تشخیص و درمان ارزان ناباروری مردان

به گزارش جی پلاس، پروفسور رضا نصرتی برگزیده نوزدهمین جشنوراه بین المللی تحقیقاتی رویان در بخش جنین شناسی و ناباروری مردان مجری طرح «میکروفلویدیکس برای باروری مردان» اظهار کرد: ناباروری، یک مشکل سلامتی با اثرات اجتماعی – اقتصادی است که زندگی بیش از ۵۰ میلیون زوج را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است.د

وی با بیان اینکه بررسی مایع منی و انتخاب اسپرم بخش مهمی در تشخیص و درمان ناباروری به حساب می آید، افزود: با این وجود، روش های مرسوم کنونی پرهزینه، زمان بر و مستعد خطای اپراتور هستند که نتیجه درمان و احتمال بارداری را تحت تاثیر قرار می دهد.

به گفته وی، روند افزایشی ابتلا به ناباروری در سطح جهان، توجه فوری به این مسئله، درک چالش های اساسی آن و رفع کاستی های موجود در تشخیص و درمان آن را ضروری جلوه می دهد از این رو در صدد بر آمدیم تا این پروژه را با نگاه به این موضوع پیش ببریم.

دکترای جنین شناسی و آندرولوژی از استرالیا بیان کرد: با استفاده از نتایج این پژوهش شیوه ای سریع و ارزان با کمک روش های میکروفلویدیکس برای مطالعه، بررسی و انتخاب اسپرم، جهت تشخیص و درمان ناباروری مردان ارائه کردیم زیرا میکروفلویدیکس امکانات سودمندی برای تشخیص و درمان ناباروری فراهم می کند. 

وی خاطر نشان کرد: در این پژوهش از میکروفلویدیکس برای درک بیوفیزیکی حرکت اسپرم، توسعه رویکرد مبتنی بر کاغذ در بررسی مایع منی و دستیابی به روشی سریع برای انتخاب اسپرم مناسب، استفاده کردیم.

وی در خصوص روند پژوهش بیان کرد: ابتدا از میکروفلویدیکس و میکروسکوپ فلورسانت برای ثبت و توصیف به بعدی حرکت نزدیک به سطح اسپرم، با وضوح در حد نانو، برای اولین بار، استفاده کردیم سپس با بهینه کردن قابلیت های بیوشیمیایی و الکتروکاینتیک روش مبتنی بر کاغذ، تکنولوژی مقرون به صرفه و سهل الوصولی برای بررسی مایع منی و تمامیت DNA اسپرم، در منزل را فراهم اوردیم.

نصرتی عنوان کرد: در نهایت، با استفاده از توان شناگری طبیعی اسپرم  و حرکت آن بین ۵۰۰ میکروکانال با آرایش موازی، ابزاری برای انتخاب سریع اسپرم ساختیم که بازتابی از رفتار طبیعی اسپرم در بدن بود. این ابزار میکروفلویدیکس به صورت بالینی و با استفاده از نمونه های انسانی آزمایش و نتایج حاصل از آن با نتایج حاصل از روش های مرسوم کنونی را مقایسه کردیم.

وی اظهار کرد: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، اسپرم در شرایط دو بعدی و در حالت لغزیدن (slither) به شکلی که بدن اسپرم به صورت موازی سطح قرار گرفته باشد و تاژک آن در فضای دو بعدی حرکت کند، مسافتی در حدود یک میکرومتر را می پیماید؛ اسپرم انسان در حالت لغزیدن ۵۰ درصد سریع تر حرکت می کند.

برگزیده جشنواره تحقیقاتی رویان گفت: وسیله ای بر اساس روش مبتنی بر کاغذ ساختیم که می تواند در زمان اندک (۱۰ دقیقه) و با هزینه اندک آزمایش های مربوط به باروری مردان را در منزل انجام دهد و سه خصوصیت غلظت، زنده مانی و حرکت مهم مایع منی را به صورت خودکار و با استفاده از روش های آنزیمی و رنگ سنجی محاسبه کند.

نصرتی بیان کرد: نتایج حاصل از استفاده دستگاه ۱۰۰ درصد با نتایج حاصل از روش های مرسوم کنونی مطابقت داشت. به علاوه، بر همین اساس روشی سریع، دقیق و کم هزینه برای بررسی تمامیت ماده ژنتیکی اسپرم ابداع کردیم که با وجود هزینه بری کمتر نتایجی منطبق با روش های مرسوم ارائه می کند.

وی افزود: در مورد انتخاب اسپرم، با استفاده از روش میکروفلویدیکس، انتخاب اسپرم سالم و بررسی تمامیت ژنتیکی به طور همزمان و در حجم زیاد ممکن شد. این کار بر روی یک چیپ انجام می‌شود که ۱ میلی لیتر از منی را در کمتر از ۲۰ دقیقه بررسی می کند.

وی افزود: مقایسه نتایج حاصل از این چیپ با نتایج حاصل از روش های مرسوم نشان داد، استفاده از چیپ کیفیت ماده ژنتیکی اسپرم های انتخاب شده را ۸۰ درصد بهبود بخشیده است.

دکترای جنین شناسی و آندرولوژی افزود: نتایج این پژوهش نشان داد که با استفاده از روش های میکروفلویدیکس می توان آزمایش های مربوط به کیفیت منی و انتخاب اسپرم را سریعتر، ارزان تر و دقیق تر انجام داد و رفاه و آرامش بیشتری برای مردان مبتلا به ناباروری فراهم ساخت.

دکتر رضا نصرتی دانشیار گروه مهندسی هوافضا و مکانیک دانشگاه موناش استرالیا است. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه امیرکبیر، کارشناسی ارشد خود را در همان رشته از دانشگاه تهران و دکترای خود را از دانشگاه تورنتو دریافت کرده است.

وی هم اکنون مشغول به تحصیل در مقطع پسادکترا در دانشگاه کوبین است. او یکی از پیشگامان در زمینه میکرو فلوپیدها در ناباروری مردان و روش های کمک باروری است.

نصرتی بیشتر به مطالعه و استفاده از مکانیک مقادیر کم مایعات در روش های کمک باروریف زیست شناسی پایه، پزشکی ترجمانی، حسگرهای زیستی و علوم محیطی می پردازد.

همچنین این پروژه پروژه  ۵ مقاله دارد و یکی از مقالات ارسالی در مجله ای با ضریب نفوذ ۱۳.۸۵ به چاپ رسیده است.