امام خمینی: قرآن مائده آسمانی ضیافت الهی است
در آخرین روز از ماه مبارک سال ۵۹، جمعی از بانوان شمیران به حضور امام خمینی رسیده و ایشان با اشاره به اینکه یک شعبه از ماه مبارک، روزه است، گفتند: ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه اش روزه است، آن ضیافت خداست؛ یک شعبه اش روزه است و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى است قرآن است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، ایشان با بیان حدیث نبوی درباره فرا رسیدن ماه مبارک، اظهار داشتند: ماه مبارک رمضان نزدیک شد و در این ماه مبارک خودتان را تقویت کنید به قوّت هاى روحانى. در یک حدیثى است که پیغمبر اکرم فرمودند که ماه رمضان آمد، اقبال کرد، آمد. در ضمنش مى فرمایند که دُعیتُم الى ضیافَهِ اللَّه[۱]. ضیافت هاى خدا با ضیافت هاى مردم این است فرقش که وقتى شما را یک اشخاصى دعوت بکنند به یک مهمانى، وقتى بروید در آن مهمانى به حسب فراخور حال، یک چیزهایى براى خوردنى و یک چیزهایى براى تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه اش روزه است، آن ضیافت خداست؛ یک شعبه اش روزه است و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى است، قرآن است. شما دعوت شده اید به مهمانى خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما، شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راه هایى که به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش کنید تا مهیا بشوید براى لیله القدر. ماه شعبان مقدمه است براى ماه مبارک رمضان که مردم مهیا بشوند براى ورود در ماه مبارک رمضان و ورود در «ضیافه اللَّه».
امام خمینی در بخش دیگری از سخنان خود با دعا به عنوان قرآن صاعد، افزودند: یک کج فهمی هایى در انسان هست که این کج فهمی ها گاهى خیلى زیاد مى شود. اینها دعا را نمى فهمند چى هست، لهذا، خیال مى کنند که حالا ما خوب، قرآن را مى گیریم دعا را رها مى کنیم. اینها نمى فهمند که دعا اصلًا چى هست. مضامین ادعیه را نرفته اند ببینند که چى هست، به مردم چى مى گوید، چه مى خواهد بکند. اگر نبود در ادعیه الّا دعاى مناجات شعبانیه، کافى بود براى اینکه امامان ما، امامان بحقند؛ آنهایى که این دعا را انشا کردند و تعقیب کردند. تمام این مسائلى که عرفا در طول کتاب هاى طولانى خودشان یا خودشان مى گویند در چند کلمه مناجات شعبانیه هست، بلکه عرفاى اسلام از همین ادعیه و از همین دعاهایى که در اسلام وارد شده است از اینها استفاده کرده اند. و عرفان اسلام فرق دارد با عرفان هند و جاهاى دیگر. این دعاهاست که به تعبیر بعض از مشایخ ما[۲] مى فرمودند که «قرآن، قرآن نازل است، آمده است به طرف پایین و دعا از پایین به بالا مى رود، این قرآن صاعد است.» معنویات در این ادعیه- آنى که انسان را مى خواهد آدم کند، آنى که این افرادى که اگر سر خود باشند از همه حیوانات درنده تر هستند- این ادعیه با یک زبان خاصى که در دعاها هست اینها این انسان را دستش را مى گیرد و مى بردش به بالا، آن بالایى که من و شما نمى توانیم بفهمیم، اهلش هستند.
صحیفه امام؛ ج ۱۳،ص ۳۰-۳۲
- بحار الأنوار، ج ۹۳، ص ۳۵۶، ح ۲۵:« شما به مهمانى خدا دعوت شده اید».
- آقاى محمد على شاه آبادى، استاد عرفان امام.
دیدگاه تان را بنویسید