خیلی از آن‌هایی که آسم دارند نمی‌دانند دچار این بیماری هستند. در کودکانی که سرفه‌های مکرر و خس‌خس سینه دارند، تشخیص آسم همیشه هم ساده نیست و باید به سایر علت‌های این علائم نیز فکر کرد.
سایر مشکلات تنفسی مانند آمفیزم، برونشیت و عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی ممکن است علائمی مشابه آسم داشته باشند. فاکتور تشخیصی میان آسم و بیماری انسدادی ریه این است که آسم در سال‌های اولیه کودکی حملات خود را شروع می‌کند.
آمفیزم، برونشیت و عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی ممکن است علائمی مشابه آسم داشته باشند. فاکتور تشخیصی میان آسم و بیماری انسدادی ریه این است که آسم در سال‌های اولیه کودکی حملات خود را شروع می‌کند
کودکانی که خس‌خس سینه مکرر و مزمن دارند، چه سرفه کنند و چه نکنند و علائمی چون تنگی نفس و احساس گرفتگی در سینه داشته باشند باید از جهت آسم بررسی شوند. این بچه‌ها در واکنش به استفاده از اسپری بتاآگونیست بهتر می‌شوند که درمان تسکینی برای حملات خفیف آسم است. در کودکان زیر 5 سال، علائم متنوع‌اند و پزشک نمی‌تواند التهاب و جریان هوا در ریه را بسنجد.
اگر دچار مشکل تنفسی هستید که گهگاه بروز می‌کند باید از جهت آسم بررسی شوید. سرفه‌های پیاپی و خس‌خس مکرر سینه نیز شاخص‌های خوبی هستند که می‌توانند دلالت بر آسم داشته باشند. پزشک شما برای تشخیص دقیق، معاینات دقیق پزشکی انجام خواهد داد و سوابق پزشکی‌تان را بررسی خواهد کرد و سپس تست‌های تنفسی از شما می‌گیرد که شامل موارد زیر است:
اسپیرومتری یا تست عملکرد ریه: پزشک از ابزاری برای اندازه‌گیری هوایی که طی مدت زمان معینی به درون ریه می‌کشید و بیرون می‌دهید استفاده می‌کند. این تست، حین حملات و فوراً بعد از استنشاق اسپری، که گشادکننده‌ی مجاری است، انجام می‌شود.
حداکثر جریان بازدمی: این شیوه نیز سنجش دیگری برای عملکرد ریه است که میزان هوای بازدم در تنفس فرد را اندازه‌گیری می‌کند. حداکثر جریان بازدمی قبل از حمله‌ی آسم کاهش می‌یابد و شرایط وخیم‌تر می‌شود. خوب است که برای کنترل میزان جریان هوا، ابزار سنجش آن (پیک فلومتر) را به همراه خود داشته باشید تا مقدار حداکثر جریان هوای بازدمی نرمالتان را بدانید.
سایر تست‌های مورد استفاده عبارتند از: تست‌های آلرژی پوستی، آزمایش خون، تست ورزش و عکس از قفسه سینه.
آسم شما چقدر شدید است؟
شدت آسم باید سنجیده شود تا درمان مناسب انتخاب شود. خفیف‌ترین آسم با درجه یک و شدیدترین آسم با درجه چهار شناخته می‌شود.
ارزیابی شدت آسم به عنوان نقطه شروعی برای قرار دادن بیمار در گروه درمانی مشخصی به کار می‌رود. این ارزیابی در اولین مشاوره بین اپیزودهای حاد در بیماری که تحت درمان بلندمدت نیست اجرا می‌شود. ارزیابی شدت بیماری بستگی به تکرار علائم و ماکسیمم جریان هوای بازدم (در کودکان بالای 5 سال) دارد.
علائم به علائم روزانه و شبانه تقسیم می‌شوند (سرفه و خس‌خس سینه). حملات آسم معمولاً اپیزودیک (دوره‌ای) هستند و دوره‌ی میان حملات ممکن است روزها، ماه‌ها و یا حتی سال‌ها باشد؛ اما در موارد آسم شدید، حملات ممکن است هر روز باشند.
