بیان افتخارات مکتب تشیع در وصیتنامه امام خمینی (س)

به گزارش خبرنگار جی پلاس، وصیت نامه سیاسی ـ الهی امام خمینی (س) که از یادگارهای ارزشمند ایشان است، مشحون از آموزه ها و نصایح بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران خطاب به ملت ایران، مسلمانان و آزادگان جهان است. در این وصیت نامه ایشان به بیان افتخارات شیعه پرداخته اند که در مطلب زیر به آنها اشاره شده است:

ما مفتخریم و ملت عزیز سر تا پا متعهد به اسلام و قرآن مفتخر است که پیرو مذهبى است که مى‏ خواهد حقایق قرآنى، که سراسر آن از وحدت بین مسلمین بلکه بشریت دم مى‏ زند، از مقبره‏ ها و گورستانها نجات داده و به عنوان بزرگترین نسخه نجات دهنده بشر از جمیع قیودى که بر پاى و دست و قلب و عقل او پیچیده است و او را به سوى فنا و نیستى و بردگى و بندگى طاغوتیان مى ‏کشاند نجات دهد. و ما مفتخریم که پیرو مذهبى هستیم که رسول خدا مؤسس آن به امر خداوند تعالى بوده، و امیر المؤمنین على بن ابی طالب، این بنده رها شده از تمام قیود، مأمور رها کردن بشر از تمام اغلال و بردگیها است.

ما مفتخریم که کتاب نهج البلاغه[۱] که بعد از قرآن بزرگترین دستور زندگى مادى و معنوى و بالاترین کتاب رهایى ‏بخش بشر است و دستورات معنوى و حکومتى آن بالاترین راه نجات است، از امام معصوم ما است. ما مفتخریم که ائمه معصومین، از على بن ابی طالب گرفته تا منجى بشر حضرت مهدى صاحب زمان- علیهم آلاف التحیات و السلام- که به قدرت خداوند قادر، زنده و ناظر امور است ائمه ما هستند. ما مفتخریم که ادعیه حیاتبخش که او را «قرآن صاعد» مى ‏خوانند از ائمه معصومین ما است. ما به «مناجات شعبانیه» امامان و «دعاى عرفات» حسین بن على- علیهما السلام- و «صحیفه سجادیه» این زبور آل محمد و «صحیفه فاطمیه» که کتاب الهام شده از جانب خداوند تعالى به زهراى مرضیه است از ما است.

ما مفتخریم که «باقر العلوم» بالاترین شخصیت تاریخ است و کسى جز خداى تعالى و رسول- صلى اللَّه علیه و آله- و ائمه معصومین- علیهم السلام- مقام او را درک نکرده و نتوانند درک کرد، از ما است. و ما مفتخریم که مذهب ما «جعفرى» است که فقه ما که دریاى بى ‏پایان است، یکى از آثار اوست. و ما مفتخریم به همه ائمه معصومین- علیهم صلوات اللَّه- و متعهد به پیروى آنانیم.

ما مفتخریم که ائمه معصومین ما- صلوات اللَّه و سلامه علیهم- در راه تعالى دین اسلام و در راه پیاده کردن قرآن کریم که تشکیل حکومت عدل یکى از ابعاد آن است، در حبس و تبعید به سر برده و عاقبت در راه براندازى حکومتهاى جائرانه و طاغوتیان زمان خود شهید شدند. و ما امروز مفتخریم که مى ‏خواهیم مقاصد قرآن و سنت را پیاده کنیم و اقشار مختلفه ملت ما در این راه بزرگِ سرنوشت ‏ساز سر از پا نشناخته، جان و مال و عزیزان خود را نثار راه خدا مى ‏کنند. (صحیفه امام؛ ج ۲۱،‌ ص ۳۹۶-۳۹۷)

• نهج البلاغه، کتابى است پر ارج که پس از« قرآن مجید» بهترین و مشهورترین کتاب دنیا، و آفتاب عالمتابى است که در آسمان علم و ادب پرتوافکن است و اعجاب و شگفتى آن حتى بیگانگان از اسلام را برانگیخته است. کتاب نهج البلاغه شامل خطبه ‏هاى امیرالمؤمنین و نامه ‏ها و کلمات قصار آن بزرگوار است که به وسیله سید شریف رضى جمع ‏آورى شده است.​

• حضرت امام این تعبیر را در مواردى براى ادعیه ‏اى که از ائمه- علیهم السلام- وارد شده است، ذکر فرموده ‏اند.

•  عالم جلیل القدر، على بن طاووس این دعا را در اعمال ماه شعبان از حسین بن محمد« ابن خالویه» نقل مى ‏کند و مى‏ نویسد امیرالمؤمنین و فرزندانش- سلام اللَّه علیهم- همیشه این دعا را در ماه شعبان مى ‏خواندند.

• دعاى گرانقدر« عرفه»، مناجاتى است که حضرت ابا عبد اللَّه الحسین( ع) در بعد از ظهر روز عرفه، در زیر آسمان در صحراى عرفات در حالى که مانند باران اشک مى ‏ریختند قرائت کردند.( اقبال الاعمال- اعمال روز عرفه، ص ۳۳۹- زاد العماد، ص ۲۶۵- مفاتیح الجنان، اعمال روز عرفه). این دعا بیانگر راز و نیاز عاشقانه سرور آزادگان و سالار شهیدان با محبوب و معبود خود خالق یکتاست و شامل مفاهیم بس بلند و عمیق است‏.

• قال الصادق( ع): «انَّ فاطمه مَکَثَتْ بَعْد رَسُول اللَّه خَمْسَهً وَ سَبعینَ یَوماً وَ قَدْ کانَ دَخَلَها حُزنٌ شدیدٌ عَلى‏ ابیها، و کانَ جبرئیل یَأتیها فَیُحسِنُ عَزاها عَلى أَبیها، یَطیْبُ نفسها، وَ یُخْبِرها عن أبیها وَ مکانِهِ و یُخْبِرُها بما یکُونَ بَعْدَها فی ذُرّیتها و کانَ عَلیٌّ یَکْتُبُ ذلک فهذا مُصْحَفُ فاطمهَ».

امام صادق- علیه السلام- فرمود: فاطمه( ع) بعد از رحلت پیامبر اکرم( ص) بیش از ۷۵ روز زنده نماند، و غم جانسوز داغ پدر قلب او را لبریز کرده بود، به این جهت جبرئیل پى در پى به حضورش مى‏ آمد، و او را در عزاى پدر سلامت باد مى ‏گفت، و تسلى بخش خاطر غمین زهرا (ع) بود، و گاه از مقام و منزلت پدر بزرگوارش سخن مى ‏گفت، و گاه از حوادثى که بعد از رحلت او بر ذریه ‏اش وارد مى ‏گردید خبر مى ‏داد، و امیرالمؤمنین- سلام اللَّه علیه- نیز آنچه جبرئیل املا مى ‏کرد همه را به رشته تحریر در مى ‏آورد، و مجموعه این سخنان است که به مصحف فاطمه موسوم شد. (الاصول من الکافی، ج ۱، ص ۲۴۱). در روایت دیگرى در کتاب کافى، از امیر المؤمنین( ع) نقل شده است که: «در این مصحف مسائل شرعى از حلال و حرام مطرح نیست، بلکه دانشى است از آنچه واقع شده یا به وقوع خواهد پیوست».

1. اسم مبارک آن بزرگوار محمد، و لقب مشهور او باقر است که حضرت رسول( ص) آن حضرت را طى روایاتى به این لقب ملقب فرمود. کنیه مشهور آن حضرت، ابى جعفر و عمر مبارک ایشان ۵۷ سال بود.