ناسا با سازندگان فیلم‌های علمی تخیلی همکاری می کند
سازمان فضایی ناسا همکاری‌های فرهنگی گسترده‌ای به طور رسمی با سازندگان مجموعه فیلم‌های علمی و تخیلی در حوزه فضا داشته و بسیاری از دانشمندان فعلی این سازمان در کودکی خود مسحور داستان‌ها و مجموعه‌های علمی- تخیلی در حوزه فضا بودند.
به گزارش جی پلاس، مجموعه فیلم‌های علمی تخیلی ساخته‌شده در اواسط دهه هشتاد میلادی، الهام‌بخش بسیاری از کودکان آن روزگار بوده و مجموعه‌هایی چون داستان‌های استار فلیت (Starfleet) و استار ترک (Star Trek) جز محبوب‌ترین برنامه‌های تلویزیونی این روزگار به شمار می‌رفت که بسیاری از کودکان را به سمت نویسندگی داستان‌های علمی و تخیلی و یا کار در ناسا سوق داد.
فعالیت اصلی و واقعی ناسا، اکتشاف فضا است اما مهندسین، دانشمندان و فضانوردان قطعاً رویاهای گمشده خود را در داستان‌های علمی و تخیلی ایزاک آسیموف و فیلم‌هایی چون جنگ ستارگان جستجو می‌کنند.
امی ماینزر (Amy Mainzer)، ستاره‌شناس ناسا در این رابطه می‌گوید: «من همیشه فیلم‌ها و کتاب‌های علم تخیلی را دوست داشتم. این فیلم‌ها به شما امکان می دهد تا روی ایده های خود تمرکز کرده و ببینید که تا چه حد مناسب و قابل اجرا هستند.»
روز یکم اکتبر مقارن با شصتمین سالگرد ناسا است. ناسا یا آژانس فضایی ایالات‌متحده امریکا در سال ۱۹۵۸ فعالیت خود را آغاز کرد، در همان سال نمایش‌های تخیلی از بیگانگان فضایی موجی از وحشت و جاذبه را در میان مردم تزریق کرده و. در طول دهه بعد، فیلم‌های علمی تخیلی هالیوودی پیشرفته‌تر شده ، و ناسا ارتباط خود را با این فرهنگ را پذیرفته است. در حقیقت این فیلم‌ها می‌توانند دستاوردهای فضایی را باورپذیر کرده و دانشمندان را به سمت پیروزی‌های بزرگ‌تر سوق دهد.
عشق به موضوعات علمی تخیلی در تار و پود سازمان فضایی ناسا ریشه گسترانده و این سیاست، بخشی از گسترش عمومی ناسا است. برای نمونه این آژانس سعی در پیدا کردن سیاره‌های جنگ ستارگان داشت و دانشمندان ناسا برای ایجاد ارتباط بهتر با عموم مردم و طرفداران Comic-Cons ،با ویلیام شاتنر، کاپیتان کرک و برخی از شخصیت‌های فیلم‌های تخیلی Star Trek ، برای تبلیغ مجموعه Parker Solar Probe، همکاری کردند. البته این علاقه بین دانشمندان و فیلم‌های تخیلی فضایی، دو طرفه بوده و ویلیام شانتر (William Shatner) از بازیگران مشهور مجموعه استار ترک در این رابطه می‌گوید: «این فوق العاده است که نایا ایده های تخیلی را به علم، نزدیک کرده و تحقق می بخشد، وقتی به فعالیت‌های واقعی ناسا نگاه می کنید، شباهت زیادی به فیلم‌های علمی - تخیلی دارند. روی سخن من با گروهی از کارکنان ناسا است که به شکار شهاب سنگ ها و اخترک ها پرداخته، کوتوله های فضایی را مطالعه می‌کنند و گام در بخش های تاریک و ناشناخته فضا گذاشته و ما در یک حوزه مشترک با یکدیگر احساس تفاهم داریم.»
شما ممکن است مایک فینک را به عنوان بازیگر قسمت پایانی Star Trek: Enterprise در سال ۲۰۰۵ دیده باشید اما در حقیقت او یک فضانورد ناسا است که ۳۸۱ روز در فضا به سر برده است.
وی در برنامه: «من فینیک 51 ساله»، اطلاعات و تجربیات خود را در مورد تجربه سفر به فضا در فیلم‌های تخیلی را به عنوان یک تجربه سورئال توصیف می‌کند، وی در این رابطه می‌کند. «شما احساس می کنید که در یک سفینه فضایی واقعی هستید، اما دود و آینه های زیادی در این فضا وجود دارد. در دنیای واقعی و ایستگاه بین‌المللی فضایی، شما نمی توانید هر دکمه ای را تصادفی را فشار دهید.»
به باور این فضانورد که تجربه حضور در دنیای مجموعه‌های علمی و تخیلی را نیز دارد، هر لحظه از فعالیت‌های فضایی در ناسا با هیجان و ترس همراه است از مشکلات و اختلالات پرواز آپولو ۱۳ در سال ۱۹۷۰ تا کشف نشت هوا در ماه اگوست سال جاری در ایستگاه بین‌المللی فضایی، هر کدام یک سوژه جذاب و هیجان‌انگیز هستند.
وی ایزاک آسیموف و رابرت آ. هاینلین را به عنوان نویسندگان مورد علاقه خود معرفی کرده و می‌گوید در طول مأموریت‌های خود در ایستگاه بین‌المللی فضایی، بیش از ۱۰۰ کتاب علمی تخیلی را مطالعه کرده و اصولاً خواندن این‌گونه کتاب‌ها در ایستگاه بین‌المللی فضایی، یک تجربه عجیب و خارق‌العاده محسوب می‌شود.
مرزهای مشترک داستان‌های تخیلی و واقعیت
مایک رایمن کارمند ۶۱ ساله ناسا می‌گوید من در کودکی، داستانی از ایزاک آسیموف را خواندم که در آن یک سفینه فضایی آسیب‌دیده در مدار اطراف یک سیارک به دام افتاده بود. در سال ۲۰۱۱، فضاپیمای بدون سرنشین ناسا با نام داون Dawn برای مطالعه به سیارکی به نام وستا نزدیک شد. رایمن، که از سال ۱۹۸۶ میلادی در آزمایشگاه پیشرانش جت در کالیفرنیا پیوسته بود، مدیر و مهندس ارشد مأموریت داون محسوب می‌شد. وی در این رابطه می‌گوید:«این واقعا جالب بود که بتوانید فضاپیمایی را به این دنیای دوردست ارسال کنید. موضوعی که دقیقا مشابه موضوع داستان‌های علمی و تخیلی کوتاهی بود که من در دبیرستان خوانده بودم.»
دیدگاه تان را بنویسید