تنبیه دانش آموزان و ناتوانی ما در مقابله با این پدیده
جالب است بدانید بر اساس آیین‌نامه مدارس تدوین شده حتی تنبیه به وسیله مشق و جریمه نوشتن هم تخلف محسوب می‌شود.
به گزارش جی پلاس، چنانچه ماده ۷۷ آیین‌نامه می‌گوید: «اعمال هر گونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی برای تنبیه ممنوع است و در اعمال تنبیهات نباید بین دانش‌آموزان تبعیض و استثنائی قائل شد.»
«امسال معمولا به فاصله چند روز یک بار خبری از تنبیه بدنی دانش‌آموزان منتشر شده است. سال تحصیلی ۹۵-۹۶ شاید رکورددار مساله تنبیه بدنی دانش‌آموزان یا حداقل افشای موارد تنبیه باشد، زیرا در ماه‌های گذشته بارها خبرهای تنبیه شدید بدنی دانش‌آموزان از سوی مدیر، معلم و... به ویژه در رسانه‌های مجازی بازنشر شده است.
تنبیه بی‌رحمانه دانش‌آموزان قائنی
آخرین مورد علنی شده از تنبیه دانش‌آموزان مربوط به تصاویری است که در هفته نخست بهمن در شبکه‌های مجازی دست به دست شد که حاکی از ضربات بی‌رحمانه معلم به سر و صورت و بدن دانش‌آموزان بود. علت اصلی چنین تنبیه بی‌رحمانه‌‌ای کم شدن نمره دانش‌آموزان بوده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد در قوانین آموزش و پرورس تنبیه مجاز برای دانش‌آموزان از سوی معلمان و اولیای مدارس در نظر گرفته شده که شامل تذکر، اخطار شفاهی، تغییر کلاس، اخطار کتبی و اخراج موقت تا انتقال به مدرسه دیگر است. البته اخراج موقت و انتقال دانش‌آموز با شرایط خاص امکانپذیر بوده و علاوه بر موافقت شورای مدرسه باید آموزش و پرورش نیز آن را تایید کند اما انتشار اخبار خشونت علیه دانش‌آموزان نشان می‌دهد تنبیه بدنی تقریبا نخستین گزینه مورد استفاده معلمان است. در حالی که با آشکار شدن این موضوع برخورد جدی با معلمان و اولیای متخلف مدارس صورت نمی‌گیرد. با توجه به افزایش روزافزون این مساله، مسئولان وزارت آموزش و پرورش به ویژه وزیر باید تدابیر ویژه اتخاذ کرده و در این زمینه از افکار عمومی عذرخواهی کنند، زیرا ادامه این روند تنها منجر به دلزدگی دانش‌آموزان از محیط مدرسه می‌شود و معلمان خاطی تمام زحمات همکاران با تجربه خود در سال‌های گذشته که برای رشد نسل آینده کشور تلاش‌های فراوان کرده‌اند را با حرکت نابه‌جا در عرض چند دقیقه بر باد می‌دهند.
جریمه نوشتن و تکالیف سنگین هم ممنوع!
جالب است بدانید بر اساس آیین‌نامه مدارس تدوین شده حتی تنبیه به وسیله مشق و جریمه نوشتن هم تخلف محسوب می‌شود. چنانچه ماده ۷۷ آیین‌نامه می‌گوید: «اعمال هر گونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی برای تنبیه ممنوع است و در اعمال تنبیهات نباید بین دانش‌آموزان تبعیض و استثنائی قائل شد.»
تذکر شفاهی بدهید آن هم به صورت خصوصی
کافی است نگاهی به ماده ۷۶ این آیین‌نامه بیندازید. قسمتی که در بخش‌های مختلف آن به راهنمایی و چاره جویی‌های تربیتی درباره تنبیه دانش‌آموزان پرداخته است. جالب اینجاست که بدانید در این ماده درباره تنبیه و تذکر به دانش‌آموزان به این موارد اشاره شده است که تذکر و اخطار شفاهی باید به طور خصوصی باشد و در صورت عمومی شدن، این تذکر باید فقط در حضور دانش‌آموزان کلاس مربوطه انجام شود. این در حالی است که به غیر از موردهای تنبیهی که از دست به دست شدن در رسانه‌ها باز می‌مانند، در طول چند وقت اخیر می‌توان به مواردی اشاره کرد که در آن نه فقط تذکر که حتی تنبیه بدنی دانش‌آموز در صف مدرسه انجام گرفته است. برای مثال در یکی از تصاویر منتشر شده در فضای مجازی در یکی از مدارس شهریار مشاهده می‌شود که یکی از مسئولان مدرسه با کمربند اقدام به تنبیه بدنی چند دانش‌آموز می‌کند و هیچ از یک افراد کادر آموزشی با وجود حضور در صحنه از کار او جلوگیری نمی‌کنند.
در اجرای تنبیه، آبروی دانش‌آموز حفظ شود
یکی دیگر از نکاتی که در آیین‌نامه مدارس به آن تاکید شده است، بحث حفظ آبرو و عزت نفس دانش‌آموزان است. کافی است به سراغ بخشی از ماده ۸۱ این آیین‌نامه بروید؛ جایی که در آن به این نکته اشاره شده است که «در اجرای تنبیه، آبروی دانش‌آموز حفظ شود و از تنبیه در حضور جمع جزو در موارد ضروری اجتناب شود.» این در حالی است که بسیاری از ما در طول چند سال اخیر نه تنها شاهد تنبیه بدنی دانش‌آموزان، توسط معلمان در مدارس مختلف کشور بوده‌ایم، حتی هرازگاهی در مواردی شاهد دست‌به‌دست شدن فیلم‌هایی در فضای مجازی بوده‌ایم که هیچ‌کدام از آنها دربرگیرنده این بخش از آیین‌نامه نبوده‌اند. برای مثال از معروف‌ترین و پر سر و صداترین آنها می‌شود به فیلم بیژن؛ دانش‌آموز مازندرانی اشاره کرد که به «شیب، بام» معروف شده بود. فیلمی که انتشارش تا سال‌های سال تبعات خوبی برای این دانش‌آموز نداشت و کار را به جایی رساند که حتی به ترک تحصیل او از مدرسه منجر شد.
نقش رسانه‌ها و خطای معلم!
در اروپا، ژان ژاک روسو شیوه‌های جدیدی برای حفظ انضباط در خانه و مدرسه مطرح کرد و روش تنبیه بدنی را ناکارآمد دانست. اما هنوز شاهد استفاده از این شیوه در سطح مدارس دنیا و حتی ایران هستیم. تاثرات مخربی که تنبیه بدنی بر ذهن و روان کودک و حتی جامعه در کوتاه مدت و دراز مدت می‌گذارد بر هیچ کس پوشیده نیست. دبیر هنر و ادبیات مدارس متوسطه اول جنوب استان کرمان با اشاره به این که تکرار سریال تنبیه بدنی و رسانه‌ای شدن آن باعث تضعیف جایگاه قشر معلم می‌شود، گفت: برای مثال ممکن است اشتباه پزشکی منجر به از دست رفتن جان یک انسان شود، اشتباه یک پیمانکار، اشتباه یک طراح صنعتی در ساخت یک قطعه یا اشتباه یک مهندس عمران در طراحی و محاسبات یک بنا و حتی اشتباه یک خلبان و... هم همین‌طور. پیامد همه این اشتباهات می‌تواند حوادثی تلخ و ناگوار باشد، اما این سهل‌انگاری‌ها در سکوت خبری رسانه‌ها در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند.
محمود رضا سعیدی گراغانی افزود: اگر با اولین خبر مبنی بر تنبیه دانش‌آموزان در مدارس که از رسانه ملی پخش شد این رسانه و دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت ما مسائل را بر اساس تحقیقی میدانی آسیب شناسی کرده و برای جلوگیری از تکرار این سریال‌های تلخ و ناگوار پیشنهاد و راه حل مناسبی را ارائه می‌دادند، دیگر وضعیت تنبیه دانش‌آموز در کشور این چنین نبود.
به گزارش صدای معلم، به گفته او با توجه به مطالب ذکر شده این سوال مطرح می‌شود، چرا در نظام آموزش و پرورشی که اخبارش دائما درباره تنبیه بدنی در مدارس روی آنتن رسانه‌ها می‌رود و طبیعتا مجازات‌های تعیین شده برای فرد خاطی دارد، هنوز شاهد استمرار این گونه مسائل تاسف برانگیز هستیم؟ سوال دوم این که نقش رسانه‌های ارتباط جمعی به ویژه رسانه ملی برای جلوگیری از این پدیده چیست؟ متاسفانه آن چه امروزه ما شاهد آن هستیم پاک کردن صورت مساله است! افکار عمومی با معذرت‌خواهی مدیر کل به آرامش می‌رسد و بعد از گذشت مدتی باز خبری و سوژه‌ای داغ‌تر از سوژه قبلی می‌شود! این در حالی است که خطا خطاست و طبق روال قانونی معلم خاطی باید پاسخگوی خطای خود در نظام مدرن تربیتی باشد، اما باز این سوال در ذهن نقش می‌بندد که برای جلوگیری از تکرار این گونه حوادث چه چاره‌ای اندیشیده شده است؟»
دیدگاه تان را بنویسید