نیاز جدی به بازنگری و بازتعریف ارتباط جوانان و دولت

اما جوانان به دنبال چه نوع ارتباطی با این مسئولان هستند؟ آیا به دنبال جایگزینی آنها هستند؟ 

من فکر می کنم جوانان مایلند انرژی و خلاقیت و نوآوری شان را با مشورت و تجربه مسوولان باسابقه همراه سازند و در توسعه کشورمان نقش آفرین شوند. 

به نظرم با تجربه طولانی ای که از کار با جوانان دارم این رابطه را می توان در دسته های زیر تقسیم بندی کرد:

١. جوانانی که مایلند با مسوولان گفتگو کنند و افکار و اندیشه و سوال و ابهام و انتقاد و نظر و پیشنهادشان را به مسئملان منتقل کنند و نظر و پاسخ آنها را بشنوند و تعامل مستمر داشته باشند. 

٢. جوانانی که طرح و ایده و برنامه ای دارند که مایلند در جایی ارایه دهند و مورد حمایت قرار گیرند تا مسیر موفقی را طی کنند.

٣. جوانانی که کسب و کار و فعالیت تولیدی(خدمات/محصولات) خود را دارند ولی در بازار رقابتی توان لازم را ندارند و تمایل به دریافت تسهیلات یا حمایت خرید از تولیدات یا ... را دارند. 

٤. جوانانی که در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، هنری، سیاسی مشارکت داوطلبانه نهادمند دارند(عضو سمن یا ... هستند) و خلاقانه و عاشقانه برای حمایت از جامعه و توسعه اجتماعی گام بر می دارند و توقع دارند مورد حمایت مادی و معنوی دولت باشند.

٥. جوانانی که در ساختار سیاسی و اجرایی کشور نقش آفرین هستند و در موقعیت های مختلف نقش موثری ایفا کرده اند و انتظار طبیعی آنها این است که در مسوولیت و مدیریت های اجرایی دولت جایگاه مناسب و متناسب با تجربه و سوابقشان را داشته باشند. 

٦. جوانانی که در حوزه علمی مدارجی کسب کرده اند و انتظار دارند در مراکز علمی و دانشگاهی جذب شوند.

٧. جوانانی که در حوزه علم و فناوری وارد شده و دانش را به فرآورده کاربردی تبدیل کرده اند، متوقعند تا بازار خرید فناوری آنها در داخل و خارج تسهیل و حمایت شود.

٨. جوانانی که بیکارند و توقع دارند فرصت و بستر اشتغال را دولت برایشان فراهم سازد.

٩. نوع دیگری از روابط نیز مد نظر هست که در نوشته های دیگر به آنها خواهم پرداخت.

همچنین بر این نکته تاکید می کنم نیاز جدی به بازنگری در بازتعریف ارتباط جوانان و دولت وجود دارد و باید سیاستها و برنامه های ارتباطی مناسبی تدوین و  طراحی و به اجرا گذاشته شود و توسعه این ارتباطات در خدمت توسعه ملی قرار داده شود.