کاوه رضایی از وقتی پیراهن بروژ را پوشیده، در تمام بازی‌ها حضور داشته و در ترکیب ثابت نیز قرار گرفته است.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، نخستین بازی کاوه رضایی مقابل اندرلخت بود. پیراهن شماره 10 بروژ را پوشید و 90 دقیقه مقابل یکی از تیم‌های مدعی لیگ بلژیک بازی کرد. هر چند گل نزد اما یک بازیکن موثر بود. بخصوص در پرس‌ها تا نظر مثبت ایوان لکو-سرمربی بروژ- را به خود جلب کند.
برای بازی مقابل زولته وارگیم هم رضایی در ترکیب ثابت حضور داشت. دیداری که در خانه حریف برگزار شد اما بروژ توانست با نتیجه 5 بر 2 پیروز شود. رضایی یکی از گل‌ها را زد و البته در دقیقه 66 تعویض شد تا برای بازی بعد آماده باشد. بازی بعد، این بار در رده ملی. چون قرار بود کاوه بعد از بازی مقابل وارگیم، به ایران بیاید و در اردوی تیم ملی شرکت کند اما آسیب دیدگی این اجازه را به او نداد. رضایی از فهرست تیم ملی برای بازی مقابل ازبکستان حذف شد، در بلژیک ماند و آماده بازی برابر لوکرن شد.
در میان تعجب، کاوه مقابل لوکرن از ابتدا در ترکیب قرار گرفت و نشانی از آسیب‌دیدگی نیز در ساق‌های او مشاهده نشد. رضایی 74 دقیقه بازی کرد و با تصمیم لکو تعویض شد تا خود را آماده بازی حساس مقابل دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا کند. البته درباره آسیب‌دیدگی کاوه، حرف و حدیث‌های فروانی وجود دارد. او با اعلام بخش رسانه‌ای تیم ملی، به دلیل آسیب‌دیدگی جدی قادر نبود ایران را در تاشکند و بازی مقابل ازبکستان همراهی کند. دیداری که سه شنبه، 20 شهریور برگزار شد.
کاوه اما تنها سه روز بعد برای بروژ در خانه و مقابل لوکرن بازی کرد و البته آنقدر دوید تا نشانی از یک بازیکن مصدوم در زمین نباشد. رضایی هر چند در دقیقه 74 تعویض شد اما این تعویض به دلیل مصدومیت نبود. رضایی در سه روز از این رو به آن رو شد. برای بازی با ازبکستان مصدوم بود اما مقابل لوکرن و در لیگ بلژیک نه. به نظر می‌رسد یک جای ماجرا ایراد دارد. یا باشگاه بروژ به دلیل حساسیت بازی مقابل لوکرن و بوریسیا دورتموند به درستی اطلاع‌رسانی نکرده و یا مسئولان تیم ملی برای کاوه و حضور او در بلژیک، ارفاقی اینچنینی در نظر گرفته‌اند.
رضایی مصاحبه نمی‌کند، باشگاه بروژ هم در سکوت مطلق به‌سر می‌برد اما مدیران فدراسیون فوتبال و مسئولان کادر فنی تیم ملی می‌توانند دلیل وقوع این اتفاق را توضیح بدهند. اینکه چطور یک بازیکن برای بازی در تیم ملی مصدوم است اما می‌تواند برای تیم باشگاهی‌اش بازی کند. آن‌هم به فاصله تنها سه روز!
