محبوبیت شهریار در اندونزی

به گزارش جی پلاس، سونامی بخش قابل ملاحظه‌ای از استان آچه در اندونزی را درنوردید و صحنه‌هایی را به وجود آورد که هنوز هم پس از گذشت ۱۳سال دیدن آن‌ها ذهن بینندگان را  مشغول ،کامشان را تلخ و حتی گاهی اوقات چشم‌هایشان را پر از اشک می‌کند .غول سهمگین و بی‌رحمی که خاستگاه آن دریا بود،به هیچ کس رحم نکرد.از پیرزنان و پیرمردان  دنیا دیده گرفته تا کودکانی که هنوز فرصت نکرده بودند با زیبایی‌های جهان آشنا شوند .عمق فاجعه به حدی بود که کشورهای بسیاری در دنیا برای کمک به سونامی زدگان اندونزی وارد عمل شدند اما متأسفانه فاجعه بزرگتر  و اتفاق تلخ‌تر از آنی بود که جامعه جهانی فکرش را می‌کرد. ۴۵۰.۰۰۰ نفر کشته شدند! انسان‌هایی که نزدیک به نیمی از آنها حتی جسدهایشان هم پیدا نشد! آچه داغدار شد، اندونزی لباس غم  پوشید  و جهان با چشمانی اشک‌بار برای درگذشتگان این فاجعه شمع روشن کرد.اتفاقی  فراموش‌نشدنی که حالا دیگر بخشی از تاریخ این کشور محسوب می‌شد به همین خاطر مسئولان اندونزی و استان آچه در صدد برآمدند تا ابعاد این واقعه بسیار بزرگ را برای تمام مردم جهان به نمایش بگذارند و حالا ماحصل تلاش آنها به مجموعه‌ای فرهنگی تحت عنوان "موزه سونامی" بدل شده است .موزه ای که در عین نشان دادن ابعاد وسیع این فاجعه،امید به زندگی را نیز در دل بازدیدکنندگان خودش زنده نگاه می‌دارد .

صدای پای فاجعه
هنگام وارد شدن به این موزه  شما را از داخل یک دالان تاریک به سمت تالار اصلی راهنمایی می‌کنند .دالانی که صدای ضبط شده از سونامی برایتان پخش می‌شود و لحظاتی پس از آغاز این موسیقی رعب اور،باران مصنوعی هم به صورت شما می‌خورد تا فضا کاملاً ملموس‌تر شود .حالا  باید  خودتان را باید برای دیدن عکس‌هایی  تلخ آماده کنید .عکس‌هایی که توسط عکاسان اندونزیایی و سایر کشورها پس از وقوع سونامی گرفته شد

کودکان در آب
پس از رسیدن به انتهای دالان ،تالاری نسبتاً کوچک انتظارتان را می‌کشد که چند مانیتور در آن قرار گرفته است .هر کدام از این مانیتورها تعدادی از عکس‌های برگزیده سونامی سال 2٬004 را به نمایش می‌گذارند.عکس‌هایی  تلخ و تکان‌دهنده که نشان می‌دهد این غول بدقدم حتی به کودکان هم رحم نکرد.تلخی عکس‌ها به قدری زیاد است که  برخی از حاضران را به گریه می‌اندازد .تعدادی از عکس‌های حاضر در موزه سونامی برنده جوایز متعددی از جشنواره‌های معتبر شده‌اند .

مسجد و خانه پابرجا
قسمت بعدی موزه سوژه  جالبی برایمان دارد .مسجد و خانه‌ای که بر اثر سونامی تخریب نشدند .مسجد بیت الرحمان در این حادثه تخریب نشد.مسجدی که در حال حاضر یکی از مهم‌ترین مساجد شهر اچه محسوب می‌شود .از طرف دیگر، یک منزل مسکونی نیز در مقابل حمله امواج سهمگین از تخریب مصون ماند و حالا به موزه شهر آچه بدل شده است .

بغض مادر فرانسوی
در قسمتی از موزه سونامی ،آهنگ و ترانه ای غمگین نظرها را جلب می‌کند . راهنمایان توضیح می‌دهند که این ترانه در واقع لالایی بومی  مادران شهر آچه برای کودکان خودشان است که پس از وقوع سونامی توسط یکی از خوانندگان معتبر اندونزیایی برای همدردی با پدر و مادرانی که  که کودکان خودشان را از دست داده بودند، اجراشد.هم‌زمان با گوش دادن به این که اهنگ غمگین ،

چهره بسیار ناراحت یک خانم اروپایی نظرمان را جلب کرد .وقتی با او در رابطه با سونامی و موزه مربوط به آن  حرف زدیم، با صدایی بغض‌آلود گفت: وقتی این اتفاق افتاد ،پسر من یک ساله بود .آن زمان هنگامی که صحنه‌های سونامی را از تلویزیون در فرانسه تماشا می‌کردم ،خودم را به جای مادرانی می‌گذاشتم که کودکانشان را از دست داده‌اند .حالا پسرم 15 ساله شده اما با دیدن موزه انگار دوباره به‌همان روز‌های آغازین پس از سونامی برگشته ام و پیش خودم فکر می‌کنم که برای هیچ پدر و مادری اندوهی پزرگتر از این نیست که مرگ فرزندش را ببیند .

محبوبیت شهریار
... حاضران در موزه سونامی شهر اچه از دیدن اتباع ایرانی در آن مکان ابراز شگفتی و در عین حال خوشحالی می‌کردند .آنها تأکید داشتند که با تبلیغات درست می‌توان این موزه را به همه دنیا و البته گردشگران کشورمان معرفی کرد.در حیاط موزه هم به احترام بازدیدکنندگان ایرانی و هیات همراه،گروهی از پسران جوان مراسم سنتی استان آچه را برگزار کردند .مراسمی که در سازمان ملل متحد نیز به عنوان یک اثر ملی ثبت شده است .در خلال تماشای آن،یکی از افراد بومی حاضر در حیاط وقتی متوجه یک ایرانی بودن ما شد ،با شور و اشتیاق بسیار زیادی از علاقة خودش به علی دایی و اینکه یک کار فوق  ستاره فوتبال ایران را در مالزی از نزدیک ملاقات کرده است برایمان حرف زد تا متوجه شویم که شهریار حتی در اندونزی هم طرفدار دارد.