بهترین خلبان اف 4 از نظر یک نشریه جنگی امریکایی کیست؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: سال 1328 بود که حسین[1] در روستای بصل کوه از توابع رامسر به دنیا آمد. کودکی هایش در روستا گذشت و همان جا بود که دوران تحصیل را به پایان رساند.

تقویم که به سال 1349 رسید، حسین برای گذراندن خدمت سربازی راهی شد و این ایام دو سالی گذشت و از آنجایی که حسین بسیار به خلبانی علاقه داشت، وارد دانشکده خلبانی نیروهای هوایی شد و دوره مقدماتی پرواز را گذراند می خواستند برای دوره پیشرفته او را به امریکا بفرستند که زمانی فرصت خواست تا دیداری با خانواده تازه کند و در این ملاقات مادر را در امور مالی خود وکیل کرد تا همه حقوق ماهیانه اش را خرج فقرا و نیازمندان کند.

دانشگاه شپارد و سپس دانشگاه تگزاس دو مرکز تحصیلی بودند که حسین در آنجا تخصصش را گذراند و آنقدر خوش درخشید که عنوان دانشجوی ممتاز را به خود اختصاص داد و مایه افتخار ایرانیان تا جایی که همه اساتیدش از او به عنوان یک دانشجوی برجسته یاد می کردند؛ همین ایام بود که حسین به دلیل مهارت خاصی که در خلبانی کسب کرده بود موفق به گذراندن دوره شلیک موشک ماوریک[2] شد.

حسین با کسب گواهینامه خلبانی هواپیمای اف 4 به کشور بازگشت و پایگاه ششم شکاری بوشهر شد محل خدمتش.

جنگ تحمیلی آغاز شد و مسئولیت های حسین سنگین و وقت آن رسیده بود تا مهارت هایش را به رخ دشمن بعثی بکشد.

نیروی هوایی دو عملیات را طراحی کرد که یکی از آنها سهم پایگاه هوایی بوشهر بود و هدفش پایگاه شعیبیه در استان بصره.

حسین مامور شد تا با مهارتی که در شیرجه زدن داشت، راهی عملیات شود، همین کار را کرد و همه اهداف عملیات البرز را با موفقیت بمباران کرد و به پایگاه بازگشت.

عملیات مروارید طراحی شد و روز هفتم آذر ماه سال 59 همزمان نیروهای دریایی و هوایی ارتش دو اسکله البکر و الامیه عراق را مورد حمله قرار دادند. او در این عملیات چنان رعشه بر تن ناوچه های عراقی انداخت و پشت سر هم آنها را مورد اصابت قرار داد.

خسارت او در این عملیات به ارتش رژیم بعث چیزی در حدود 240 میلیون دلار بود که در شکار ناوهای اوزا، مین جمع کن ها، ناوهای نیروبر و اژدرافکن ها بود تا جایی که عراقی ها او را حسین ماوریک یا قاتل اوزا نام گذاشتند.

تبحر حسین تا جایی بود که از هواپیمای خودش پیاده و با سوار شدن بر هواپیمای دیگر ناوها را مورد اصابت قرار می داد و آنقدر در استفاده هواپیمای اف 4 و مانورهای مختلف مهارت داشت که در هر شیرجه می توانست چندین هدف را مورد اصابت قرار دهد.

هدایت هواپیمای اف 4 به وسیله حسین، مساله ای بود که نشریات جنگی امریکا چه در زمان حیاتش و چه پس از شهادتش به آن پرداختند تا جایی که در سال 2006 یکی از این نشریات ویژه نامه ای درباره مهارت های پروازی، ابتکار عمل و خلاقیت های او منتشر کرد و از او به عنوان بهترین خلبان اف 4 جهان نام برد.

باز هم جمعی از بهترین های نیروهای هوایی برای عملیاتی سرنوشت ساز دور هم جمع شدند و حسین نیز یکی از آنها بود و قرارشان این بود که پایگاه های الولید را که عراق همه هواپیماهایش را در این نقطه ذخیره کرده بود، مورد حمله قرار دهند. پانزدهم فروردین ماه سال 60 بود که عملیات صورت گرفت و حسین نیز باز خوش درخشید و با مانوری زیبا همه بمب های خود را بر اهداف از پیش تعیین شده ریخت.

حسین کار را به جایی رساند که بعثی ها برای مرده یا زنده اش جایزه گذاشتند.

ماموریتی دیگر به پایگاه داده شد و این بار هم خلعتبری برای انجامش انتخاب شد و هدف، پشت سر نیروهای پشتیبانی عراق بود که باید به شدت بمباران می شد و... در حین عملیات حسین متوجه خانه های متحرکی شد و به جای بمباران هدف، آنها را مورد اصابت قرار داد و با مهارتی که ویژه خودش بود با یک شیرجه همه آن خانه ها را از بین برد و بلافاصله به پایگاه برگشت و مساله را در گزارشش توضیح داد.

فردایش خبر رسید که او گل کاشته است و موفق شده با این عملیات، 48 افسر عالی رتبه و دو ژنرال ارتش بعث را که داخل خانه های متحرک بودند از بین ببرد.

بیش از 70 عملیات برون مرزی را در کارنامه خود به ثبت رساند و پزشکان از او خواستند که دیگر پرواز نکند اما حسین گوشش به این حرفها بدهکار نبود و حفظ آرامش مردم و کشورش برایش بیشتر از جان خودش اهمیت داشت.

بهار 64 در راه بود و همه خود را برای رفتن نزد عزیزانشان آماده می کردند اما حسین چنین قصدی نداشت و وجدانش به او اجازه رفتن نمی داد شاید به او الهام شده بود که باید راهی سفر آخرت شود. و درست اولین روز از سال جدید او را به مهمانی آلاله ها دعوت کردند و برای همیشه خستگی های سال های سخت جنگ به پایان رسید و حسین آرام گرفت.