آمار کلی و عناونی کسب شده توسط برانکو و کی‌روش، نتایج متفاوتی را به دست می دهد.
به گزارش خبرنگار ورزشی جی پلاس؛ اختلاف میان کارلوس کی روش و برانکو ایوانکوویچ، نه برای امروز است و نه دیروز. این دو یکی دو سالی است که با یکدیگر به مشکل خورده‌اند و دیگر خبری هم از حضور برانکو در تمرین تیم ملی و یا برعکس، تماشای تمرین پرسپولیس توسط کی‌روش نیست. تنها عکس مشترک این دو را چند سال قبل دیده‌ایم. جایی که برانکو با کت کرم‌رنگ در حال گپ زدن با کی‌روش است. این تنها تصویری است که از این دو به یاد داریم.
از اختلاف‌ها و دلایل‌شان که دیگر همه را خسته کرده اند که بگذریم، این روزها قیاس میان این دو مربی را در فضای مجازی و برخی رسانه‌ها می‌بینیم. یکی معتقد است کی‌روش در سطح بالاتری نسبت به برانکو قرار دارد و گروهی دیگر بر این عقیده‌اند که برانکو مربی بهتری است.
اگرچه کارلوس کی روش به لحاظ آماری و سوابق حرفه ای مربیگری در فوتبال دنیا اصلا قابل مقایسه با برانکو نیست و آثار فنی اش در ساختارسازی تیم ملی و شخصیت دادن به این تیم هم کلاس و جنس دیگری دارد اما برخی هم معتقدند از نظر توان فنی نمی توان به طور قاطع گفت چه کسی بهتر است. در عین حال بررسی رزومه این دو در تنها تیم مشترک‌شان شاید بتواند به این مقایسه و نتیجه آن کمک کند.
برانکو و کی‌روش هر دو سال‌هایی را روی نیمکت تیم ملی گذرانده‌اند. برانکو حدفاصل سال‌های 2002 تا 2004 و کی‌روش از 4 آوریل 2011 تا امروز. هر دو حضور در تورنمنت‌های بسیاری را تجربه کرده‌اند. برانکو با تیم ملی به جام ملت‌های آسیا رفته، در بازی‌های آسیایی شرکت کرده و در جام جهانی نیز حضور داشته است.
کارلوس کی‌روش نیز یک جام ملت‌های آسیا را با ایران تجربه کرده و 2 بار هم در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی نشسته است. هر دو مربی در تورنمنت‌های بزرگی شرکت کرده اند اما مقاطع زمانی مختلف و سخت تر شدن رقابت ها و افزایش قدرت رقبا کار را برای مقایسه سخت می کند.
مربی کروات از حیث کسب عنوان-در جایگاه بهتری به نسبت کی‌روش قرار دارد. برانکو همراه تیم ملی و در حضور علی دایی، یحیی گل‌محمدی و ابراهیم میرزاپور که بازیکنان بزرگسال تیم امید بودند، عنوان قهرمانی بازی‌های آسیایی بوسان را البته با ظهور و حضور علی کریمی به دست آورد. عنوانی که شاید یک مدال طلای آسیا برای کاروان ورزشی ایران به ارمغان آورد اما از حیث اعتبار فوتبالی تقریبا ارزش چندانی ندارد به ویژه اینکه تیم ملی از حداکثر توانش در استفاده از نفرات بزرگسال راهی این رقابت ها شد؛ در حالی که عمده کشورهای مدعی به بازی های آسیایی به چشم یک تورنمنت تدارکاتی پیش از مقدماتی المپیک نگاه می کنند و اتفاقا از چهره های جوان تر استفاده می کنند.
سرمربی پرسپولیس یک عنوان سومی هم در جام ملت‌ها همراه ایران به‌دست آورده. عنوانی که می‌توانست قهرمانی باشد اما شکست در ضربات پنالتی مقابل چین باعث شد تا دست ایران- در عین شایستگی- از تصاحب این افتخار کوتاه بماند. او یک صعود کمتر دشوار به نسبت گذشته هم به جام جهانی 2006 را در کارنامه دارد و در آن رقابت ها هم هرچند شاهد حضور نسل طلایی فوتبال کشور در یک تورنمنت بودیم اما با یک امتیاز از رقابت ها خداحاظی کردیم.
اما کی‌روش. مرد پرتغالی شاید هنوز عنوان قابل‌توجهی با تیم ملی به‌دست نیاورده باشد اما 2 بار ایران را به جام جهانی برده. یک بار در سال 2014 و دیگری 2018 که آسان تر شدن صعود به جام جهانی خود دستاورد فنی مهمی برای ملی پوشان است. همچنین عملکرد خوب ایران مقابل آرژانتین و نیجریه در جام جهانی 2014 و بهتر از آن مقابل مراکش و پرتغال در جام جهانی 2018 نشان از سیر صعودی شخصیت فنی و اعتبار تیم ایران دارد.
شکست مقابل عراق در جام ملت‌های آسیا در سال 2015 نقطه تاریک کارنامه کی‌روش روی نیمکت تیم ملی ایران است. هر چند در این بازی، ایران دقایق بسیاری را ده‌نفره بود و در نهایت هم مقابل عراق و با ضربات پنالتی شکست خورد. اگرچه کی روش تقریبا دو برابر مدت زمان حضور برانکو، هدایت تیم ملی ایران را بر عهده داشت اما اکثر کارشناسان فنی به ساختارپذیر شدن و صاحب سبک شدن تیم ایران در دوره مربیگری مرد پرتغالی اشتراک نظر دارند.
همچنین اگر آمار بازی به بازی برانکو و کی‌روش در مقایسه می‌کنیم. برانکو با احتساب بازی‌های آسیایی، 62 بار روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته، 36 برد به‌دست آورده، 17 بار مقابل حریفان به تساوی رسیده و 9 شکست نیز متحمل شده است. او 125 امتیاز روی نیمکت ایران کسب کرده، یعنی به طور میانگین به ازای هر بازی 2/01 امتیاز. در این بخش، آمار کی‌روش کمی بهتر از برانکو است. سرمربی پرتغالی تیم ملی در 7 سال و 9 ماه اخیر 91 بار روی نیمکت ایران نشسته که حاصل آن 54 برد، 25 تساوی و 12 شکست است. یعنی 187 امتیاز کسب کرده، به طور میانگین 2/05 به ازای هر بازی که 0/04 درصد بهتر از برانکو است.
