به بهانه نزدیک شدن جام ملتهای آسیای ۲۰۱۹، سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا گزارشی درباره تاریخچه این رقابت‌ها منتشر و نگاهی هم به سوابق تیم ملی ایران کرده است.
به گزارش جی پلاس، در فاصله یک ماه به آغاز جام ملتهای آسیا در امارات، سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC)، مروری بر تاریخچه این رقابت‌ها داشته است و در بخش مربوط به سوابق تیم ملی ایران می‌نویسد: جمهوری اسلامی ایران در سه دوره نخست جام ملتهای آسیا نتوانست به مرحله نهایی صعود کند، اگرچه این کشور پیش از آن هم در سطح قاره‌ای توانسته بود خودش نشان دهد و آن زمانی بود که مدال نقره فوتبال اولین دوره بازی‌های آسیایی را سال 1951 در دهلی نو کسب کرد. آن موفقیت در نهایت زمینه‌ساز دوره سلطه‌ای بود که ایران از سال 1968 بر فوتبال آسیا پیدا کرد.
با افزایش تعداد شرکت کنندگان از 4 به 5 تیم، ایران در مرحله نهایی به تیم‌های رژیم اشغالگر قدس، میانمار، هنگ کنگ و چین تایپه ملحق شد، جایی که بازی‌ها در استادیوم امجدیه (شیرودی فعلی) تهران برگزار شد. داستان عاشقانه ایران و جام ملتهای آسیا با پیروزی 2 بر صفر این تیم بر هنگ کنگ آغاز شد. هر دو گل ایران در 20 دقیقه پایانی به ثمر رسید و این سرآغاز روندی بود که با سه پیروزی دیگر همراه شد تا تیم تحت هدایت محمود بیات با رکورد صد درصد پیروزی (4 پیروزی از 4 بازی) از کسب اولین قهرمانی‌اش اطمینان حاصل کند. 4 سال بعد، ایران دوباره قهرمان شد. در آن دوره که تعداد تیم‌ها به 6 تا افزایش پیدا کرد، شکل برگزاری رقابت‌ها از (شیوه‌ای که در 4 دوره اول رقابت‌ها مورد استفاده قرار گرفت) تغییر کرد و مرحله حذفی هم به آن اضافه شد. ایران در گروهش صدرنشین شد و بالاتر از تایلند و عراق قرار گرفت و در همان حال کره جنوبی قهرمان دوره رقابت‌ها هم بالاتر از کامبوج و کویت در گروهش صدرنشین شد.
ایران در مرحله نیمه نهایی کامبوج را 2 بر یک شکست داد و کره جنوبی هم در ضربات پنالتی بر تایلند غلبه کرد. به این ترتیب دو تیمی فینالیست آن دوره جام ملتهای آسیا شدند که سه قهرمانی از 4 قهرمانی قبلی لیگ ملتهای آسیا به نام آنها ثبت شده بود. گل اول بازی که توسط علی جباری به ثمر رسید را پارک لی چون پاسخ داد تا بازی مساوی شده و به وقت‌های اضافه کشیده شود، جایی که حسین کلانی گل برتری را در دومین وقت اضافه زد و ایران را برای دومین دوره متوالی قهرمان آسیا کرد.
4 سال بعد اما حتی اتفاقات بهتری در انتظار ایران بود و «تیم ملی» یک بار دیگر قهرمان ظاهر شد و برای سومین بار متوالی این افتخار را کسب کرد، رکوردی که هنوز تیمی موفق به تکرار آن نشده است. 6 تیم دیگر برای برگزاری مرحله نهایی گرد هم آمده بودند و یک بار دیگر ایران به آسانی به مرحله نهایی صعود کرد و این بار بالاتر از عراق و یمن در گروه دوم. کویت تیم تازه وارد به رقابت‌ها هم در گروه یک بالاتر از چین و مالزی صدرنشین شد.
ایران در وقت‌های اضافه چین را شکست داد و کویت به 30 دقیقه اضافه نیاز داشت تا بر عراق غلبه کند. به این ترتیب مدافع عنوان قهرمانی در فینال به مصاف کویت رفت و یک مصاف تماشایی مقابل 100 هزار تماشاگر ورزشگاه آزادی شکل گرفت که در آن ایران پیروز و برای سومین بار پی‌در‌پی قهرمان شد.
علی پروین، کسی که تنها گل آن بازی را به ثمر رساند، گفت: کویت آن زمان بسیار قوی بود، یک تیم قوی که همراه با ایران به فینال صعود کرده بود. بازی نفسگیری بود. در محوطه جریمه کویت، یکی مرتکب اشتباهی شد و من به توپ رسیدم و به لطف خدا توانستیم توپ را شوت کنم و گل بزنم.
