دختری 16 ساله هستم. از سه سال پیش به پسری که از خودم چهار تا پنج سال بزرگ تر و فامیل هم هست، دل بستم و مدتی ارتباط پیامکی داشتیم که خیلی هم طول نکشید و گفت این کار درست نیست در صورتی که می دانم حرفش برخلاف شخصیت و طرز فکرش است.
به گزارش جی پلاس، دختر در ادامه گفت: سعی کردم فراموشش کنم ولی هر بار در جمع های خانوادگی می بینمش، حالم بد می شود. چه طور باید حس متقابلش را بفهمم؟ گاهی به من خیلی توجه می کند. پدر ندارد، وضعیت مالی مشابهی داریم ولی فرهنگ مشابه نداریم. به نظرتان باید او را فراموش کنم؟
مشاور خطاب به او نوشت:
شکل گیری روابط عاطفی در سن 13 سالگی از سوی شما با پسر 17 یا 18 ساله از فامیل به نظر زود هنگام بوده و اگر از سوی شما تعریف عشق و ازدواج دارد ولی معمولا از سوی پسر، بیشتر تعریف سرگرمی و تفریح دارد. در ضمن تصمیمات و کنش های این سن چه در شما و چه در طرف مقابل تان به شدت هیجان مدارانه و متغیر است تا مدبرانه و با ثبات و همین است که سرکار از عبارت «می دانم حرفش برخلاف شخصیت و طرز فکرش است» استفاده می کنید.
به او وابسته شدید
بنا بر پیامک تان و به احتمال زیاد به پسر مورد علاقه تان وابسته شده اید و همه فکر و ذهن شما را مشغول خود کرده که تمایل دارید به هر نحوی که شده از رنجش این همه فکر بی حاصل خلاص شوید. اولا باید به این اعتقاد و باور برسید که ازدواج در سن و شرایط شما و وی، چندان شدنی نیست و گاه محال و در ثانی بعید است پسری در سن وی توان ازدواج با شما را داشته باشد. سوم این که آیا اصلا وی به ازدواج با شما اصرار دارد یا صرفا می خواهد با شما رابطه معمولی داشته باشد که تشخیص این دو برای شما ممکن نیست و نیاز دارید فرد خبره سومی به شما کمک کند که بهترین گزینه مشاور و روان شناس خانواده است.
نگاه مدبرانه داشته باشید نه خودمحورانه
پذیرش آن چه طرح شد در گام نخست، زمینه را فراهم خواهد کرد تا به موضوع نگاه مدبرانه داشته باشید نه صرفا خود محورانه. تصمیم شما برای ادامه رابطه یا ختم آن به این بستگی دارد که تعریف درست و منطقی از رابطه داشته باشید.
برای مثال اگر برای شما مسجل شود که پسر فقط قصد دوستی و تفریح داشته و دارد آیا حاضر به ادامه رابطه با وی هستید؟ یا فرض محال اثبات شود که وی قصد ازدواج داشته و دارد، چه تصمیمی خواهید گرفت؟ در مجموع حتی اگر فرض دوم درست باشد فقط درصد اندکی از امکان ازدواج شما شکل گرفته و موضوعات کفویت زوج و انتظارات خانواده ها از جمله مهریه و بده بستان های معمول بین خانواده عروس و داماد مانده است و از همه مهم تر موافقت و رضایت خانواده ها بر ازدواج این چنینی در این سن و شرایط که معمولا مخالفت جدی به همراه دارد نیز مانع جدی بر سر ازدواج شما خواهد بود.
ازدواج تان پایدار به نظر نمی رسد
نکته مهمی که شما باید به آن دقت کنید، این است که برای یک ازدواج با دوام، گرم و صمیمی، وجود میل و عشق فقط شرط لازم است و نه کافی. عشق بین زوج به هیچ وجه مساوی با خوشحالی و خوشبختی زوج در آینده نخواهد بود بلکه توان و قابلیت رفتاری و مهارتی و شناختی زوج در حفظ این علاقه مندی و حتی افزودن به آن شرط لازم برای بقای کیفی ازدواج خواهد بود که تجربه و علم نشان می دهد این موضوع در ازدواج های با سن بالاتر از سن شما محقق تر خواهد شد و ازدواج در سنین کم و صرفا بر اساس نیاز یا میل دوطرفه از دوام چندانی برخوردار نخواهد بود. در مجموع توصیه اکید می کنم برای گرفتن تصمیم دقیق و معتبر به هیچ وجه فقط بر منطق و هیجان خود یا پسر مورد علاقه تان اتکا نکنید که به شدت سو گیری می شود و خودشیفته مآبانه خواهد بود چراکه برای رسیدن به معشوق هر مسیر و وسیله ای قابل توجیه می شود.
