برنز ارزشمند نوشاد عالمیان با شکست در نیمه نهایی/ عالمیان:پدرم چندین سال منتظر این لحظه بود

به گزارش جی پلاس، در ادامه مسابقات تنیس روی میز بازی‌های آسیایی 2018 و در مرحله نیمه نهایی مسابقات انفرادی نوشاد عالمیان از ساعت 13 به وقت محلی به مصاف لیو گایوآن از چین رفت.

عالمیان گیم اول را خوب شروع کرد و پایاپای با حریف قدرتمند خود در امتیازگیری بالا آمد ولی در نهایت این گیم را با نتیجه 12-10 واگذار کرد. گیم‌های دوم و سوم نیز با نتیجه 11-7 و 11-6 به سود پینگ پنگ باز چینی به پایان رسید. در گیم چهارم و گیم نهایی حریف چینی موفق شد با نتیجه 11-3 نوشاد عالمیان را شکست دهد و به فینال این رقابت ها راه پیدا کند.

عالمیان برای رسیدن به مرحله نیمه نهایی ابتدا مقابل ورزشکار ویتنامی به پیروزی رسید. در مرحله یک هشتم مقابل حریفی از کره جنوبی به برتری دست یافت و سپس در مرحله یک چهارم مقابل پینگ پنگ بازی از هنگ کنگ پیروز شد. عالمیان در پایان مشترکا در جایگاه سوم این مسابقات قرار گرفت و توانست مدال برنز را کسب کند. بعد از سال 1966 این سومین مدال برنز ایران است که در رشته تنیس روی میز در بازی‌های آسیایی به دست آمد.

نوشاد عالمیان پس از کسب مدال برنز پینگ‌پنگ بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ ، بیان‌ کرد: خدا را شکر که توانستم این مدال را بگیرم. من برای آن تلاش کرده بودم و پینگ‌پنگ ایران و خودم به این مدال نیاز داشتیم.  روز گذشته (جمعه) بازی خوب و حساسی را با نماینده هنگ کنگ داشتم که نفر دهم جهان بود. امروز هم با نفر چهارم جهان رقابت کردم که واقعا بازیکن قوی بود. در شروع مسابقه خوب کار کردم، اما سرویس‌های این بازیکن چینی اذیتم کرد و نتوانستم بازی خوب خودم را ادامه‌ دهم.

او ادامه‌ داد: با این حال خدا را شکر می‌کنم که توانستم مدال بگیرم و این مدال برایم بسیار مهم بود. این که یک بازیکن غیر از شرق آسیا بیاید و مدال بازی‌های آسیایی را کسب کند واقعا جالب است و فکر نمی‌کنم که در سال‌های اخیر چنین اتفاقی افتاده باشد.

عالمیان در پایان گفت‌: مردم من را ببخشند که نتوانستم این حریف چینی‌ام را شکست دهم. من برای برد آمده بودم و می خواستم به فینال بروم، اما نشد و واقعا حریفم قوی بود. ان‌شاء‌الله در دوره‌های بعدی تلاش می‌کنم تا مدال خوش رنگ‌تری را بگیرم. باید از پدر و مادرم تشکر کنم که در تمام تمرینات من سختی کشیدند و در کنارم بودند. به ویژه‌ پدرم که چندین سال منتظر چنین لحظه‌ای بود.  از همسرم هم تشکر می‌کنم که نبودن‌هایم را تحمل کرد.