای عبور از کنار این جرم تنظیم کنند.
در مورد این جرم چیز زیادی نمی‌دانیم؛ جرمی که حدود چهار سال پیش توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد تا هدف بعدی کاوشگر نیو هورایزنز بعد از عبور از کنار پلوتون مشخص شود. تصور می‌شود این جرم هم مثل دیگر اجرام مشابه آن در کمربند کایپر متشکل از غبار و یخی باشد که بیش از ۴.۵ میلیون سال قبل در زمان تشکیل منظومه شمسی شکل گرفت.
نظریه‌های علمی می‌گوید که چنین اجرامی معمولا کشیده یا قلوه‌ای هستند مثل سیب زمینی یا بادام زمینی. سطح آن باید خیلی تیره باشد چون در طول میلیاردها سال در اثر تابش اشعه‌های پرانرژی کیهانی از جمله اکس ری "سوخته" است.
نیو هورایزنز شکل، ترکیب و محیط آلتیما را بررسی خواهد کرد. دانشمندان امیدوارند آلتیما شناخت بهتری از چگونگی شکل گیری این اجرام دورافتاده به دست دهد. یک نظریه می‌گوید که اینها در اثر تجمع و توده شدن شمار زیادی ذرات کوچک تشکیل شده است.
اولین تصاویر فاصله نزدیک کاوشگر از این جرم قرار است روز دوم ژانویه به زمین برسد هرچند برای دیدن بهترین تصاویر باید تا سوم ژانویه صبر کرد.
با توجه به فاصله ۶.۵ میلیارد کیلومتری از زمین، رسیدن امواج کاوشگر بیش از شش ساعت طول خواهد کشید.
الن استرن، محقق اصلی نیو هورایزنز گفت: سرعت انتقال داده‌ها از کاوشگر پایین است. سرعت انتقال، حداکثر هزار بیت در ثانیه است و ۲۰ ماه طول خواهد کشید همه داده‌ها به زمین ارسال شود.
تیم کاوشگر از ناسا خواهد خواست بودجه ای برای ادامه این ماموریت اختصاص دهد. آنها امیدوارند که مسیر کاوشگر را تغییر دهند و به سوی حداقل یک شی دیگر کمربند کویپر در دهه آینده هدایت کنند. باتری نیو هورایزنز پلوتونیومی است که ممکن است به این کاوشگر اجازه دهد تا مدت‌ها به تماس با زمین ادامه دهد.
