امام خمینی: مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهى است
امام خمینی در دیدار با مسئولان نظام: مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهى و از بزرگترین امورى است که آنهایى که اهلش هستند مى توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، به مناسبت نیمه شعبان و میلاد مهدی موعود (عج)، مسئولان نظام در حسینیه جماران به دیدار امام خمینی رفتند که ایشان در این دیدار با اشاره به برکاتی که در ماه های رجب، شعبان و رمضان نصیب انسان می شود، فرمودند: «این سه ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان، برکات بسیار نصیب انسان، انسانهایى که مى توانند استفاده کنند از این برکات، شده است. البته مبدأ همه مبعث است و دنبال او تمام جهاتى که هست. در ماه رجب، مبعث بزرگ و ولادت مولا على بن ابی طالب- سلام اللَّه علیه- و بعض ائمه دیگر، و در ماه شعبان ولادت حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- و ولادت حضرت صاحب- ارواحنا له الفداء- و در ماه مبارک، نزول قرآن بر قلب مبارک پیغمبر اکرم بوده است. و شرافت این سه ماه در زبانها و در بیانها و در عقلها و در فکرها نمى گنجد. و از برکات این ماهها ادعیه اى است که وارد شده است در این ماهها. ما امروز در ماه شریف شعبان واقع هستیم، و مناجات شعبانیه از بزرگترین مناجات و از عظیمترین معارف الهى و از بزرگترین امورى است که آنهایى که اهلش هستند مى توانند تا حدود ادراک خودشان استفاده کنند.» (صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۴۵۶)
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود بیان داشتند: «این از دعاهایى است که من غیر از این دعا ندیدم که روایت شده است همه ائمه این دعا را، این مناجات را مى خواندند، این دلیل بر بزرگى این مناجات است که همه ائمه این مناجات را مى خواندند. چى بوده است این؟ بین آنها و خداى تبارک و تعالى چه مسائلى بوده است؟ هَبْ لِى کَمالَ الْانْقِطاعِ الَیْکَ کمال انقطاع چى است؟ وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیادَتى وَ نَقْصِى وَ نَفْعِى وَ ضَرّى؛ خوب، آدم به حسب ظاهر مى گوید خوب، همه چیز با اوست. اما وجدان این مطلب که هیچ ضررى به ما نمى رسد الا به دست اوست، هیچ منفعتى نمى رسد الّا به اوست، اوست ضارّ و نافع، اینها چیزهایى است که دست ماها از آن کوتاه است. و دعا کنید که خداى تبارک و تعالى به ما توفیق بدهد که در این ماه شریف و ماه شریف رمضان از این مسائل هم یک حظى و لو یک جلوه کوچکى در دلها و قلبهاى ما واقع بشود، و لا اقل مؤمن به این بشویم که قضیّه «صَعِقَ» چه قضیه اى است. مؤمن به این بشویم که مناجات خدا با انسان چى هست. مناجات را مؤمن بشویم به آن، انکار نکنیم، نگوییم اینها حرفهاى درویشى است. همه این مسائل در قرآن هست به نحو لطیف و در کتب ادعیه مبارکه ما که از ناحیه ائمه هدى وارد شده است، همه این مسائل هست، نه به آن لطافت قرآن، لکن به نحو لطیف.» (صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۴۵۸)
دیدگاه تان را بنویسید