نگاهی به وضعیت بهداشتی روستاهای زلزله‌زده کرمانشاه

به گزارش جی پلاس، «چهل روز است که بدنم را نشسته‌ام. دو دست لباس هم بیشتر ندارم. وضع خانواده‌های دیگر هم همین‌طور است.» اینها را طوبی می‌گوید که یک نوزاد 8 ماهه هم دارد و از اهالی روستای کوئیک در ثلاث باباجانی است. او می‌گوید: «وقتی زلزله آمد تا دو سه روز که هیچ خبری از کمک نبود، بعد از آن آب و غذا بین ما توزیع شد. این روزها آب را با تانکر به روستا می‌آورند و ما همین که بتوانیم برای خوردن و نظافت اولیه استفاده کنیم هنر کرده‌ایم دیگر آبی برای شست‌وشو وجود ندارد.»

 

مشکل طوبی فقط آب نیست بلکه در این هوای سرد حتی اگر آب هم به‌اندازه کافی باشد، بدون امکانات کافی نمی‌توان حمام کرد. او می‌گوید: «اینجا اصلاً حمام ساخته نشده، حمام خانه‌هایمان خراب‌شده و من تن خودم و بچه هشت ماهه‌ام را با حوله و دستمال خیس تمیز می‌کنم.»

 

کمال یکی دیگر از اهالی روستا است و می‌گوید: «آن‌قدر بدبختی داریم که حمام رفتن برایمان اولویت نیست اما اگر امکانش بود خودمان را تمیز می‌کردیم. ما گاهی با دبه سرمان را می‌شوریم اما هوا خیلی سرد است نمی‌شود این را زیاد انجام داد.»

 

به نظر می‌رسد بچه‌ها بیشتر از هر کس از این وضعیت آسیب می‌بینند آن هم در شرایطی که فضای بازی و زندگی‌شان هم چندان پاکیزه نیست و انواع آلودگی‌ها در محیط دیده می‌شود. کمال که خودش یک دختر و یک پسر دارد از وضعیت بد سرویس‌های بهداشتی شکایت دارد و می‌گوید: «توالت‌ها از چادرمان خیلی دور است. گرم کردن بچه‌ها برای خواب خیلی سخت است، وقتی در نیمه‌شب نیاز به قضای حاجت داشته باشند خیلی سختمان می‌شود. تا آنها را به دستشویی برسانیم خیلی اذیت می‌شوند برای همین خیلی وقت‌ها جلوی خودشان را می‌گیرند و تا صبح به خودشان می‌پیچند. ما اگر متوجه شویم به هر سختی شده آنها را به دستشویی می‌بریم اما خیلی وقت‌ها تا صبح نمی‌فهمیم که بچه طفل معصوم چقدر عذاب کشیده است.»

 

او ادامه می‌دهد: «در روزهای اول مردم مجبور بودند در گوشه و کنار قضای حاجت کنند اما نمی‌شد به آن وضعیت ادامه داد برای همین بعضی‌ها مسیر چاه فاضلاب خانه‌هایشان را از زیر آوار پیدا کردند بعضی‌ها هم چاله‌ای کندند اما هنوز نتوانسته‌ایم یک توالت درست‌وحسابی بسازیم و بچه‌هایمان خیلی اذیت می‌شوند. خانمم می‌گوید اینطوری بچه‌ها مریض می‌شوند اما چاره‌ای نیست.»

 

ابراهیم شکیبا معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه درباره وضعیت بهداشتی مردم زلزله‌زده می‌گوید: «ما اول باید این را بگوییم که مسئولان زحمت زیادی کشیده‌اند. من از روز اول در جریان کار بودم و دیدم که همه به میدان آمدند با این وجود هنوز هم مشکلات زیادی وجود دارد که کمبود چشمه توالت و دهانه حمام یکی از آنها است.»

او ادامه می‌دهد: «وضعیت شهرها از این نظر خوب است اما مردم روستاها به‌شدت در فشار هستند تا جایی که با گذشت نزدیک به 40 روز از وقوع زلزله هنوز بعضی از مردم نتوانسته‌اند استحمام کنند.»

 

او ادامه می‌دهد: «کمبود آب باعث می‌شود که مردم خودشان هم نتوانند برای نظافت کامل اقدام کنند. در حال حاضر لوله‌های آب در برخی روستاها خالی هستند و آب مورد نیاز مردم به صورت بطری و تانکر به دستشان می‌رسد. در چنین شرایطی رسیدگی به امور بهداشتی خیلی سخت می‌شود. این موضوع به‌خصوص زنان و کودکان را تهدید می‌کند.»

 

شکیبا مشکل دفع فاضلاب را هم یکی از معضلات بهداشتی مردم در روستاها زلزله‌زده می‌داند و می‌گوید: «وضعیت دفع فاضلاب هم نگران کننده است. شیوه این کار در بسیاری از روستاها درست نیست و اقدامی هم برای اصلاح این وضعیت نشده است.»

 

او سرمای هوا را مانعی برای شیوع بیماری بین مردم نمی‌داند و می‌گوید: «درست است که هوا سرد است اما سرما نمی‌تواند از شیوع برخی بیماری‌ها جلوگیری کند به همین دلیل هم نگرانی‌های ما از اپیدمی شدن بیماری‌ها به دلیل عدم رعایت نکات بهداشتی وجود دارد.»

 

شکیبا وضعیت روحی مردم را به طور مستقیم در ارتباط با وضعیت بهداشتی آنها می‌داند و می‌گوید: «وقتی 40 روز از زلزله گذشته باشد و فردی هنوز نتوانسته باشد غبار حادثه را از تنش بشوید مطمئناً وضعیت روحی بدی پیدا می‌کند ضمن اینکه به‌طور کلی رعایت بهداشت در زندگی افراد روی سلامت روحی آنها و کاهش اضطراب‌هایشان تأثیر می‌گذارد.»