بررسی علل ناکامی کشتی ایران در مجارستان از زبان دلیریان

به گزارش جی پلاس، کشتی ایران در مسابقات جهانی 2018 بوداپست ناکام مطلق بود. در 20 وزن تنها سه مدال برنز گرفتیم و این یکی از ضعیف‌ترین نتایج کشتی ما در تاریخ بود. حرف و حدیث در مورد انتخاب نفرات هم کم نبود، در وزن 92کیلوگرم کشتی آزاد که خیلی‌ها معتقد بودند حق محمدجواد ابراهیمی است که به جهانی برود و در 72 و 82 کیلوگرم کشتی فرنگی، جایی که محمدعلی‌گرایی از 77 کیلو به 72 کیلوگرم بازگشت تا به این شکل علی ارسلان از تیم ملی حذف شود و پشتام که برنده مبارزه با ‌گرایی در انتخابی‌ها بود در مسابقات جهانی حضور داشته باشد. سعید عبدولی هم که در انتخابی‌ تیم ملی به خاطر جنجال‌آفرینی محروم شده بود، پیش از اتمام محرومیتش بخشیده شد و در مسابقه انتخابی درون اردویی که خیلی‌ها اساسا برگزاری‌اش را اشتباه می‌دانستند، یوسف قادریان را شکست داد و به عضویت تیم ملی درآمد درحالی که از آمادگی خوبی سود نمی‌برد. در همین خصوص پای صحبت سرپرست سابق تیم ملی و عضو فعلی شورای فنی کشتی فرنگی که پیش‌بینی‌ ناکامی را کرده بود، نشستیم. 

 زیرکتف‌های نمایشی

همه ما در وضعیتی که پیش آمده مقصریم، هرچند من و حسن رنگرز مخالف تصمیمات پایانی شورای فنی بودیم. واقعا نمی‌دانم باید چه چیزی گفت. بیش‌تمرینی و بیش‌اردویی به تیم ما لطمه زد. بچه‌ها فنی نداشتند که بزنند. زیرکتف‌هایی که می‌زنند نمایشی است و نمی‌توانند بعد از آن فن اجرا کنند و تنها برای هل دادن حریف است. بچه‌های ما سالی به 12 ماه در اردو هستند، چگونه می‌توانند در شهرهای خود تمرین کنند و در انتخابی تیم ملی خوب نتیجه بگیرند؟ پس باز هم می‌توانند با اردوی کمتر در مسابقات رسمی نتیجه بگیرند. برنامه‌های ما اشکال داشت.

 عبدولی و طلایی که پرید

در مسابقه انتخابی درون اردویی وزن 82کیلوگرم وضعیت سعید عبدولی را دیدم و نظرم را در جلسه شورای فنی هم بیان کردم. گفتم که با اعزامش مخالم، هرچند با این کیفیتی که 82کیلوگرم داشت، اگر سعید فقط در سه اردوی تیم ملی حضور داشت، شایسته‌ترین فرد برای مدال طلا بود. او متاسفانه اصلا آماده نبود. در مورد محمدعلی‌گرایی هم همین‌طور. او حیف شد، اگر در وزن خودش(77کیلوگرم) مبارزه می‌کرد روی سکو می‌رفت اما چون وزن زیادی کم می‌کرد در 72کیلوگرم نتوانست خوب کار کند.

 فرنگی‌کاران بی‌هنر

هنوز هم منتظرم که گزارش کسانی که در بوداپست همراه تیم بودند را بشنوم. همه آنها آنقدر عجیب شده بودند که انگار در غذای‌شان سم ریخته بودند. هم بچه‌های آزاد و هم بچه‌های فرنگی مسخ شده بودند! مگر می‌شود یکدفعه تیم این‌ شکلی شود؟ باید حتما آسیب‌شناسی شود. البته فرم تمرینات کشتی‌فرنگی باید به 30 سال قبل برگردد. کشتی‌گیر برای مدال جهانی باید از هر انگشتش فن ببارد! با ایستادن و هل دادن نمی‌شود نتیجه گرفت. متاسفانه این روزها خیلی از کشتی‌گیران ما فنون را نمی‌شناسند، اصلا نمی‌دانند دست در شکن، سگک، کنده حمال‌بند و... یعنی چه؟ در قانون جدید دست خیلی باید اکتیو باشد. متاسفانه تمرینات ما اصلا با قوانین جدید هماهنگ نبود و باز هم تاکید می‌کنم که بیش‌تمرینی پدر تیم را درآورد. اینها عوامل اصلی شکست کشتی‌گیران ما بود و در مرحله بعدی شاید استرس رفتن و نرفتن روی کشتی‌گیر تاثیر گذاشته بود.

مدیر و سرمربی بدون کاریزما

این روزها خیلی‌ها انتقاد می‌کنند که بعضی‌هایش اصلا درست نیست. «تغاری بشکند، ماستش بریزد، جهان گردد به کام کاسه‌لیسان.» تا دو ماه قبل از اینکه تیم به دانمارک برود سرپرست‌شان من بودم. سال گذشته هم در ایندورگیم و آسیایی قهرمان شدیم و در جهانی نیز نایب‌قهرمان شدیم، اما سرپرست تیم تغییر کرد چون من جلوی خیلی از کارها را می‌گرفتم. تیم بزرگ‌تر می‌خواهد، یکی که تیم را جمع‌وجور کند. شما نگاه کنید؛ از وقتی علی بیات هم از تیم کشتی آزاد رفته آنها نیز دچار مشکل شده‌اند چون بچه‌ها بیات را قبول داشتند. دیدید که در آخرین اردو چه تضادی بین سرمربی و مدیر تیم به وجود آمد. بچه‌های تیم متوجه این اتفاقات می‌شوند و از این مساله سوءاستفاده می‌کنند. شما کامنت‌ها را در فضای مجازی بخوانید، خیلی‌ها این دو نفر را قبول ندارند چون هر دو جوانند و شاید کاریزما نداشته باشند. آنهایی که این روزها حرف از نبود محمد بنا می‌زنند باید بدانند که او به تنهایی نمی‌توانست باعث ارتقای تیم شود، اما خداوکیلی کاریزما داشت.

 خوش‌شانسی خودجوش چینی‌ها

حالا یک چیز واقعا برای من سوال شده، مشکلات و اشتباهات ما سر جایش اما واقعا چگونه می‌شود که قرعه‌های هر 20 ملی‌پوش ما به این شکل باشد. اگر از یک میلیارد و میلیون‌ها چینی بپرسی که آیا سنگین‌وزن آنها مدال جهانی می‌گیرد یا نه، پاسخ همه آنها منفی است، اما این چینی از یک گروه ساده به فینال می‌رسد و پرویز هادی ما باید همه مدعیان دنیا را شکست دهد و آخرش هم به فینال نرسد. من واقعا نمی‌توانم قبول کنم که آنجا اتفاق خاصی نیفتاده باشد.