بهرام شفیع، مجری و گزارشگر تلویزیون امروز بعد از ظهر دار فانی را وداع گفت.
جی پلاس- مونا کلهران مقدم: دهه 60 ، یکشنبه شب ها و برنامه ورزش و مردم. مگر می شود از یادش برد. برنامه ای که با بهرام شفیع جان گرفت، رشد کرد و حالا شاید برای همیشه به پایان برسد. شفیع یکی از آن نسل قدیمی ها بود. نسلی که همین طور ایستاده ایم و رفتن شان را نگاه می کنیم. دقیق یادم نیست اما نخستین اصطلاحات فوتبالی را او بود که یاد بچه های دهه شصت داد. "مثل تیری که از چله کمان رها شده" حالا خودش تیر شد و از چله کمان مرگ رها. در بحبوحه جنگ، آنجا که فقط شبکه اول و دوم سیما بودند یک هفته انتظار برای دیدن برنامه اش که زمانی نبود! مرد ریش پروفسوری، مرتب و با آن صدای خش دار و کش دار. یک برنامه ورزش و مردم بود یک بهرام شفیع. مثل بچه اش بود. بچه ای که بزرگش کرد و هیچ وقت دوست نداشت از آن دل بکند. حتی اگر عده ای زیادی از منتقدین با هم می گفتند: «دوره اش دیگر گذشته است، برنامه اش چیزی ندارد و ....» او ایستاد، جنگید و زیر بار حرف منتقدین نرفت اما ورزش و مردم را برای 4 دهه نگه داشت. می گفت بعد از برنامه 90 پر مخاطب ترین هستند اما فرق است بین شبکه اول با شبکه سوم. باورش این بود شبکه یک رسمی تر است و اصلا هم شوخی ندارد. خودش زیاد شوخی می کرد، با آن خنده های مخصوص اش.خنده هایی که بریده بریده بود و گاها مهمان و مخاطب را ناراحت می کرد.او هم یکی بود مثل همه آنهایی که دوست داشت باشد، دوست داشت دیده شود و دوست داشت زحمتی که کشیده مثل یک میراث برایش بماند. حالا خودش رفته و میراثش مانده...
سه شنبه ساعت 19:30. او همانقدر ساده رفت که برنامه اش بود. یک سکته قلبی و تمام.حالا می تواند مجری دائمی ورزش و مردم در بهشت باشد. حالا می تواند فارغ از همه حرص و جوش هایی که خورد دیگر به بازنشستگی اش در فدراسیون هاکی فکر نکند و زودتر از اینکه او را بازنشسته کنند خودش بازنشسته شود. روحت شاد بهرام خان شفیع. اینجا چراغ ها را برای نسل بعدی تو، برای همکاران جوانت و برای همه کسانی که از جنس برنامه ات، مردمی بودن روشن نگه خواهند داشت. دلم مان برایت تنگ می شود، بدرود.
